Redelijk fris loop ik om 8.45 u de brug over de Lima over. Het is nog koud buiten, beetje spijt van m’n korte broek. Een half uur later heeft de zon al lekker opgewarmd. Voor mij loopt een attente pelgrim-dame te zwaaien waar ik de plassen / beekjes moet oversteken. Een misstap betekent een echt natte poot… Deze aardige dame is de Noemi, uit Hongarije, met wie ik uiteraard mijn mini-kennis van de taal en het land uitwissel. ( onze oma van moederskant was Hongaarse). We blijken prima samen te lopen. Koffie-stop bij de kleine kapel, in de schaduw , het is alweer prachtig weer. Kaarsje gebrand en het leuke is dat ik inmiddels al een verzameling pelgrims herken. Britse Elizabeth zit ook op t terras en tekent beeldschone landschapjes. Vader Marfred en Fien arriveren als wij juist weer gaan. Deze dag wacht de pittigste klim van de Portugese camino. Ik herinner mij deze als de dag van gisteren. Het valt mee, we zijn bijna vanzelf boven, mogelijk ook door de verhalen die Noemi vertelt over Hongarije en Orban, de onmacht en frustraties van mensen zoals zij die zich verzetten tegen deze regering. Eens te meer besef ik als Nederlander op een bevoorrechte plek te mogen leven.
Boven eten we onze broodjes en in de buurt van ons eindpunt durven we ook wel een biertje aan .. ik loop door naar Alvergue O Ninho, waar mij een vrolijke kamer met badkamertje wordt aangeboden. Doe maar !! Ik zit prettig op m’n eigen binnenplaats te bloggen, eet wat op het terras van de lokale bar en rol, via 1 glas vino verde van het huis m’n bloemetjes - bed in. Welterusten !!

Geschreven door Hoppa