Buenas Noches lieve oplettende lezers … die 12 km per uur van gisteren ….(mijn overmoed uit zich in de pen) … moet, zoals jullie vast al dachten, 4 km per uur zijn … en dank weer voor jullie heerlijke commentaren !
De dag begint hier om 6.30 u, buiten is het nog koud en donker, binnen start ik met een kop (oplos-)koffie en een banaan. Ondanks het karige ‘diner’, een noodles-soepje en een kop thee, sliep ik weer heerlijk. Met jas aan vertrek ik richting de badplaats San Vicente, af en toe omkijkend naar de best wel woeste plek waar ik logeerde. De Picos de Europa vertonen zich de hele dag oppermachtig met hun besneeuwde toppen. Zo dicht bij de kust en toch ook weer ver weg. Ik leer een nieuwe route kennen, de Camino Lebaniego, die later afzwaait richting Picos. Het eerste uur gaat langs de kust, daarna buigt de route landinwaarts. Het begint al dusdanig op te warmen dat ik bij stijging de schaduwkanten van het pad opzoek. En deze dag had best flinke ups & downs, letterlijk. Voor ‘t eerst ontmoet ik onderweg andere pelgrims: een viertal dames van mijn leeftijd, duidelijk qua energie en conditie heel divers … het groepje leek al snel gesplitst .. Bij m’n eerste pauze-plek zit iemand die, met hond Aida, de Lebaniego gaat doen. Later op terras Gloria komt er een man bij mij zitten, die, na wat geklets in andere talen, gewoon een landgenoot blijkt te zijn. Ook Julia (uit Albergue Izarra) schuift aan. Veel asfalt weer vandaag, en ook een aantal vervelende stukjes met verkeer. Dat zijn de vermoeiende delen. Dan ineens is er weer een verrukkelijk stuk pad in de natuur waarbij alleen het geklingel van koe- of andere bellen hoorbaar is, de zingende vogels, een in de verte blaffende hond. In Unquera zie ik bij een patisserie iemand met allemaal lekkere dingetjes op een bord: dat wil ik ook, met koffie ! Die suiker - boost doet me besluiten toch nog een stukje verder te gaan dan voorgenomen. Nu ben ik al uren in La Franca, in Albergue Triskel waar ik gelijktijdig met Duitse Annette (verwarrend voor onze host) aankwam. Bij het inchecken bestel ik meteen een paar frisse biertjes en straks eten we (ook met Georgia uit Ierland) hier. Na 28 kilometer verzet ik letterlijk geen stap meer. Voeten doen het goed !!

@Carmen: wil jij Yolande mijn hartelijke groeten overbrengen ?
Yolande was mijn gastvrouw in april ‘23 in Vilanova de Arousa ! Carmen is haar Spaans/ Vlaamse bonus-moeder.

De avond hier eindigt met een paar heel laat gearriveerde en kletsnatte pelgrims oa uit Budapest. We delen de maaltijd en de wijn en de kachel.

Geschreven door Hoppa