Baamonde bereikt. In de gemeente-herberg heb ik mijn bed opgemaakt, gedoucht en wat gewassen. Nu zit ik bij Café Bar ‘A Rotonda’ aan een biertje met olijven. ‘t Is een troosteloos gebeuren hier; om die rotonde scheuren vrachtwagens in volle vaart. Je moet er niet aan denken dat je kind hier naar school moet fietsen. Waarmee ik gelijktijdig kan vaststellen dat, behalve Janneke en Leo, ik niemand als fietser / verkeersdeelnemer heb gezien, nada noppes. Wel recreatief over bospaden/in de natuur op ATB’s in strakke pakken.
De route was best aardig. De dag startte bewolkt en fris ( vind ik fijn ..) en zo ploegde ik mij langs akkers en boerderijen. Het was prettig stil, af en toe een (ketting)hond, eentje wilde een poot geven maar ik durfde toch niet. Andere perro’s ( dogs) liepen zelfs een stukje mee. Naarmate Santiago nadert zie ik meer pelgrims. Iedereen haalt mij in, want ik ga langzaam. Ik zie ooievaars, ik hoor de koekoek en jaaa, ook de hop ( hop hop). Een pauze in een café met twee Duitse zussen (Jutta und Freia) , lekkere koffie, boccadillo con queso en zumo ( vers sap), daar was ik aan toe. Nog 10 km te gaan stop ik nogmaals in een ‘antiek’ bushokje. Vies en klein, geen ruimte voor benen omhoog, maarja … er staan nergens bankjes langs het pad. De laatste kilometers zijn, zoals altijd, de zwaarste, de langste, vervelendst etc. Ik zing dan een liedje : ‘ dit hoef je mórgen niet te doen’ .. 3 x deze zin en dan frommel ik er nog wat tekst bij … Hoe simpel ook, het helpt !
De dame/hospitalero is niet mijn type ( ik denk van niemand ..) maar voor €10 wil ik graag mijn benen omhoog en geen meter meer verder. De Duitse zussen zijn al binnen. Vraag is: valt er iets te eten of te koken ? Ik kies voor eerst het café en loop daarna hoopvol naar de supermercado. Het woord is langer dan het winkeltje zelf, maar het meisje is lief en helpt mij met kiezen van een stukje kaas, wat brood, tomaat en ohh wat écht bijzonder : een kleintje wijn , Rioja nog wel. In de keuken van de herberg is behalve een magnetron helemaal niets. Dus … geen bord, beker, glas, mes, vork, whatever. Dit heb ik nog niet eerder meegemaakt. Kan zijn dat exact !! 100 km voor Santiago de pelgrims zich steeds slechter gaan gedragen … het kan. Niet voor niets zie je onderweg steeds meer bewakingscamera’s en afgesloten terreinen. Heel jammer. Ik loop in het voorseizoen waarin er waarschijnlijk nauwelijks sprake is van overlast. Maar in de komende maanden ( dat hoorde ik al eerder ) komen er hordes richting Santiago. Anyway, mijn mepal koffiekopje fungeert als wijnglas, dat ziet er onschuldig uit. Een kurkentrekker heb ik na eerdere ervaringen (Combarro, sept ‘21- ‘moord in de badkamer’) standaard bij mij, zo ook vork, mes en lepel. En weet je, morgen loop ik hier weg, en is al het ongemak voltooid verleden tijd. Dat zou ik graag over mijn voeten ook beweren maar zo gerust ben ik daar (nog) niet op.
Na de bijna 19 km van vandaag volgt morgen een wat kortere uitdaging. Ik twijfel regelmatig of ik doorga of moet stoppen. Laat dat voor dit moment maar even ‘The famous last words’ zijn. Ik lig inmiddels in een van de 94 bedden !! en lig hier best. Welterusten en ik verheug me altijd op jullie reacties !! Xxx

Geschreven door Hoppa