Heerlijk geslapen van 21.15 u tot 6.15 u. Het Camino-ritme begint terug te komen. Prima herberg hier, heel netjes en rustig. Er komt een pittige route aan, zonder schaduw, die wil ik graag vroeg (vóórdat de zon echt schijnt) getackeld hebben. Ik loop onder Eiffel’s brug door en kom al snel op totaal verlaten paden. Het stijgen en dalen gaat prima, de uitzichten zijn naar alle kanten boeiend. Om 9.00u ben ik op het hoogste punt, waar een picknick-tafel staat (selfies), kun je de Middenlandse zee zien (de woeste kustlijn ‘Cabo de Gata’) de Taberna woestijn, de besneeuwde toppen van de Sierra Nevada. Een fantastische plek voor een pauze. Totaal verlaten, hooguit een leeuwerikje en qua begroeiing veel brem, wat lavendel en mooie grassen. Daarna daalt de route razendsnel, het pad gaat zigzag, en koffie drink ik op een terrasje in de schaduw. Ik neem het verstandige besluit om in Albodohuy te stoppen, en niet nog ruim 12 km verder te gaan. Via een weliswaar geplaveid maar toch prettig pad loop ik langs de Rio Nacimiento, links en rechts boomgaarden, kleurige bloemen in de bermen. Een klein nerveus hondje / puppy loopt een stukje mee.. Toch nog even gezelschap 😀 Om 12.45 u is het finito; hospitalero Angel komt de Albergue openen. Bed opmaken, boodschapje doen en nu op een terrasje met bier en tapas.
Gedoucht, gewassen en nu op het dakterras van deze herberg, fijn. Last minute arriveert een Frans / Spaanse leeftijdgenote met wie ik de kamer deel. Met Angel maak ik samen het eten en om 22.00 u lig ik tevreden in mn bed.

Omdat er van deze Camino Mozarabe geen fysiek gidsje bestaat heb ik via Gronze (dé Spaanse Camino-app) de routes in vreselijk vertaald Nederlands kunnen downloaden en geprint, handig! De gele pijlen staan ook precies waar je ze wenst.

Geschreven door Hoppa