Dankzij beschermengelen en de Boeddha van Pam ben ik gisteren - al aardig vermoeid - geen stap verder gegaan ( wat ik nl wel degelijk van plan was..). Vanochtend, fit en fruitig na een uitstekende nacht tot 7.45 u begon ik aan een pad, zo steil en smal, zo hoog en glad, dat ik echt bang was. Terug was geen optie. Op handen en voeten, op m’n knieën en billen verplaatste ik me. Niet naar beneden kijken .. eng ! Dit duurde 40 minuten, het zweet stroomde van m’n gezicht. Pfff De rest van de dag was een makkie. Om 13 u arriveerde ik hier bij de prachtig gerestaureerde albergue ( vroeger hospitaal ). Alle tijd om de omgeving te verkennen. Er waait een hete wind, heel vies eigenlijk. Toch nog een flinke wandeling gemaakt, ook om wat te eten en boodschappen te doen want hier in dit mooie oude stadje is niets, behalve een veel te sjiek restaurant.
Ik was al ontvangen door hospitalero Felipe, nu is ook zijn partner Sylvia hier. Zij is Nederlandse en we praten honderduit over van alles, vooral over wat de Camino met ons doet. Ik kan jullie allemaal aanraden eens naar deze fijne plek te gaan!
Behalve mijzelf is er nog een ‘bekende’ pelgrim, die ik zo nu en dan tref. Fijn , dus weer een eigen kamer vannacht !

Geschreven door Hoppa