Was het weer gisteren al heel goed, de avond eindigde, voor NL- begrippen zomerzacht, vandaag was het nog warmer. Elena moest haar nog slapende logees wekken opdat we op tijd aan het ontbijt zaten ( 7.30 u). Ik denk dat de meesten van ons, ondanks het vroege slaap-uur ( uiterlijk 22.00 u) toch ‘s ochtends nog worstelen met de zomertijd.
Wat een leuk stel is dit. Ze runnen de herberg nu een paar jaar en zijn hier heel tevreden. Zij spreekt uitstekend Engels en Jacint is zo charmant dat spreken niets meer toevoegt ! Oorspronkelijk komen ze uit Madrid, nu zijn ze heel blij in Asturië. Ach, een rit naar Madrid schijnt ook geen straf te zijn over al die schitterende door de Europese Unie betaalde auto-pistes! Dit terzijde.
Deze aardige lui maken het Camino - lopen extra bijzonder. Hun herberg is een zogenaamde ‘donativo’ hetgeen inhoudt dat je bijdraagt naar draagkracht. En de meesten weten wel wat er ongeveer voor logies, diner en ontbijt betaald mag worden.
Een weekje geleden ontmoette ik een jong Hongaars stelletje dat echt op een houtje moet bijten. Zij lopen heel bewust van donativo naar donativo.
Vol goede raad over de komende etappes verlaat ik de herberg en kies braaf ( ja ja ) niet voor de hoge , zeer eenzame en zonder voorzieningen route van ruim 15 km. Het alternatief voert langs dorpjes en stranden. Dat heb ik geweten. Het was een aaneenschakeling van steil naar beneden, beekje over, en steil naar boven over rotsige paden, veel losliggende stenen, modderpoelen, braamstruiken. Een tunnel, zo diep, lang, vochtig en duister dat ik mijzelf moed heb ingezongen … Eindelijk vind ik een bar waar ik lang pauzeer. Dat helpt. Ook ontmoet ik daar Isabelle ( zeker ouder dan ik) die 11 februari uit haar huis in de Provence is vertrokken, zelfs met tentje. En Arno, uit Montpellier, wat minder lang onderweg.
Het moet gezegd: de paden zijn wel schitterend, vrije natuur, mooie uitzichten etc. Alleen dus enorm uitputtend en na 22 km vind ik het welletjes. Casa Ina in Cadavedo biedt mij een grote logeerkamer, winkeltje aan de overkant heeft koud bier en nootjes. Een warme hap kon ik nog net in het café krijgen.

Inmiddels ben ik bijna 2 weken op pad en ben ik pas 1 Nederlander tegengekomen. Die ging steeds de weersvoorspellingen luidkeels delen ( hoeveel, hoe laat, waar, hoe lang, wat ) en daar had ik niet zo’n behoefte aan … Er zijn veel Duitsers op pad, Fransen, VS, Canada, en natuurlijk Spanjaarden.

Geschreven door Hoppa