De oude stad van Chania is sfeervol en levendig met rondom de grote haven terrasjes. Omdat de haven behoorlijk is verzand komen er geen grote schepen meer en is de kade autovrij. Tegenover ons klinkt livemuziek, zingt men uit het hart en wordt de sirtaki gedanst. Heerlijk. En dan.... zien we Anja, Erik, Roel en Wouter op de kade aan komen lopen. Zo speciaal om elkaar hier te treffen en zo leuk dat de jongens erbij zijn. We verkennen samen het gebied rond de haven, het kasteeltje en belanden natuurlijk gezellig op het terras. Zij verblijven in Rethimnon, een dagtocht varen bij ons vandaan.

Om daar zeilend te komen is niet meteen vanzelfsprekend. Oostelijk van Chania vlakbij het schiereiland Akrotiri ligt een schietoefenterrein van de Navo waar je niet mag varen als er oefeningen zijn, maar geen havenmeester of port police kan ons precies vertellen wanneer ze met scherp schieten.
We huren een motor en maken een mooie rondtocht over slingerende bergweggetjes door het binnenland, regelmatig gaten in het wegdek ontwijkend. Er zijn soms hele stukken uit de weg verzakt...de gevolgen van het slechte weer van een paar maanden geleden.
Uiteindelijk na veel aandringen en bellen krijgen we te horen: deze week zijn er elke dag oefeningen tot de zon lager staat!? We horen inderdaad de straaljagers schieten; dit is dus serieus.

De dag dat we vertrekken krijgen we eenmaal op zee toch via de marifoon contact met NAMFY control op kanaal 12: Tot 15.00 uur moeten we buiten 24.06 oosterlengte blijven.
Dat lukt tot op de minuut. Daarna zetten we alle zeilen bij om voor donker aan te komen.

We leggen aan in het knusse Venetiaanse vissershaventje van Rethimnon. Op de hoek is het diep genoeg, een geweldig plekje. Achteraf hadden we blijkbaar om permissie moeten vragen om hier te liggen. We zeggen maar stoer dat we toestemming hebben (van de kelner van het aanpalende terras). De jachthaven ligt verderop, maar we mogen blijven liggen. Hier horen we op het havenkantoor dat de al lang aangekondigde belasting op pleziervaartuigen eindelijk zijn beslag heeft gekregen. Dat dan gelijk maar regelen bij de port police, dachten we. Digitaal loopt de site bij het aanmelden steeds vast en bij de port police snappen ze er ook nog niets van; de bonnenboekjes liggen al klaar, maar niemand weet hoe of wat. "Greek Madness" hoort Paul de politiechef verzuchten.
Zelfs een accountant komt er met de Griekse helpdesk niet uit. Gelukkig is het no cure no pay, want hij is wel anderhalf uur bezig. Later maar weer eens proberen.
De haven lijkt één groot terras en we hebben regelmatig een praatje met een voorbijgaande toerist of een andere zeiler die jaloers zijn op ons plekje. Anja en haar gezin logeren in een mooi huis in het oude gedeelte hier 10 minuutjes lopen vandaan. Heel gezellig en handig om even te douchen en te wassen.

We bezoeken het grote Fortezza Fortress uit de 16de eeuw dat is gebouwd door de Venetianen tegen de Ottomaanse invasies. De wallen zijn grotendeels intakt. Hier binnen ligt ook de eerste moskee van de stad met een nog bestaande mihrab, een gebedsnis gericht op Mekka.

We trekken de wandelschoenen aan en rijden naar het zuiden naar het plaatsje Imbros, waar we de gelijknamige kloof lopen. Een prachtige kloof van 8 km met een hoogteverschil van 650 m, die uitkomt in de Lybische zee. In het meest indrukwekkende deel zijn de kloofwanden 300 m hoog en 1.60 m breed. De kloof ligt vol met losse stenen. Af en toe loop je over een oud geplaveid pad, de oude route naar Chania. Overal geuren kruiden en bloemen, horen en zien we vogels en berggeiten. Wat een mooie tijd om dit eiland te verkennen. En als beloning een strand met helder blauw water voor ons alleen.

Na een hele fijne tijd samen met de familie nemen we afscheid en maken we van hieruit een paar mooie tochten met een gehuurde KIA Picanto.
Op een mooi verstild plekje vinden we het 13de eeuwse klooster van Arkadi, waar trouwens bloedig is gevochten tegen de Turken. Het verhaal gaat dat de abt van het klooster, nadat de mannen allemaal gedood waren door de Turken, zich met de vrouwen en de kinderen in de kruitkamer opbliezen; zij verkozen de dood boven slavernij of een leven in een Turkse harem. Nog steeds is het voor de Kretenzers een soort bedevaartplaats.

Zuidelijk bezoeken we de ruïnes van Górtys, bekend van de wetten van Górtys uit 500 BC, die betrekking hebben op familiezaken, rechten en plichten van slaven en verkoop en verdeling van goederen. Op elke steenplaat 12 kolommen, 600 regels totaal, die om beurten van rechts naar links en links naar rechts en in spiegelbeeld worden gelezen.

Knossos kunnen we niet overslaan. In de Minoïsche tijd, zo'n 3500 jaar geleden de hoofdstad van Kreta, het grootste paleis met meer dan 1000 zalen, toen al huizen met 4 verdiepingen en zelfs toiletten met afvoer. Tussen 1900 en 1929 heeft Sir Arthur Evans e.e.a. gerestaureerd, waardoor je je een beter beeld kunt vormen, maar er is wat ons betreft nog steeds veel verbeeldingskracht voor nodig.

We wachten nu de goede wind af om vanaf het mooie Kreta te vertrekken naar de Cycladen.
Een oversteek van toch wel zo'n 80 mijl.

Geschreven door Paulenmarijkeoppad