Wakker worden in slow motion.. best lekker.. ontbijtje met sterkste koffie ooit .. daarna verkassen naar hotel Ancora, dat iets centraler ligt. Anna en ik gaan vandaag naar ‘the place to be’ aan ‘t einde van de Camino : Faro de Cabo Finisterre oftewel de vuurtoren van kaap Finisterre. Het is prima weer en met een fles gekoelde witte wijn + glazen en lekkers van de bakker lopen wij die kant op, nog 2.5 km. We passeren het 0 - punt van deze Camino. Pas wanneer je áchter het vuurtoren-huis bent kan ik me voorstellen hoe ooit is gedacht dat deze plek het einde van de wereld was. Zitttend op de rotsen proosten we op het bereiken van deze speciale plek: Nazdrovje - Proost ! Uren zitten we daar, praten, kijken, genieten. Ene Max sluit aan, Camino - fotograaf, hij duikt overal op. Het is echt een toeristische trekpleister waar bussen af en aan rijden. Onze voeten laten ons bepaald niet in de steek en we lopen nog een mooi bospad in, lager, lager. En dan weer omhoog. Hmm mijn kuiten protesteren toch .. en er is duidelijk ander weer op komst dus terug naar t stadje, waar we na een vrolijke groet van een groep motorrijders een leuk gesprek hebben met een van hen, Mark uit Ierland. Hij heeft de halve wereld al over gecrost en terwijl zijn ogen vlammen laat hij weten in december in Athene aan ons te zullen denken. Ook zo’n ontmoeting geeft fijne energie. Eten uiteraard ook, tijd voor een late lunch en koffie.
Dan siësta en om 20 u spreken we af nog éénmaal samen ergens te eten voordat Anna morgen naar Muxia vertrekt. Door de stromende regen gaan we op zoek naar een tentje bij de haven, eten garnalen en almejas, nemen de rest van de fles Rioja mee naar Anna’s Albergue waar een bont gezelschap aan tafel zit ( Spaans, Italiaans, Colombiaans, Venezuelans) Maryanne uit Venezuela vertelt ons dat ‘ Camino was a gift to herself for her 40th birthday’. Ze droomde hier al van sinds ze op 16 jarige leeftijd het boek van Paul Coelho las. Eigenlijk wil ik daar wel blijven zitten en luisteren maar om 23 u moet het daar stil zijn dus neem afscheid van de lieve leuke Anna, ga naar m’n eigen hotel en blog nog wat.

Geschreven door Hoppa