Na een onrustig nachtje en een ontbijt uit de ‘noodvoorraad’ vertrok ik om stipt 9.00 u. De hop 🐦 spoorde mij aan, vormde met talloze andere vogeltjes een prachtig concert. Alma de kat nam de ‘honneurs’ waar om mij uit te miauwen. Toevallig kwam ik, in het dorp, Manuel (en zijn moeder ) tegen zodat ik hem fatsoenlijk goedendag kon zeggen. Eenmaal het dorp uit kwamen drie niet al te grote maar wel venijnig ogende / klinkende hondjes mij tegemoet. Mijn afschuwelijk hoge en harde fluitje, en mijn dreigende beweging met de wandelstok deden ze zó hard vluchten dat ik er nog nét 1 foto van kon maken. Qua weer: fris begin (het heeft ‘s nachts geregend) en na een uur al bijna té warm. De route voert langs een mooie autoweg, door een modderige olijfboomgaard, en ik ben blij als ik er na 4 km af mag. Onder mijn schoenen kleeft de modder in grote kluiten, wil er ook niet af, lopen met handicap. Er volgt een beeldschoon landelijk weggetje, een feestje voor de wandelaar, dat dan weer wél.
Zo kom ik heel tevreden om 11.45 u aan Olivares, tijd voor een lange pauze.
Nog even terug naar vannacht.
Vóór vertrek besef je dat er altijd een dag/plek kan zijn waar niets/nada/ noppes is. Dus in de rugzak: instant-maaltijd, koffie / thee, fruit en noten. Ik had zelfs bier … Dit was voor mij de eerste keer in mijn Camino-life dat ik dit, zo geïsoleerd van alles, meemaakte. Gelukkig had ik wel internet ! En eigenlijk was het een heel leuk plekje, iets buiten het dorp, idyllisch gelegen; alleen voor de meesten te eenzaam …zelfs voor mij.
Verder had ik mij bezig gehouden met oa het vinden van een slaapplek in het volgende dorp: Moclín. Dat bleek lastig te zijn. Viavia kon ik bij ene Maria boeken, pfff gelukkig !

Verder met de etappe:
In Olivares ontmoet ik pelgrim Li, uit Korea, aardige vent. Wie weet zie ik hem nog ergens. Vervolgens komt de voorspelde giga-klim naar Moclín. Het gaat best, conditie is prima.
Precies als ik op het hoogste punt sta (selfie) ontvang ik bericht van mijn gastvrouw in Moclín dat ze ivm ‘urgency ‘ geen plek voor me heeft. En het wás dus al zo lastig iets te vinden. Ze geeft me wel een andere naam … die ik app… geen reactie … waar ik later aanbel … geen reactie … Ohh dit is even niet leuk. Toch even op Booking kijken (was steeds niks) en nu toch, jawel : ‘Casa da Cabra - uitzonderlijke kans ‘ … HOERA! Míj́n kans dus en na 5 minuten lopen sta ik op de stoep van Steve + Sarah (very British) en krijg ik een appartement, zo enorm leuk en verzorgd, met eigen terras, en koud bier. Dit vraagt om een lui 2e deel van de dag en zo gezegd zo gedaan. Rond 19 u loop ik naar Bar El Salón voor gefrituurde berenjenas met honing en een salade en heerlijke vino tinto. Happy Hoppa, inmiddels terug in Casa da Cabra voor een kopje thee en op tijd naar bed !!
Totaalafstand door mij gelopen is nu 277 km.
En de voetjes en beentjes doen het prima!
Dag lieve lezertjes, tot morgen ! 😘

Geschreven door Hoppa