Laatste dag. Met de zonsopkomst te zien door mijn raampje word ik wakker
Allereerst : dank, echt heel veel dank voor jullie vrolijke, bemoedigende, complimenteuze en betrokken reacties. Die maakten me blij en gaven me goede energie !!
Vueling (de vliegtuigmaatschappij) mailt me of ik tegen een verleidelijke vergoeding mijn vlucht wil wijzigen. Het toestel is vol. Nee, ik ga naar huis, het is heel mooi geweest en ook al lees ik in jullie berichten dat het in NL koud en nat is, vanavond slaap ik in mijn eigen bed. Nog één keer pak ik mijn rugzak in. Dan geniet ik van een uitgebreid ontbijt in het klooster, er is zelfs kaas als broodbeleg. Op mijn dooie gemakje loop ik naar de Mercado de Abastos ( de overdekte markt ) voor wat bood-schapjes. Daar beland ik in een biologie-les voor 4-jarigen (die ik helaas niet mocht fotograferen). Op zeer beeldende en amusante wijze laat de slager zien waar het vlees nu écht vandaan komt … de kindertjes zijn aandachtig en stellen allerlei vragen.
Dan loop ik Jutta und Freia tegen het lijf. We ontmoetten elkaar al vaker en deze laatste keer is erg hartelijk; geroerd nemen we afscheid van elkaar. Ook van Michèl ( gisteren in de bus) krijg ik nog een hartverwarmend berichtje. Alle mooie ervaringen neem ik mee, en natuurlijk vergeet ik de moeilijke momenten ook niet. Er is nog makkelijk tijd voor een Americano, leuk, alweer een schaaltje met churros erbij.
Terug naar het klooster waar mijn rugzak tussen vele andere staat om opgehaald te worden. Laatste keer over het grote, alweer zonovergoten en drukke plein, dan koers zetten naar de bushalte. Een vrolijke Italiaanse vraagt of deze halte de stop is voor de vliegveld-bus … (ze vragen mij altijd en overal de weg) en later zitten we er samen in. Leuk mens, deze Valentina. Zij gaat, na haar Camino Portugyes uitrusten op de Canarische eilanden. Is een optie ….
Inmiddels ben ik ingecheckt en zeg ik:
Adiós Espagna 🇪🇸 !

Geschreven door Hoppa