In Cleopatra Marina kijken we het een beetje aan hoe de waterstanden onder de vloer zich ontwikkelen, maar stilliggend blijkt er nauwelijks water binnen te komen.

De experts verzekeren ons ervan dat een lekkage langs de kielbouten eigenlijk alleen maar veroorzaakt kan zijn door een “grondberoering”. Het woord is mooi, maar daarmee heb je het wel gehad.

Met Keros hadden we eigenlijk maar één keer kielcontact met moeder aarde en dat was op 19 juni vorig jaar, toen we zo raar op dat rotsplateau kwamen vast te zitten. Maar ja, dat is 10 maanden geleden en daarna heeft Keros nog tot half oktober lekvrij rondgevaren. We nemen contact op met Robert Behrend, onze verzekeringsmakelaar en leggen hem de situatie en de grondberoering van vorig jaar voor. Ook hij sluit een verband tussen het één en ander niet uit en de zaak wordt bij de verzekeraar aangemeld. Een Nederlandse schade-expert wordt ingeschakeld, die op zijn beurt een Griekse collega met de prachtige naam Constantine Markopouliotis erbij haalt. (“Zeg maar Kostas”).

Omdat er maar zo weinig water binnenkomt besluiten we toch te gaan varen, richting Nidri, waar we van onze “Overwintering op Lefkas” nog veel mensen en bedrijven kennen, die ons op weg kunnen helpen met het herstel van de schade. In viereneenhalf uur zeilen komt er zo’n 4.5 liter water binnen; teveel, maar niet heel bedreigend. We zeilen na een paar dagen door naar Sivota, op het zuidelijk deel van Lefkas en constateren dat er steeds minder water binnenkomt.

In de prachtige natuurlijke haven van Sivota ontmoeten we Peter en Eddie weer. Het is hier een wonderlijke toestand, want de drijvende steigers, waaraan de meeste jachten afmeren en waar de charterbedrijven hun thuisbasis hebben, liggen er nog niet. Er schijnt een conflict te zijn tussen de restauranthouders, die de meeste steigers exploiteren en een onwillige ambtenaar van de gemeente. Iets met vergunningen; bureaucratie ten top waarmee ondertussen het brood uit de mond van die restauranthouders gestoten wordt. Ook Sunny Sailing van onze kennissen Pim en Joyce heeft hier last van; zij huren voor het seizoen de steiger van Taverna 12 Gods af en liggen nu noodgedwongen met hun 15 forse Bavaria jachten aan de kade, waardoor er voor passanten weinig plaats overblijft.
In Sivota vieren we mijn 68 ste verjaardag. Marijke vindt bovenin een container een tros ballonnen, waarschijnlijk gebruikt bij een kinderfeestje de dag ervoor. Er staat zelfs “ happy birthday” op! Alleen dat is al een cadeautje. We vieren het met onze zeilvrienden op gepaste wijze met een eenvoudige doch voedzame maaltijd bij Taverna Spiridoula, de oudste taverna van Sivota.

Gesterkt door zo weinig water onder de vloer besluiten we door te varen naar Fiskardo op het eiland Kefalonia, het “St. Tropez van de Ionian”. Onderweg maakt Eddie vanaf Peters boot Porrima foto’s en filmpjes van Keros. Zeilende beelden hebben we nog niet. Dat is wel heel leuk! In Fiskardo, waar we later aankomen dan Porrima, hebben Peter en Eddie nog een plaatsje voor ons vrijgehouden aan de zijkant van de oude veersteiger. Met wat passen meten en een heleboel meerlijnen en stootwillen liggen we net voor het ondiepe deel van de haven als een huis aan de kade.

Op Fiskardo maken we op eerste (Griekse) paasdag een lange wandeling. Peter kent een wandelroute, waarbij eerst flink geklommen moet worden. We genieten van prachtige vergezichten, ruïnes van oude verlaten dorpjes en azuurblauwe baaien, waar vrijwel niemand is. Ook treffen we in een taverna, waar we stoppen voor koffie opa bij het braadspit aan, waar het lam geroosterd wordt; dat hoort hier zo met Pasen.

Op tweede paasdag varen we naar Ormos Kapali op het eiland Meganisi. Porrima vaart door naar Kioni op Ithaka.
We ankeren in de vrijwel verlaten baai voor een strandje met lange lijnen van wel 50 meter naar een paar olijfbomen aan de wal. We genieten er van een prachtige zonsondergang.

Vervolgens weer terug naar Nidri, waar we onze contacten voor de reparatie nog eens raadplegen qua tijdpad.
We loodsen ook Porrima weer naar de kade en gezamenlijk eten we bij taverna Ola Kala van George en Zamira, onze huisbazen van de overwintering, vorig jaar.

Na nog een nachtje in het mooie Vathy op het eiland Meganisi zetten we weer koers naar Préveza. Ten oosten van het voormalige Onassiseiland Skorpios krijgen we gezelschap van een school dolfijnen; altijd feest met die feestbeesten! Op zee, na de brug van Santa Maura krijgen we een pittig noordoostenwindje en met uitschieters tot 8.5 knopen snelheid speren we weer op onze “thuishaven” Préveza af.

Op zaterdagavond is er live muziek in een taverna in een van de mooie smalle straatjes van de oude stad. Na een cocktail in een drukbezochte strandtent strijken we met Peter neer op het terras. We zitten eerste rang en genieten van prachtige Griekse liederen, met begeleiding van bouzouki, gitaar en tamboerijn.
Er wordt gedanst en na een aantal ouzootjes gaan zelfs mijn beentjes even van de vloer; een zeldzaamheid.
Terug bij de boot lijkt de steigerplank, die wij als loopplank gebruiken opeens nóg smaller dan hij al is. Ik stap verkeerd en beland letterlijk tussen wal en schip. Gelukkig word ik snel opgedregd door drie passerende Grieken, die mij aan mijn broekriem opvissen. Dat was Marijke in haar eentje niet gelukt. In mijn val raak ik gelukkig boot noch kade, dus ik blijf op een gedeukt ego na ongedeerd.

Inmiddels zijn Louis en Mirjam met hun Trintella genaamd Thresoor ook aan de kade gearriveerd. Zij kennen hier ook veel mensen en Mirjam is al een paar jaar Grieks aan het leren. Zij oefent graag met de locals, die het bijzonder vinden dat iemand die moeite neemt; niet alleen de taal lijkt helemaal nergens anders op, maar je moet je ook het Griekse alfabet eigen maken. Ga er maar aan staan!
We beleven weer gezellige dagen aan de kade, waar het met oostenwind aan lagerwal soms wel een enorme klotsbak kan worden.

Na veel heen en weer gebel en gemail weten we onze hulptroepen in Nidri in de juiste volgorde te mobiliseren om de lekkage van Keros te verhelpen: elf mei gaat Keros de wal op, op de twaalfde wordt de mast er af gehaald; zonder die kiel van dik twee ton zwaar zou de boot kunnen omkiepen met die mast van 17 meter hoog. Daarna wordt in aanwezigheid van de schade-expert de kiel van de romp gescheiden. Pas dan zal duidelijk worden wat de ware aard van de schade is. Hopen dat het meevalt.
Tot die tijd blijven we maar lekker liggen aan de kade van Préveza, waar altijd wel wat te beleven is.

Geschreven door Paulenmarijkeoppad