De tewaterlating van Keros staat op het programma voor 15 maart. We hebben er een hard hoofd in, want tussen Keros en het water staat een vloot charterjachten van De Nederlandse club Sunny Sailing, die allemaal nog moeten worden behandeld aan het onderwaterschip voordat ze de plomp in mogen. Maar dan, begin maart komt er opeens leven op de werf; een heel peloton Griekse werklieden verspreidt zich over de werf met goed gereedschap en zelfs een heuse sandblaster, een soort zandstraalmachine, die binnen twintig minuten al het roest van een kiel blaast; een klusje, waar ik met mijn powerbeitel bijna een week voor nodig had. Goed gereedschap is het halve werk, zo blijkt maar weer.

De tewaterlating wordt nog een paar keer uitgesteld als blijkt dat de tractor, die de bootwagen aanstuurt kapotgaat. Het nieuwe onderdeel moet van ver komen en de monteur die het gaat monteren ook. Uiteindelijk klaren ze de klus op zondag en wordt Keros met ons erop op maandag 22 maart in de stromende regen het water in gereden.
We varen wat proefrondjes in de baai om aan het stuurgedrag van de boot te wennen. Vooral dat grote stuurwiel van een dikke meter doorsnee is voor ons nieuw; we varen al eeuwen op boten met een helmstok, wat vooral achteruitvarend erg handig is; je wijst bij wijze van spreken met de helmstok waar je naar toe wil en de boot volgt.
We hebben tot aan het einde van de lockdown een ligplaats geregeld aan de steiger van Skorpios Charter in Nidri.
Conny, de beheerder staat al met de lazy line klaar om ons op te vangen. Op de wal is sanitair, water en stroom op de steiger.

Even terug in de tijd. Ons laatste blog verscheen net voor de kerstdagen.
Op eerste kerstdag nodigen we Bruce en Karl uit voor een een kerstmaaltijd in ons appartement. Reuze gezellig!
Nieuwjaarsdag kunnen we vieren op het strand voor de camper. In korte broek nota bene!
Begin januari wordt de lockdown weer verlengd,
Op 6 januari, bij ons DrieKoningen wordt hier het feest van Johannes de Doper gevierd. Wel een vrije dag voor de Grieken, maar geen religieuze activiteiten vanwege de maatregelen.

Ondertussen gaat het werk aan Keros door. Robin, een monteur van Sail Ionian, een Britse chartermaatschappij helpt me in zijn vrije tijd met de installatie van elektronische apparatuur. Verder moeten de slangen van het toilet vervangen worden; ze zijn voor de helft dichtgeslibd met kalk en andere rommel. Nog een heel gedoe om die stijve slangen door nauwe openingen te voeren. Verder leggen we de lijnen van de boot in de beek om te ontzouten in het stromende water. Dat gaat heel goed.
We laten ze een paar dagen weken en daarna drogen aan een op het land getrokken steiger.

Monteur Theodoris komt de motor terugplaatsen. Er is heel wat aan gebeurd, alleen een goed luchtfilter ontbreekt nog. Het originele exemplaar van Volvo Penta is een simpel slurfje van schuimplastic en ook nog eens peperduur. Op internet vind ik een Brits bedrijf dat degelijke herbruikbare K&N filters levert voor de helft van de prijs. Het wordt binnen een week bezorgd, ondanks de Brexitperikelen.
De ankerketting leggen we uit in delen van 10 meter en spuiten met verschillende kleuren lak een paar schakels. De kleuren geven aan hoeveel ketting uitligt. De kleuren en de bijbehorende afstanden vermelden we op de binnenzijde van de deksel van de ankerkluis. Het is overigens maar de vraag hoe lang die verf blijft zitten in het zoute water en het geschuur over de zeebodem. Ondertussen naait Marijke blauwe hoezen om de stootwillen. Deels voor de mooi, maar ook om het hinderlijke knerpen tegen te gaan als ze bewegen tussen Keros en de buurboot.

We zijn al die tijd niet alleen maar aan het werk. We maken uitstapjes op de fiets naar Sivota en Vasiliki, zuidelijker op het eiland en overnachten na een paar klusdagen aan Lysander op Cleopatra op het strand van Agios Nikolaos, een kitesurfstrand net buiten het eiland op het vasteland. Nu een heerlijk rustige plek, waar we moederziel alleen aan het strand camperen. In het seizoen is de plek vergeven van de hippe “surfdudes” met oude VW busjes en zo. So cool! Vanaf deze plek maken we nog een rondje over Lefkas en overnachten in Kalamitsi, aan de westkust op de oprit van een paar leegstaande vakantiehuizen, met een schitterend uitzicht.
Bij een andere gelegenheid maken we een prachtige wandeling langs de ondiepe lagunes bij Santa Maura waar de flamingo’s hun kostje bij elkaar scharrelen.

Op 11 maart worden we, zittend op ons balkon opgeschrikt door een heuse aardbeving, 4.7 op de schaal van Richter! Het hele huis schudt een paar seconden heen en weer. Gelukkig is er geen schade en de buurt maakt zich niet druk; business as usual.
We stellen ons vertrek uit het appartement nog een paar keer uit. Het weer is nog niet altijd even lekker en het is maar de vraag of Keros op de afgesproken datum te water gaat. Dit gebeurt uiteindelijk, zoals vermeld op 22 maart. Daarmee is ons werfleven afgelopen en fietsen we dagelijks heen en weer tussen appartement en de steiger in Nidri. Daar maken we kennis met onze nieuwe bootburen Ronald en Nanette, een reuze gezellig Nederlands stel dat hun huis in Nederland verkocht heeft en nu in een appartement met uitzicht op zee in Nikiana woont. Ze hebben ook in Apeldoorn gewoond in de tijd dat wij er woonden. Dat schept toch een band. Ook zij hebben een nare ervaring met een gezonken boot. Dat zijn er al drie in onze kennissenkring hier! De boot van Bruce en de catamaran van onze achterbuurman Manfred waren hetzelfde lot beschoren. Het lijkt hier wel de Bermudadriehoek!

Van onze huisbaas George horen we, als we de huur weer eens komen verlengen, dat zijn vrouw Zamira corona heeft.
Oeps, een dikke week daarvoor hebben we nog gezellig bij hen zitten borrelen. Gelukkig heeft ze weinig last, maar wij laten ons zekerheidshalve toch maar even testen; gelukkig negatief.

Op 30 maart, Marijke’s 65ste verjaardag, worden we in het nog steeds gesloten restaurant Ola Kala van George en Zamira met hun gezin uitgenodigd voor een lunch. Als we aankomen staat er een overvloedig gedekte tafel klaar met allerlei lekkernijen uit de Griekse- en de Albanese keuken; ze komen oorspronkelijk uit Albanië. Een heel lief gebaar van ze! En lekker.....

Met Waypoint, de zeilmaker en tuiger hebben we inmiddels een afspraak voor het vervangen van de verstaging en de zeilen:
5 april. Omdat er nog steeds in het hele land een (recreatief) vaarverbod van kracht is, moeten we eerst bij de port Police toestemming vragen om naar Lefkas , zo’n 10 mijl noordelijker te varen. Met een uitnodiging van Waypoint krijgen we die en op zondag 4 april zeilen we met een rustig windje in de rug naar Lefkas, waar we aan de stadskade afmeren.
De volgende ochtend vroeg naar Lefkas Marina, waar binnen de kortste keren een reusachtige mobiele kraan verschijnt en het aftakelen kan beginnen. De mast wordt heel zorgvuldig op grote schragen naast de boot gelegd en alle verstaging wordt opgemeten en verwijderd. Ik maak van de gelegenheid gebruik om de mast maar eens netjes te poetsen, die gelegenheid krijg ik misschien nooit meer als ie weer rechtop staat.

De volgende dag al komen “ flying Nick” en zijn team terug met de verse stagen en begin van de middag staat de mast, keurig gericht en uitgelijnd weer fier op het kajuitdak. De zeilen volgen morgen, op woensdag.
Die dag staat er echter te veel wind om de zeilen netjes te kunnen aanslaan en hijsen, dus het wordt donderdag voordat ze
daarmee beginnen. En jawel, we liggen nog te kooi als geroep en gestommel ons duidelijk maakt, dat ze terug zijn.
Voordat ik me heb aangekleed is de genua al gehesen en opgerold en het grootzeil staat binnen twintig minuten ook op z’n plek, opgerold in de mast. Bravo Nick en crew. Wat volgt is een heerlijk zeiltochtje terug naar Nidri. We maken van de gelegenheid gebruik om de zeilen op verschillende koersen te testen; het voelt goed aan. Nieuwe zeilen zijn altijd een feest!

Eenmaal terug in Nidri, waar we ons ligplaatsje weer hadden zekergesteld blijkt dat inmiddels de complete vloot van Skorpios Charter ook aan de steiger ligt, zo’n 12 boten in verschillende formaten. We persen Keros met behulp van het walpersoneel met enige moeite tussen de andere boten. Die gaat nergens meer naar toe!

Voor ons vertrek naar Lefkas Marina hadden we het appartement al ontruimd en schoongemaakt. Met enige weemoed nemen we afscheid van dit heerlijke plekje, van onze gastvrije verhuurders en onze lieve buurvrouw Voula, die vaak klaar stond met een versgebakken feta- of spinach pita.

En de vooruitzichten? De Griekse regering wil het land vanaf 14 mei weer toegankelijk maken voor toeristen. De verwachting is dat het vaarverbod rond die tijd ook zal worden opgeheven. Keros ligt er goed bij en de camper staat op ons vertrouwde plekje langs de baai, waar nog niemand ons ooit gezegd heeft dat we er niet mogen staan. Overdag op de boot, ‘s nachts in de camper en tegen de tijd dat we weer mogen varen brengen we de camper naar Cleopatra Marina om te overzomeren.
Laat die zomer maar komen!

Geschreven door Paulenmarijkeoppad