De laatste dag op Amorgos vinden we op een half uur lopen een geweldig klein strandje, waar alles weer netjes wordt geschilderd voor het seizoen. Overal zie je dat het blauw-wit trots wordt onderhouden. In de haven worden we uitgenodigd voor een afscheidsborrel door een aardig Schots stel dat iets verderop ligt met hun boot en ook de Turkse buren zijn van de partij. Na de mooie zonsondergang komen ook de Engelsen die we een lift hebben gegeven nog even bij ons langs. Wat een gezellige boel.

We verlaten een prachtig eiland en gaan op weg naar Naxos, 38 mijl noordelijker, waar in 3000 BC al de eerste nederzettingen waren. Relaxed, met de fok op en de motor af en toe bijstaand. Prima omdat Paul helaas nog steeds niet veel kan met zijn schouder. We varen langs het eilandje Koufonisia. Als we tegen de avond aankomen in Naxosstad is de kleine haven al behoorlijk vol; we krijgen een plaats op het uiterste puntje, waar we na 2 maal ankeren goed liggen. Een lekker ruimtelijk plekje met mooi vrij uitzicht op het stadje. Wel oppassen dat niemand met zijn kiel onze ankerketting pakt, de bootjes varen vlak langs ons heen en weer, maar dat lijkt goed te gaan.

Naxos is het grootste en vruchtbaarste eiland van de Cycladen en éėn van de eerste eilanden waar marmer werd gewonnen en bewerkt. In het noorden van de haven zien we daarvan een mooi voorbeeld, de imposante marmeren Portárapoort van 522 BC, de toegang tot de nooit voltooide Apollotempel; vooral bij zonsondergang een fraai beeld! Het is een gezellige drukte in het stadje rond de kade en in de kleine straatjes erachter.

We maken een mooie rit door de bergen met opvallend groene valleien langs de hoogste berg van de Cycladen van ruim 1000 m, Za. (Zeus) We bekijken een oorspronkelijk dorpje Apeiranthos en in het noordoosten het strandplaatsje Apollonas. Hier vlakbij ligt als sinds 600 BC een groot marmeren beeld in een oude marmergroeve dat waarschijnlijk de god Apollo voorstelt. Het is 10,5 meter lang en weegt naar zeggen zo'n 30 ton. Wat een beeld en ongelooflijk dat het daar al die tijd al ligt. Tijdens het bewerken is het beeld gescheurd en werd het in de groeve aan zijn lot overgelaten. Alweer iets onvoltooids; handige jongens, die oude Naxoten! We nemen nog een afslag naar een klein strandje en worden terug in de haven, na het nemen van een foto spontaan uitgenodigd aan boord bij een paar uitbundige Ieren voor een drankje. Dat kunnen we niet afslaan!

Het is 35 mijl naar Mykonos, een toeristisch vrij en blij eiland met veel mooie stranden. Het stadje ziet er vanaf de waterkant pittoresk uit. Australische kennissen van ons liggen daar in de haven en proberen al een paar dagen voor ons een plekje te reserveren, maar denk maar niet dat dat lukt. We krijgen een tip om een sms te sturen. Aangekomen worden we door een breed gebarende havenmeester naar de ankerbaai gestuurd verderop. Maar oh jee, ons anker zit muurvast tussen de boegrollen. Tijdens een poging het los te wrikken loopt Paul een vervelende wond aan zijn vinger op. De pechvogel. De schouder is ook nog niet hersteld.
Maar gelukkig is het anker weer inzetbaar, want zonder anker ben je hier nergens.

De volgende dag lukt het om in de haven te komen, omdat we volhouden gereserveerd te hebben. Zo werkt het dus. Super want Dierk en Sabrina zijn er nog maar 1 dag dus net op tijd om ze nog even te treffen. Een warm weerzien na precies een jaar, toen zij vertrokken naar Istanboel vanuit Lefkas en wij naar het zuiden voeren.
Wij gaan eerst op zoek naar een ziekenhuis omdat de wond van Paul er toch lelijk uitziet. In een privékliniek wordt de vinger gehecht en gespalkt. Met een recept voor antibiotica en een tetanusspuit staan we na ruim een uur weer op de stoep. ' s Avonds gaan we heerlijk uit eten met z'n allen; de Australiërs hebben familie te gast. We worden opnieuw uitdrukkelijk uitgenodigd om naar Melbourne te komen. Tja, met ons weet je het maar nooit.....

Dierk en Sabrina vertrekken al vroeg op weg naar Samos en wij gaan met een lijnboot vanaf Mykonos naar het kleine rotseiland Delos vlakbij. Voor de oude Grieken dè heilige plek, omdat Apollo en Artemis daar geboren zouden zijn, gebaard door Leto na een buitenechtelijk onderonsje van haar met Zeus, die een echte womanizer moet zijn geweest; godin of stervelinge, who cares. Het eiland werd in 2500 BC reeds bewoond en is een bijzondere archeologische vindplaats die indruk op ons maakt door zijn grootte, ligging en de hoeveelheid vondsten die nog te zien zijn. Prachtig zijn de leeuwen, gemaakt van het marmer uit Naxos en de mozaïeken in diverse huizen. Vanaf de heuvel heb je een imposant uitzicht over de site en komt de geschiedenis helemaal binnen.
Moe en voldaan ploffen we neer op een leuk terras aan het water!

Omdat er voor de komende dagen op de Cycladen stormachtige wind voorspeld wordt, besluiten wij om de - nu nog matige- zuidenwind te gebruiken om weer naar het westen te gaan.
We zeilen bovenlangs Siros naar Kea, het meest westelijk gelegen eiland van de noordelijke Cycladen. Een heerlijke zeildag van 50 mijl met gunstige wind. Hier overnachten we in een prachtig verlaten baaitje, waar de zuidelijke wind echter een vervelende deining binnenduwt. Na een geklutste nacht zijn we dus alweer vroeg op voor de volgende etappe naar Poros, in de Saronische golf. In dit gebied is de Meltemi, een krachtige zomerse wind, minder merkbaar en is het dus wat ontspannener zeilen.
Inmiddels is Paul's schouder alweer aardig aan het opknappen en die vinger. Tja die is voornamelijk wat onhandig door dat rare plastic spalkje. Hij slikt braaf zijn antibiotica, want met een infectie ben je hier in die warmte nog verder van huis.

Geschreven door Paulenmarijkeoppad