Al klussend aan afwisselend Keros en Lysander vliegen de dagen voorbij. Het weer wordt steeds warmer en op af en toe een off day na is het steeds weer stralend.
Op Cleopatra Marina ga ik aan de gang met het installeren van nieuwe instrumenten op Lysander. Het gecombineerde instrument log (snelheid) en dieptemeter begaf het afgelopen seizoen en ook de GPS repeater in de Kuip, die positie en de te varen richting aangeeft had een steeds verder vervagend display. Van Ronald kan ik een decoupeerzaag lenen, dus een groter gat in het schot is snel gemaakt en de instrumenten zitten er zo in. Een lastiger klus is het doorvoeren van de kabels door de spanten onder de vloer. Daar is weinig ruimte meer en een deel van de waterleiding moet er tijdelijk uit om plaats te maken voor de kabels met hun net iets dikkere stekkers. Er moet ook een nieuwe huiddoorvoer door de bodem geplaatst worden; altijd een akelig gezicht om door het gat in de bodem naar het gras te kijken. maar goed afkitten en aandraaien, die nieuwe doorvoer. Omdat de bekabeling van de instrumenten achter de plafondbekleding van de achterhut weggewerkt zit moet deze los en later ook weer opnieuw vastgelijmd worden. Beetje een stinkklus. De motor biedt een wat roestige aanblik en dit is volgens de makelaar geen goed verkoopargument. Dus maar een spuitbus Volvo-Pentagroen gehaald, dynamoriem eraf, alles wat niet groen mag worden afplakken met folders van de supermarkt, bij gebrek aan kranten en spuiten maar. Het resultaat van deze “optische revisie” is maar matig bevredigend; als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan.

Nu we geen riant appartement met wasmachine meer tot onze beschikking hebben, maakt Marijke van ieder tochtje naar Cleopatra maar gebruik van de wasmachines op de werf. Een heel handige bijkomstigheid. Buiten het klussen om relaxen we op ons camper plekje op de werf en slingeren regelmatig de BBQ aan.
Bij ieder bezoek aan de werf melden zich steevast onze part time huisdieren; het hondje hebben we Honda gedoopt, het is een zij. Én van de drie katten is de kleinste zichtbaar in gezegende omstandigheden, maar of we het nestje jongen nog gaan zien?
We slaan voor ieder bezoek maar wat katten-en hondenvoer in, dus ze zijn onze beste vrienden hier.

Na het klussen rijden we over een landelijk weggetje langs het water tot we een mooi vrij plekje bij een vissershaventje vinden.
We hebben er uitzicht op Lygia en Nikiana op het eiland Lefkas. De schapen en geiten scharrelen er vrij achter de camper langs. Iets noordelijker, strategisch op een heuvel liggen de ruïnes van het kasteel van Agios Georgios, bij ons bekend als Sint Joris. Alleen de buitenmuren staan nog min of meer overeind. We wandelen er naar toe en kunnen tot onze verbazing vrij naar binnen lopen (geen draak te bekennen) maar het binnenterrein is één bloemenpracht van bloeiende lavas, klaprozen en noem maar op.
We durven er niet al te uitbundig rond te struinen door het hoge gras. Er kunnen ook slangen zitten...

We vervolgen onze weg richting Palairos. Het plaatsje ligt er wat verlaten bij, maar in de haven liggen wel wat jachten van overwinteraars. We raken aan de praat met een echtpaar uit Scheveningen, dat met hun motorkotter via de Franse kanalen en de Middellandse Zee tot hier is gevaren. Iets buiten het plaatsje vinden we een plekje aan een strandje, waar we ongestoord de nacht doorbrengen en ik de volgende dag jarig wakker word. Wat een cadeautje; er zijn slechtere plekken om jarig te zijn.
Terug op Keros drinken we ‘s middags een bootnøt met Ronald en Nanette.

Een volgend uitstapje voert ons na een bezoek aan Lysander weer naar dat leuke kitesurfstrandje en vervolgens naar de windmolens, die op de noordwestpunt van Lefkas staan. We bezoeken het oeroude kerkje gewijd aan Agios Ioannis, waar we op de geboortedag van mijn moeder Paulien plechtig een kaarsje branden voor hen die ons ontvielen.

Een fietstocht door het binnenland van Lefkas brengt ons in het dorpje Vafkeri, 400 meter hoog in de bergen.
De weg erheen is super steil, maar de uitzichten en de alomtegenwoordige kruiden en bloemen geuren en zijn prachtig. Zowaar eens een tocht zonder lekke banden.

Inmiddels is het voor de Grieken goede vrijdag geworden. We mogen de motor van Ronald lenen voor een tocht over het zuidelijke deel van het eiland. Dat heb ik lang moeten missen. We rijden naar de zuidkaap van het eiland, Ak Dhoukato.
Deze plek is uit de mythologie bekend als Sappho’s Leap. Sappho was een wat tegendraadse lyrische dichteres rond 600 BC, die zich na een onbeantwoorde liefde op deze plek van de rotsen geworpen zou hebben. Ook zouden hier ter dood veroordeelde misdadigers van de rotsen zijn gegooid. Wie het overleefde was weer een vrij man. Naar beneden kijkend concluderen we dat dat er niet veel zullen zijn geweest.....

Iets noordelijker komen we bij het strand van Porto Katsiki, één van ‘s werelds mooiste en beroemdste stranden.
Het uitzicht naar beneden is adembenemend en het water van de ondieptes is hier van een onwaarschijnlijke kleur blauw.
Er zijn nu maar een paar mensen op het strand en op de parkeerplaats staan zowaar een paar campers van diverse nationaliteiten.

De week voor Pasen, die hier de heilige week heet, wordt door de Grieken doorgaans intens beleefd in familieverband.
Om te veel contacten te voorkomen heeft de regering in deze tijd de reisbeperkingen nog maar eens extra aangescherpt.
De term paasbest wordt hier letterlijk genomen: de stoepranden en de onderste delen van boomstammen worden voorzien van witkalk en iedereen trekt zijn/haar mooiste kleren aan.
Marijke maakt op eerste paasdag ‘s middags een wandeling en wordt spontaan uitgenodigd bij een wildvreemde familie voor een glas wijn en een lekker hapje, dat bij nadere beschouwing bleek te bestaan uit de ingewanden van het lam dat aan het spit boven een vuurtje hangt te garen. Maar goed dat ze dat op het moment van consumptie nog niet wist. De naam ervan Kokoretsi klinkt in ieder geval wel mooi.
De grootouders van de familie hebben de avond ervoor versierde kaarsen aangestoken om zo het vuur door te geven.
Voor de kleinkinderen hebben ze nieuwe schoenen gekocht. Een heel leuke ervaring om dit van zo dichtbij mee te maken.

Op een tocht met de camper komen we bij het plaatsje Kekropia terecht op een heerlijk strandje met zowaar een open terras. Het mag weer! Hoewel we genoeg voorraden in de camper hebben, bestellen we uit solidariteit met de uitbater toch maar een drankje. Wij ontvangen daar net wat Griekstalige SMSjes, die de man voor ons vertaalt: Hoera, de oproep voor de vaccinaties!
Op 18 mei en 2 augustus in Vasiliki op Zuid Lefkas. De badgasten hier bestaan voornamelijk uit loslopende koeien en kalveren; niet zo’n heel groot verschil met een Spaans Costastrand dus. Ze lijken echt te recreëren! De volgende dag maken we in de buurt nog een fietstochtje, waarbij ik mijn achterband weer eens lek rijd op zo’n gemene natuurlijke kraaienpoot.

We rijden door naar Ormos Rougas aan de Amvrakikos Kolpos, de binnenzee ten oosten van Préveza, waar we de camper bij het strandtentje neerzetten. Dit wordt gerund door een soort familie Flodder, inclusief mummelende Opa.
Bij ons drankje serveren ze spontaan uit de familiepan een bordje pasta met stoofvlees, dat helemaal niet gek smaakt.
In de baai ligt nog steeds een Oostenrijks zeiljacht, met aan boord een man en vijf kloeke honden, die maar één keer per dag in een wankel roeibootje naar de wal geroeid worden om uitgelaten te worden. In Nederland zou je de dierenbescherming er op afsturen. Op het strand kan ik het niet laten om de Gutmensch uit te hangen en sprokkel ik zomaar drie vuilniszakken vol plastic troep en flessen bij elkaar. Zo doen we nog wat terug voor de gratis staplaats.

Inmiddels horen we van de makelaar dat er belangstellenden voor Lysander komen kijken. Na een eerste rondleiding door de assistente gaan wij ook met het Frans/Spaanse stel uit Athene aan boord voor nadere uitleg. Ze lijken heel geïnteresseerd, maar de makelaar verneemt nadien niets meer van hen. Dat gaat helaas zo.
Er meldt zich ook nog een Roemeense belangstellende, die telefonisch een goed bod doet. De makelaar heeft hem het koopcontract digitaal toegestuurd ter ondertekening. Het blijft spannend.

Het einde van het vaarverbod komt in zicht; op 14 mei zou er weer gevaren mogen worden. We verplaatsen het grootste deel van ons huishouden van camper naar Keros en parkeren de camper uitgesopt en wel op Cleopatra Marina voor haar zomerreces. Zo hard werken we niet vaak.
Naar Nidri is het toch een stief uurtje rijden en de busverbindingen zijn niet geweldig. Tara, de assistente van de makelaar woont in Vlicho. Zij zet ons aan het eind van de dag keurig af voor de steiger. Zo aardig! We zijn er klaar voor. Ons eerste zeiltochtje gaat richting Vasiliki, waar het eerste shot Astra Zeneca dinsdag op ons wacht.
Reizen lijkt voor gevaccineerden het leven toch wel eenvoudiger te gaan maken. Tja, en we doen niets liever dan reizen...... ....

Geschreven door Paulenmarijkeoppad