Op 15 augustus is het Maria Hemelvaart, een Roemeens orthodoxe feestdag en de Roemenen gaan massaal naar de kerk! John, de campinghouder, neemt ons mee in zijn auto en zet ons 4 km voor het klooster Orata af, waar nog 9 nonnen wonen. Een mooie wandeling naar het klooster om een mis bij te wonen en daarna van een gezamenlijke maaltijd met de locals te genieten. Het is meer dan 10 graden kouder dan de dag ervoor en het regent af en toe een beetje, maar we zijn goed voorbereid op stap.

Onderweg wordt ons door kerkgangers wel een páár keer een lift aangeboden, heel lief, maar we gaan lekker lopen. Het is een buitenmis met 5 voorgangers, een paar honderd gelovigen én een mooi a capella koor. De menigte slaat heel regelmatig het kruis maar dan van rechts naar links, uitkomend bij het hart en buigen soms voorover uit nederigheid. Tegen het eind van de mis worden kaarsen aangestoken, zo geeft men het licht door en wordt er gebeden voor de vrede en alle zielen. Mooi! Omdat het een beetje regent is het eten binnen in een overvolle zaal. Traditioneel staat er o.a. vegetarische sarmale op het menu, gevulde koolbladeren met rijst, maar ook soep, vis en veel zoetigheid. Er staat zelfs zelfgemaakte wijn en Palenka klaar. Na afloop helpen we met afruimen, alsof het heel gewoon is. Wat bijzonder om dit bij te mogen wonen. John geeft ons nog uitleg over de fresco’s in de houten kerk en lijkt al de vrolijke nonnen persoonlijk te kennen. Super! Hij komt hier ook al twaalf jaar en met regelmaat op zondag om de mis met campinggasten bij te wonen.

Paul rijdt nog een mooie pas in de omgeving en beloopt één van de vele wiebelige hangbruggen over de rivier de Bistritsa. In Moldavië, vooral in het gebied Bukovina zijn mooie kloosters die zelfs ook aan de buitenkant mooi beschilderd zijn. We bezoeken het klooster Moldovita, in 1532 gebouwd. Prachtig!

We arriveren op een heerlijke natuurcamping met overal wilde bloemen en traditionele huisjes in het dorp Breb in de streek Maramures, gerund door een leuk Nederlands stel Eveline en Mathijs. Wat zijn er veel Nederlanders die hier een camping runnen!! Deze streek zit vol met oude tradities en we krijgen daar die avond een mooi voorbeeld van. Bij de buren is een optreden van een muziekgroep uit de buurt, zo’n 300 meter lopen door de bosjes verderop. Wat ontzettend leuk. Volksmuziek uit de streek en er wordt volop meegezongen door jong en oud! Wat een mooi sociaal gebeuren. De mannen dragen de traditionele Maramures hoedjes! Zo grappig! Eigenlijk willen we hier nog blijven maar dan beseffen we dat we over een kleine week toch weer in Griekenland, ongeveer 1800 km zuidelijker moeten zijn. Na het verlaten van de camping rijden we ons op het smalle weggetje nog bijna vast op een tractor met houtwagen, met een rots vlak naast ons. Slechts met veel passen en meten lukt het ons om de boel heel te houden. Echt millimeterwerk!

Onze route gaat nog iets noordelijker tegen de Oekraïense grens aan, waar we een mooie kerk zien met een wel héél apart kerkhof, “the merry churchyard”. Op de handgesneden houten zerken staat veelal de overledene afgebeeld met de attributen van het beroep dat hij of zij uitoefende en een lichtvoetig verhaaltje, gewijd aan het leven van de overledene. Leuk om te zien, maar het is hoogseizoen dus eigenlijk te druk!

Dan gaan we zuidelijk, wat meters maken door groene heuvels en rijden langs een plek met extreme huizenbouw, dichtbij de Hongaarse grens. Het lijkt erop dat er met smokkelen zoveel geld verdiend wordt, dat iedereen een nog protseriger kitschpaleis laat bouwen dan zijn buurman. Chinese driedubbele pagodedaken en ornamenten, overdadige balkons; het kan niet op tussen de povere woninkjes van de buurtgenoten die “geen postcodelot” hadden. In
Hunedoara rijden we langs een mooi Middeleeuws kasteel, Corvin’s Castle. Het tilt er op van de toeristen en we kunnen sowieso geen parkeerplek voor onze karavaan van 10 meter lang vinden, dus we houden het bij foto’s van de buitenkant.
We camperen aan de rand van het Retezat (!) nationaal park op een boerderijcamping. Wat een rustige plek, met nog twee tentjes en uitzicht op een boomgaard en de retezatte heuvels.

Na het stadje Orsova volgen we de mooie loop van de Donau en komen we langs een reusachtig in de rotsen uitgehakt hoofd van Decebal, de laatste koning van de Daciërs, (87 tot 106 AD), 55 meter hoog en tussen 1994 en 2004 (!) uitgehakt door 12 klimmende beeldhouwers zonder hoogtevrees. Er was bijna een ton dynamiet voor nodig. De Donau is hier eigenlijk een groot meer, dat zich bij de zogeheten Donaudoorbraak tussen de rotsen doorperst. Gigantische duwbakcombinaties vervoeren hier kolen richting Zwarte Zee.

Aan het eind van de dag vinden we een vrij kampeerplekje aan het riviertje de Rena, dat een paar kilometer verder zijn water aan de Donau toevertrouwt.
Een heerlijke rustige plek met ganzen, reigers en andere vogels. Als kers op de taart komt de lokale herder met zijn kudde nog wat stof opwerpen, vlak langs onze camper; we zetten de BBQ maar even aan de kant. Er ligt gelukkig geen schaap of lam op de BBQ, maar groente en zalm. Kunnen we de schaapjes nog recht in de ogen kijken....

We maken mijlen over de autobaan door Servië, overnachten in Macedonië vlakbij Skopje en komen op een prachtige vrije plek bij de Prespameren, het meest noordwestelijke puntje van Griekenland. Er zijn nauwelijks toeristen en dat in augustus! Het is een Drielandenpunt van Griekenland, Noord Macedonië en Albanië, midden in het grote Prespameer. We maken er een boottocht met kapiteinTassos en zien opnieuw pelikanen met een indrukwekkende spanwijdte tot wel drie meter, maar niet in de groothandelshoeveelheden als eerder op het meer van Kerkini. We worden door de “captain” aan land gezet om een Hermitage in de rotsen te bekijken. Veertig meter boven het meer is een kapelletje ingebouwd vol met iconen. Het geheel stamt uit de dertiende eeuw. Hoe vinden mensen toch zo’n plek? Ook zijn er op de rotsen langs het meer Iconen geschilderd; godsvruchtig volkje die Grieken en nog steeds belijden ze het Grieks Orthodoxe geloof met volle overgave.

In het kleine Prespameer, iets zuidelijker, ligt een eilandje met een paar middeleeuwse kloosters en basilieken. We komen op het eilandje via een soort pontonbrug.
Het levert een mooie wandeling en ook weer een heel leuk tochtje met de motor op. Tóch blij dat we de Transalp hebben meegenomen, ondanks wat -eerder vermelde- ongemakken.
Op onze vrije camperplek aan het grote meer lopen de koeien vrij rond; maar hopen dat ze niet een hoorn in de wand van de camper plaatsen als ze jeuk krijgen. Ze komen wel erg dicht bij. Eentje is wel net iets te nieuwsgierig! Wat een ruimte hebben die beesten hier en wát een super plek!

We zijn weer gearriveerd in Preveza, de thuishaven van onze boot Lysander, die vandaag met Pim, zijn zoon Thom en diens vriendin Judith binnenloopt.
Hoe mooi het in Bulgarije en Roemenië ook is, Griekenland voelt voor ons weer als een soort thuiskomen. Je mist soms nét de gezelligheid en de joie de vivre, die de Grieken zo eigen is. We gaan nog even lekker zeilen de komende twee weken!

Geschreven door Paulenmarijkeoppad