Na een paar dagen poetsen, wassen en spullen verhuizen is Lysander klaar voor overname.
Met de camper, dàt is even geleden, halen we Pim en Jonna op van het vliegveld in Preveza.
Wat leuk om elkaar hier te zien. Zij gaan met hun spullen aan boord en dat is heel even vreemd, maar dat gevoel verdwijnt al snel. We hebben heel wat te bespreken voordat ze vertrekken en nemen daar een paar dagen de tijd voor. De proefvaart verloopt goed en zij leggen aan in Preveza. Wij verplaatsen onze camper naar een parkeerplaats op een mooi plekje aan de andere kant van het water, nu tegenover het fort van Ali Pasha; een heerlijke zwemplek met stranddouche in de buurt. Het is weekend en gezellig in Preveza en net als de Grieken belanden ook wij op het terras.

Op de zondag maken we een uitstapje naar de ruïnes van de Antieke stad Nikopolis, gebouwd door Octavianus, nadat zijn vloot in de slag van Aktio rond 30 BC Antonius en Cleopatra had verslagen. Een enorm complex met meer dan twee kilometer stadsmuren met resten van met marmer geplaveide wegen, baden en de onvermijdelijke zuilen. Ook vind je er prachtig bewaarde mozaiëken. Het bijbehorende museum toont de trotse standbeelden van personen die er in die tijd toe deden evenals gigantische bewerkte sarcofagen, waarin ze later terechtkwamen en in de baai opgedoken amphora’s en gebruiksvoorwerpen.

Pim en Jonna vertrekken al vroeg. Wij gaan -jawel- voor het eerst een tocht maken op de motor. Hij start na 3 maanden rust meteen! Het is een mooie tocht rondom de binnenzee Amvrakikos van toch nog zo’n 175 km. In een baai bij Vónitsa zien we nota bene Lysander in de verte voor anker liggen. Op het eind van het rondje komen we weer langs Nikopolis; we maken over onverharde paden nog een rondje langs de muren en poorten van de stad. Die ouwe Octavianus moest eens weten....Paul geniet zich een slag in de rondte op de Transalp. Achterop is het niet super, maar te doen; toch lastig als je zelf motor rijdt!

Het is tijd om verder te trekken. Het weer laat het onderweg echter ernstig afweten; de regen komt met bakken uit de hemel en de bergweggetjes worden spekglad.
In de buurt van de beroemde Metéorakloosters vinden we een camping waar het door de regen een aardige modderpoel is geworden, en dat exact 50 jaar na de legendarische modderpoel van het Woodstockfestival. Even wachten met motor afladen tot de weg weer droog is. Als we de luifel van de camper uitdraaien zien we tot onze schrik wespen boven uit de behuizing van de luifel kruipen! Een nest? Na een hoop gehannes denken we ze toch aardig kwijt te zijn! Zónder gestoken te zijn. Pfffft! Zulke verstekelingen wil je niet hebben.

De volgende dag zijn de wegen rond de middag droog, rollen we de motor van de trailer en gaan we op pad om de Meteorakloosters te bekijken. Metheora betekent zwevend of verhevene. De naam zegt alles over hoe ze gelegen zijn. Imposant prijken 6 (oorspronkelijk 24) prachtige kloosters op puntrotsen, een soort rotspilaren. Indrukwekkend!! De kloosters passen er soms maar net op! Hoe dit ooit gebouwd is? De bevoorrading gaat nu vaak met kisten en katrollen. Het is schitterend, maar ook een enorme drukte. Met de motor laveren we handig tussen de touringcars, campers en huurauto's door. Mensen staan in rijen om de kloosters binnen te gaan. Wij hebben geen zin in die polonaise -we zijn in het verleden al eens binnen geweest- en genieten nog wat van het bizarre landschap in de buurt! Prachtig!!

We gaan verder noordelijk via allerlei mooie slingerweggetjes (waar we overigens bijna niemand tegen komen) en vinden een vrij camperplekje op de flanken van mount Olympia. We hebben uitzicht op de zee op 20 km afstand en slapen op 925 m hoogte, gewoon weer lekker koel, met dekbed! Heerlijk! We worden wakker met een mooie rode zonsopgang. Rondom ons en in het dal beneden staat het vol met bloemen en kruiden, veelsoortige insecten en ik denk wel 7 soorten vlinders, waarvan er één, de oranje soort niet alleen fladdert, maar ook zweeft, wat gaaf om zó wakker te worden!

Vroeg op, genieten en dus een beetje treuzelen op deze mooie plek, maar dan toch op weg naar het meer van Kerkini, waar veel vogelsoorten huizen, al dan niet op doortocht; we spotten er ons bekende soorten als flamingo's, zilverreigers, blauwe reigers, een soort zwarte ibis én er zijn pelikanen, De "B52" onder de watervogels!!! Als toegift zien we op veel elektriciteitspalen overal bewoonde ooievaarsnesten. Vogelaars kunnen hier hun ei wel kwijt, maar er is vrijwel geen toerist te bekennen. Het lijkt een beetje een vergeten hoek, zo dicht tegen de Bulgaarse grens.

We vinden bij toeval een prachtig plekje aan het meer bij een uitkijktorentje bij wat werkloze rondvaartbootjes. De schipper Vasili van één van die bootjes heeft een Honda Africa Twin staan en is verheugd de Transalp, het kleine zusje van de Twin te begroeten. Hij helpt ons aan een prachtig plekje in de schaduw van wat (processierupsvrije) eikenbomen onder welwillend toezicht van drie gezellige zwerfhonden. Na half zes is iedereen vertrokken en hebben we de plek voor ons alleen. Vasili komt ons nog 6 perziken brengen. Hij had te veel gekregen van een vriend! Zo aardig! Hij voorziet ons van allerlei adviezen en tips over de omgeving.

De volgende dag maken we met hem en een Zwitsers gezin een tocht over het meer naar de plek waar honderden pelikanen zijn, voornamelijk witte, maar ook de dalmatische variant, wit met zwart! Wow!! We hebben behalve de mobieltjes waar we alle foto's mee maken tot nog toe deze trip, nu ook de spiegelreflexcamera met telelens in stelling gebracht! Naast de indrukwekkende pelikanen, met een spanwijdte van 3,5 meter zien we ook zeven verschillende soorten reigers en flamingo's tussen de gele waterlelies door! Wat mooi! Dan komen ook nog de buffels badderen vlakbij! Wat een mooie natuur! Én van zo dichtbij; zolang je in het bootje blijft verschrik je de vogels niet.

We spreken met de Zwitsers Jonathan en Ursina spontaan af om samen met de kinderen te bbqen. Later sluit daar zich ook Andrej, een aardige Roemeense motorrijder, die er zijn tentje opzet bij aan. Gezellig. De Zwitsers zijn met hun VW bus bezig met hun verhuizing van Moldavië, waar hij adviseerde in watermanagement, terug naar St.Gallen. De volgende dag rijden we samen met de motor nog een stukje op met Andrej en maken we een tocht rondom het meer. Een mooie afsluiting van Griekenland! Op weg naar Bulgarije!!!

Geschreven door Paulenmarijkeoppad