Eigenlijk sliep ik heel erg goed. Alleen klonk er vrij vroeg luid Spaans gekakel van een groepje vrouwen dat geen enkele boodschap had aan de rust van een ander. Echt aso, en dat vonden er meer; toch had niemand zin om de dames te dempen…
De dag begon met de ‘Ruta de la Piedra y del Agua’, in mijn herinnering een van de allermooiste stukken van de Camino, 12 km afdalen langs / over de rotsige oevers van de steeds breder wordende rivier Armenteira. Terwijl de zon opkomt klauter / spring / stap ik stroomafwaarts. Het gaat best makkelijk en voor wie zich nog zorgen maakt over m’n blaren: gaat goed! Wat een genot, dit stuk natuur. Het is zondagochtend en de eerste wandelaars ( locals) komen me tegemoet, net als ATB’ers en ik zie zelfs een visser een visje vangen en weer teruggooien ( was te klein ). De ochtend startte koud, nu wordt het aangenaam. Na ca 14 km wordt het tijd voor uitgebreide stop voor brunch. Na een uur ga ik weer verder, word bij een kapelletje toegezonden door twee zussen uit Guernsey, die met hun partners de boel daar opvrolijken en de passerende pelgrims een stempel geven. Ik moet zeggen: de ladies zingen ontzettend veel mooier dan de zusters tijdens de pelgrims-mis gisterenavond. Dat was eigenlijk nogal ehhh….
Het pad gaat verder, de terreinen waarop de druivenstokken staan worden steeds uitgestrekter. Hier verbouwt men oa ‘Albariñho ‘. Ik hoor en zie meeuwen, de kust nadert.
Bij pension Mar de Rosa word ik door Yolande allerhartelijkst ontvangen; zij neemt direct ook het initiatief om naar een boot -company te bellen voor n ticket voor mij, morgen naar Padron. Had ik zelf ook al gereserveerd .. bij Olga…. nu nog één?? Via Cristina ? Blijkt dat ik t ook via internet kan boeken , gedaan. Hoeveel bootjes verwachten mij morgen ..? Ik hoop slechts 1.
Dan komt haar ( Yolandes ) Hollandse pleeg-moeder ook nog eens gezellig mee kletsen en is de verwarring compleet. Hoe dan ook: ze nemen me mee naar een heel lollig terrasje voor bier en een mega-sandwich want ik verga van de trek … De mama geniet van het Hollands spreken ( eigenlijk is ze een Spaanse die lang in Antwerpen heeft gewoond) en vanavond ga ik met haar nog een wijntje drinken.
Dat was een mooi en gezellig slot van deze Camino- dag. Lekkere wijn in een hele leuke bar met twee lieve Spaanse ladies, want Yolande kwam ook nog. M’n Spaans is alleen nog abominabel, daar ligt een andere uitdaging !!

Geschreven door Hoppa