Camperstop Aphrodite in Ancient Corinth is een prima uitvalsbasis voor een bezoek aan de lokale oudheden. Aardige uitbaters, douches en een mini winkeltje; wat wil een camperaar nog meer?
Het stadje is gebouwd rond een Dorische tempel, gewijd aan Apollo en een amfitheater.
Het aanpalende museum bevat de prachtigste beelden en mozaïeken.
Zo knap van die beeldhouwers dat ze een gewaad kunnen maken van marmer, dat je bijna kunt horen ruisen als je er langs loopt.

Korinthe was een van de machtigste steden in antiek Griekenland; op de Agora zou de discipel Paulus de Korinthiërs nog hebben toegesproken. Ook zou hij hier zijn brieven aan de Korinthiërs hebben geschreven, voor sommigen van ons bekend uit het Nieuwe Testament.
Ondanks het nog vroege seizoen is het stadje opmerkelijk levendig; we pakken maar eens een terrasje in de late middagzon.

De volgende dag aanvaarden we met de e-bikes de klim naar Acrocorinth, een grotendeels middeleeuwse vesting van onwaarschijnlijk grote afmetingen.
De klim naar zo’n 500 meter hoog is supersteil en zelfs met de ondersteuning in de hoogste stand kost het best moeite om boven te komen.
Het fort is onder meer bekend van de dertiende eeuwse wrede heerser Leo Sgouros, die vijf jaar lang standhield tegen een belegering door de Franken. Toen de Franken het fort uiteindelijk veroverden sprong Leo in 1208 te paard vanaf de muren de diepte in om aan krijgsgevangenschap te ontkomen; liever dood dan slaaf, zouden de Friezen zeggen….Wel sneu voor het paardje. De Franken hielden het fort in bezit tot 1406, waarna de Ottomanen het veroverden.

We dwalen langs muren en oude gebouwen uit de Byzantijnse en Ottomaanse periode. Door de glad afgesleten keien moeten we zelfs op onze bergschoenen oppassen om niet weg te glijden.
De supersteile terugtocht naar het stadje is best wel spannend. We stoppen af en toe maar even om de schijfremmen van de fietsen te laten afkoelen. Op het centrale plein stoppen we toch ook maar weer bij een terras; het is niet voor niks terrasweer…

We maken ook nog een fietstocht naar het moderne Korinthe. Dit blijkt een wat rommelige onaantrekkelijke stad te zijn.
De haven stelt ook al niet veel voor. We verkennen de noordelijke ingang van het Kanaal van Korinthe, dat we vanaf het water al zo goed kennen. Langs het kanaal zijn de herstelwerkzaamheden van de aardverschuivingen nog in volle gang. Beetje doorwerken jongens! Eind mei, begin juni willen wij er weer doorvaren.

In afwachting van de nieuwe onderdelen voor de camper besluiten wij tot een tour du Peloponnesos, onder meer om de plekjes die we met de boot bezochten ook eens vanaf de landzijde te zien en om het achterland eens te verkennen. We rijden zuidwaarts en komen in Korfos aan de mooie baai terecht op een officieuze camperplaats aan de rand van het dorp. Er lijkt nog een 4x4 expeditie truck Mercedes te staan, maar bij nadere bestudering blijkt het een afgedankte brandweerwagen te zijn. In deze baai ankerden wij met Lysander en Keros al diverse malen. Zo leuk om het nu eens vanaf de droge kant te bekijken!

We rijden door naar Epidavros, bekend van het enorme amfitheater. Hier waren wij al vaker, dus dat slaan we deze keer over.
In het plaatsje worden wij door een Duitssprekende dame attent gemaakt op een prachtige plek aan het strand. Hartstikke illegaal, maar in dit seizoen maalt er niemand om. Via weggetjes die bijna smaller zijn dan de camper persen we ons door het dorp. Vorig jaar mei lagen wij hier in de baai geankerd met een stuk touw in de schroef, dat er door een opgetrommeld duikbedrijf moest worden uitgehaald.

Door de bergen rijden we via allerlei slingerweggetjes naar het wat rommelige plaatsje Galatas, tegenover het eiland Poros, één van onze favoriete aanlegplekken in het Saronische gebied. Op het grote parkeerterrein aan het kanaal dat Poros van het vaste land scheidt staan zowaar nog een stuk of zes campers; en het is nog maar februari!

We steken met de fietsen op de veerboot over naar Poros. Eigenlijk kennen we alleen maar het schilderachtige stadje, dat tegen een heuvel is gebouwd, met als kers op de taart een mooie klokkentoren, die, mede door het uitzicht een wandeling waard is. Maar nu gaan we fietsen! De rest van het eiland kennen we nog niet. We maken een prachtige fietstocht langs plekken als Russian Bay, waar de Russen in de tsaristische 19e eeuw een marinebasis hadden en de Grieken hielpen bij hun vrijheidsstrijd tegen de Ottomanen. Soms deugden ze wél in de geschiedenis…..

We komen vrijwel geen ander verkeer tegen en in de heuvels staat hier en daar een boerderij tussen de dennenbossen en de olijfboomgaarden. Rust alom!
Rond het hoogste punt van het eiland stuiten we op een antiek Grieks heiligdom, gewijd aan de God Poseidon, de God van de zee, bij de Romeinen bekend als Neptunus. Er staat niet veel meer overeind, maar het is een heerlijke verstilde plek tussen de olijfbomen.

Na een spectaculaire afdaling, waarbij we nog moeten uitwijken voor een schildpad komen we weer in het stadje Poros aan, waar op deze zondag de terrassen vol zitten met genietende locals. Wij sluiten ons ook maar bij hen aan en bestellen een wijntje en mijmeren weg bij het uitzicht op de baai.

De volgende ochtend gaan we op de fiets op zoek naar het Lemon Forest in de buurt van Galatas. Dit is bekend om zijn heerlijke geuren. We vinden echter alleen “maar” olijf- en dennenbomen; we zien dus kennelijk letterlijk door de bomen het bos niet.

Langs de oostkust van de Peloponnesos rijden we met uitzicht op het autovrije “jetset eiland” Hydra naar het zuiden.
In het plaatsje Ermioni wandelen we wat rond en zien dat er twee muildieren of muilezels tegen hun zin op een vrachtboot geladen worden, die verder is volgeladen met bouwmaterialen. Bestemming? Ongetwijfeld Hydra, want daar is de ezel hét
vervoermiddel voor mensen en goederen. Er rijden wat tractors rond, maar verder gaat alles te voet, per boot of per ezel.
We vinden een strandplekje aan de baai van Vivari, waar nog een paar andere campers staan maar het strand is heel groot.

We worden wakker met regen en slaan de stad Nafplio over; daar komen we met Keros wel weer eens. De marmeren straatjes daar zijn in de regen spekglad; dus niks voor “ouden van dagen”, zoals wij.

Inmiddels zijn de onderdelen voor de camper aangekomen bij de Fiat dealer in Korinthe, dus strijken we weer neer op camperplaats Aphrodite. De hartelijke eigenaars verwelkomen ons als vrienden. De dochter levert ‘s avonds een heerlijke Vega maaltijd “aan camper”.
Op de vrijdag wordt uiteindelijk de camper gerepareerd. Het gele lampje blijft uit en de oude trekkracht is weer terug, wat in de bergen wel erg handig is.

Een paar dagen eerder kwam ik op facebook een advertentie tegen voor een passerelle, sjiek woord voor loopplank.
Deze wordt aangeboden door een Fransman en is af te halen in Porto Heli, waar we nét door gekomen waren. Ik heb ‘m gereserveerd, maar ja, we moeten eerst nog naar Korinthe voor die reparatie afspraak.
Dus wij na de reparatie terug naar Porto Heli om die passerelle op te halen. Die wordt namens de eigenaar verkocht door een vriendelijke Franse dame, die met haar man heel mooi aan een baaitje woont, nadat ze hun boot verkocht hadden.
De passerelle werd aangeboden met bijbehorende touwleuning, maar die zit er niet bij. We lopen met de verkoopster mee naar de watersportwinkel. Daar blijkt de leuning nog te liggen. Die was per ongeluk niet meegekomen. Ik heb in Préveza al eens tussen wal en schip gelegen, dus een leuning kan geen kwaad.
We leggen de plank zolang op het bed en zoeken een plekje aan het strand, waar we het apparaat met leuning en al opbouwen en voor de grap als loopplank in de camperingang zetten; heel praktisch!

De plek waar we terechtgekomen zijn is echt paradijselijk, dus we blijven er maar lekker een paar nachten en knopen de passerelle met bindriemen en tie wraps onder aan de fietsendrager. We maken nog een wandeling langs het strand naar het plaatsje, dat gezelliger blijkt dan wij ons van vorige bezoeken met Lysander en Keros herinneren. Later op de middag gaat de bbq aan.

Het wordt langzaamaan tijd om weer bij Keros te gaan kijken, dus plannen we een mooie route richting Patras.
Er wordt slecht weer voorspeld, dus overnachten we maar niet aan zee. We rijden de bergen in en vinden een beschutte plek in een steengroeve op 750 meter hoogte. Behalve een wat schichtige hond is er niemand.

We rijden hier door de provincie Arcadië en begrijpen nu waar de term “Arcadisch landschap” vandaan komt: “een utopisch land vol bloemen, fruit en bossen, helder water, vogelzang en een eeuwige zomer”. Zie daar!

Op weg naar onze volgende overnachtingsplek aan een stuwmeer hebben wij een déjà vu ervaring: in een wat obscuur dorpje met smalle straatjes stuurt de navigatie ons alweer de verkeerde kant op. Hier waren we eerder! Uiteindelijk vinden we rijdend over de stuwdam de officieuze camperplek, waar we in oktober 2020 ook al eens stonden. Eerst maar weer eens afval rapen met de grijpstok… we worden getrakteerd op een prachtige zonsondergang en het is ook nog eens volle maan; de zonnepanelen zouden midden in de nacht bijna nog stroom leveren!

Via de prachtige Rion-Antirionbrug bij Patras, waar wij al zo vaak onderdoor voeren komen we weer op het vasteland.
Bij Mesolonghi, wil de camper opeens niet meer starten. Nee hè, niet weer….
Een zoektocht naar losse draadjes of kapotte zekeringen levert niets op.
Een wandelend echtpaar biedt aan om een garage te bellen; nou graag! Binnen een kwartier is er een monteur in een servicewagen. Via een shortcut weet de monteur de motor te starten. We rijden achter hem aan naar de garage, waar zich direct drie man op de camper storten. En zowaar: na twee uur doet ie het weer en kunnen we verder. Iets met massa, vermoedelijk.. Kosten? Vijf tientjes! We doen er maar twintig euro bij voor een personeelsbiertje.

Na een nacht aan de kade van Mesolonghi rijden we door naar Préveza. Hier blijkt ons plekje aan het strand vanwege de harde wind niet comfortabel te zijn. Na wat omzwervingen komen wij terecht bij de muren van Nikopolis, de door Octavianus gestichte stad na de zeeslag van Actium in 30 BC. De muren doen het na dik 20 eeuwen nog prima, dus wij staan lekker uit de wind. Als er ‘s morgens een bus met toeristen komt wordt het toch tijd om weer verder te gaan.
Later op de ochtend lopen we in Préveza Thalia van onze stamtaverna Mythos tegen het lijf. Zo leuk om elkaar na driekwart jaar weer te spreken!

Inmiddels zijn we alweer een dikke twee weken op de Konidariswerf in Nidri.
Genoeg te klussen aan de boot. Helaas zijn de onderhoudswerken aan de romp -zandstralen van het onderwaterschip- nog niet uitgevoerd. De motor krijgt een onderhoudsbeurt: kleppen stellen, nieuwe olie, nieuwe filters en een verse v riem en impeller.
Iedere dag doen we wel iets aan Keros, dus gaat het langzaam de goede kant op.
Phil, de stainless steel juwelier maakt een prachtige houder voor de pin van de loopplank en John meldt zich weer regelmatig voor een kop koffie met stroopwafel.
We zien zowaar Magni, het zwarte zwerfkatje ook weer af en toe over de werf zwerven, maar hij lijkt zich ons en de kattenbrokken niet meer te herinneren en komt niet naar ons toe. We laten het maar zo, want met zo’n opdringerig beest in de buurt kun je niet eens meer fatsoenlijk buiten zitten.
Zijn staart is nog wel wat slordig, maar de wond aan zijn achterpoot lijkt goed geheeld. Prima zo.

Op een winderige ochtend wordt vlak voor onze camper een gigantische Lagoon catamaran, bijna net zo breed als hij lang is, te water gelaten. Deze wordt door de bemanning voor anker gelegd in de baai. Als ‘s middags de wind aantrekt tot bijna stormkracht gaat het anker krabben en wordt de onbemande boot teruggeblazen tegen de drijvende steiger voordat er iemand bij kan komen. Met een krachtige RIB ( rubberboot met harde bodem) wordt de cat weer van de steiger getrokken. Helaas is er aan het gloednieuwe schip wel wat schade ontstaan aan een romp. Later spreken we de Griekse captain, die blij is met de foto’s die Marijke maakte. Voor de verzekering….
.
De zondagse bbq van Conny is ook weer in ere hersteld en ontaardt zowaar in een wel héél uitbundig evenement met wel zo’n 30 deelnemers uit alle hoeken van Europa.

Inmiddels is de crew van het Nederlandse charterbedrijf Sunny Sailing, zo’n zeven man sterk ook weer op de werf gearriveerd na een onstuimige overtocht met de ferry vanuit Venetië. Pim en Joyce kennen we al zo’n beetje sinds wij hier rondzeilen
Ze hebben hier zo’n 15 zeiljachten liggen, die in april weer vanuit hun basis het 12 Gods pontoon in Sivota, wat zuidelijker op Lefkas, uit gaan varen met chartergasten. We spreken met ze af dat we komende week weer gaan helpen met het omvaren van hun vloot naar Sivota; meer boten dan bemanning. We drinken samen bij de camper een vrijdagmiddagborrel en komen uiteindelijk met de hele club in de pizzeria terecht. Reuze gezellig!

Geschreven door Paulenmarijkeoppad