Hostal de Berria

Vanochtend was ik weer vroeg op pad, de volle maan lichtte aardig bij. Het belooft een bloedhete dag te worden; ik ga als een speer richting eerste klim en vóór de zon op is ben ik al boven. Zo hier en daar eng blaffende honden, soms aan een ketting, soms blijven ze netjes op hun erf maar toch … Het ontbreekt echt aan gele Camino- pijlen, dat maakt me onzeker; ik ben duidelijk als eerste op pad, niemand voor of achter mij, dus hoop er ‘t beste van. De route is heerlijk, vooral door eucalyptus- bos, ik hou van die lucht. Korte pauze, hap banaan, en dóór! Ik voel de zon al branden en wil de tweede klim zo snel mogelijk achter de rug. Snel gaat ‘t niet, hoe hoger ik kom, hoe trager ik word. Het is een rotpad, en zo hier en daar gaat ‘t vlak langs duizelingwekkende diepten. Maar iedere stap brengt me verder ( zeg ik dan tegen mezelf) en uiteindelijk ben ik iets over 12 u in Laredo, na 5 uren bijna non-stop lopen. Koffie !! En nog meer koffie bij een leuke Française met bar. Daarna mogen de schoenen uit en op sandalen loop ik naar het schier eindeloos lange en brede strand van Laredo noordwaarts, naar de Barca naar Santoña. Eindelijk de voeten in de branding, wat verrukkelijk! Aan het einde is er een stuk strand / zee gereserveerd voor honden, en dat is zo amusant. De beestjes genieten, zwemmen, jagen op visjes. Daar komt ook het bootje dat mij en anderen naar de overkant brengt. Omdat ik zo lekker ga besluit ik door te lopen naar Berria, heb ergens een bed gereserveerd ( dacht ik ..) Blijkt die tent helemaal niet meer open te zijn. Oei, dit moet ik even verwerken, wat nu.. Volgende dorp is weer 40 minuten lopen, vooruit dan maar. Blijkt hier een lollig strandhotel te zijn waar ik een prima kamer kan krijgen én, nog net voor de keuken sluit, een warm maaltje. Daarna natuurlijk de zee in, wat een feest! De branding is zo sterk, ook de onderstroom. Je voelt het gevaar.

Geschreven door Hoppa