Gisteren 20 sept vroeg wakker, inpakken wegwezen maar.. het is nog aarde-donker … geen fijn idee om dan, rond 06.15 u, alleen op pad te gaan. Bij mijn buurvrouw, meisje uit Thüringen, zie ik ook het licht aan; zij blijkt voor dezelfde keuze te staan. Samen durven we wel en zo lopen we het eerste halfuurtje in het donker, langs de zee, met in de verte lichtjes van grote schepen en boven ons nog een enkele ster. Heel bijzonder en ook prachtig want langzaam komt de zon op en kondigt (zoals Homerus het zo mooi verwoordde) de roze-vingerige dageraad zich aan. Voor ons verschijnt Vila do Conde waar we na heerlijke Portugese koffie + lekkers ( is ons ontbijt) splitsen. Susa - eindelijk hebben we ons aan elkaar voorgesteld - is dol op de zee en blijft de kustroute volgen. Ik steek door naar de centrale route die ik in Arcos wil oppikken. Dat worden 9 kilometers, met weinig aanwijzingen, langs straten zonder stoep, niet makkelijk. De zon mag wel iets minder … er is nauwelijks schaduw … en zo doe ik over dat stukkie bijna 3 uren! Geen andere pelgrim te bekennen … wel bij een korte stop een lief 4-voetertje.. Lange stop in Arcos ( alles is dicht dus ik zit in de schaduw van kiwi-boom bij de herberg, veel vers water!!) Pogingen om logeer / eet-adressen te bereiken lijken niet aan te komen. Verder naar volgende stop bij BP station in Sao Pedro de Rates. Wat haat ik dat als er ergens staat ‘ koffie ~> 200 m ‘ en t voelt als 2000 m Het is even niet best met me gesteld … tussen 12 en 14 u. Bij BP koffie + broodje en dan op de gok ( slapen? eten?) naar Pedra Furada. Ineens wég van de straten, een landweg die een bospad wordt. De geur van hars, eucalyptus, schaduw ! , wat is dit fijn. Duidelijke aanwijzingen dat dit DE CAMINO CENTRAL is, en verder dus helemaal niemand! De ontdekking dat de gewassen reserve - onderbroek het touwtje aan de rugzak spontaan heeft verlaten doet me niks meer. Zo loop ik de laatste kilometers tot ik, helaas weer langs straten, behoorlijk gaar om 16.30 u in Pedra Furada bij Dona Maria arriveer: fijne kamer + badkamer, vers fruit, mooi uitzicht, zwembadje , keuken en iets verderop n restaurant met take away. Snel koud bier gehaald, en dat smaakt super, op m’n balkon met de benen omhoog. Zwaaiende onderbuur, in het zwembadje, José uit Valencia, die voorstelt samen te eten. Wij zijn de enige gasten hier, ook in t restaurant. José loopt 40 km op een dag, ik was met 26 op de teller al uiterst tevreden.
@Arno: je stokken zijn onmisbaar!
Vandaag verder via Barcelos tot ?

Vervolg :

21 sept. Rancho de la Luna Balugães De stappenteller zegt dat ik slechts 22 km gelopen heb, voelt als véle km meer… De start vanochtend was uitermate rustig; José de Spanjaard was al uren weg. Al snel bereikte ik Barcelos; prachtig uitzicht op de stad aan de rivier. In de Santa Maria Maior kreeg ik een stempel van de koster. De zin om verder te lopen is zo groot dat toeristisch bezoek voor een andere keer moet blijven. In Vila Boa vond ik een koffietentje gerund door een muziekminnende leeftijdgenoot. Dylan, Stones, Pink Floyd etc passeerden de revue terwijl ik 2 Anericanos dronk. Koffie-maken kunnen de Portugezen heel goed! Daarna door naar Tamel São Pedro Fins. Dat was toch weer niet zo’n beste planning van me. Stik-stikheet en klimmen maar .. Een tweede blaar dient zich aan.. En heus waar, hele godganse dag liep ik alleen, waar zijn die andere pelgrims ? Pas in Tamel liepen 2 piepjonge meisjes, met rugzakken, maar misschien geen Camino. Op
zich is solo lopen niet erg is want je aandacht voor de omgeving is optimaal. Zo heb ik oa kunnen vaststellen dat sommige Portugese hanen liedjes kunnen kraaien: ‘If I were a rich man’ , en ‘’ t is eindelijk een feit’ ( Boudewijn de Groot) Hilarisch ! Ook veel loslopende en blaffende honden maar tot nu toe doen ze niks. Desondanks zag ik kans om ergens een Camino-afslag te missen hetgeen toch een 3/4 uur extra lopen betekende.. de watervoorraad mindert, waar zal ik slapen en eten ( eigenlijk geen probleem met zo weinig pelgrims maar sommige etablissementen zijn gesloten) maar eind goed al goed: ik zit inmiddels al uren en zojuist met vino tinto op het terras van Rancho de la Luna waar Jorge en Felicia met hun jonge Duitse herder de boel beheren, én ze koken, ook voor gasten !! Lucky me.
Nog even dit:

• wat zijn ze vriendelijk en behulpzaam, de Portugezen. En al baal ik van het lopen langs autowegen, bij iedere zebra stoppen ze al voor dat jij denkt aan oversteken.
• die Merino T-shirt.. een wonder van hygiëne.. na 4 dagen nog draagbaar !

Geschreven door Hoppa