Goeiemorgen ! Gisteravond lag ik echt op apegapen, hoe mooi de dag ook was geweest.
Ik vergat daardoor - voor de 🐈 liefhebbers - de KvdD te vermelden; een rooie, vlakbij het paleis van Karel V, foto 15.
Nu is het tijd voor ontbijt !
En vervolgens deel II van mijn Camino:
óp naar Córdoba !

In tegenstelling tot gisteren ontbijt ik nu niet alleen maar met zeker 30 meisjes ( 13,14 jaar) en hun docenten, van een meisjesschool uit Cadiz. Het is een enorme herrie, ontzettend grappig, en vrolijk. Gisteravond spookten ze op de gangen, ik moest denken aan onze schoolreisjes op die leeftijd … dat spoken hoort erbij, toch ?
Toevallig loop ik langs het Auditorio, waaruit allerlei instrumenten klinken, het Conservatorium dus. Je mag binnenkomen. Ik hoor virtuoze klarinetklanken en klop op de deur. Daar oefent Manuel Lozano Herrerías voor zijn optreden om 10.30 u. Heel leuk om zomaar een jonge collega tegen te komen, foto. Granada verlaten is net zo lelijk als het allemachtig mooi was om eergisteren binnen te komen. Maarja, dat hoort erbij.
De besneeuwde toppen zijn ver weg en de weliswaar kleine industrie is alom.
Omdat Arno deze etappe gisteren liep weet ik een aantal kenmerken maar toch zie ik kans om ergens een pijl te missen zodat ik in Albolote terechtkom. Geen flauw idee waar t mis is gegaan. Daar stopt een sportieve fiets-ster, die me duidelijk maakt dat a: dit veel gebeurt en b: dat zij me de goede weg zal wijzen. Zo fietsen/lopen we samen een minuut of 10 en met een stevige Hug neemt deze lieverd afscheid. In Atarfe ( daar moest ik wél zijn) drink ik een kopje koffie. Lekker buiten op een wel winderig maar ook zonnig terrasje. Het weer lijkt wat onbestendig, maar regen wordt niet verwacht. Bij vertrek kom ik Ana de fietster nogmaals tegen. Foto ! De route leidt langs een best apart stukje, met grote verlaten gebouwen / fabrieken die ruim met soms prachtige graffiti zijn beschilderd. Daarna volgt een lange saaie weg en zo bereik ik Pinos Puente. Keuze uit herberg of hotel. Ik kies voor de eerste, wel wat uit de route, opgeknapt in 2024 en het hotel trekt me niet. Het kost wat moeite om het herberg-erf op te komen ( enorm hek, schijnbaar goed afgesloten maar met enig puzzelen kreeg ik ‘t open) en bij het aanbellen komt Manuel (alwéér een Manuel) de hospitalero zijn deel van dit boerderij-achtige complex uit. Hij brengt me naar een opgeknapte stal: kaal en mwoah, ik wil niet meer terugkrabbelen maar voel wel die neiging. Bijvoorbeeld : er is een koelkast maar het stekkersnoer is te kort … dus wat ik ook deed ( zoeken naar verlengsnoer bijv) … koelkast blijft uit. Goddank heb ik 1 blikje bier meegenomen dat nu in een koudwaterbadje staat. Thee heb ik kunnen maken en met nog wat home-made cake uit t Convent ( de nonnen bakten de hele dag) kom ik aardig bij.
Qua voorraad red ik het prima tot morgen, hopelijk ook mentaal …..

Geschreven door Hoppa