Inmiddels ben ik twee etappes verder, dus even terug naar gisterochtend.
Was ik ‘s nachts nog wakker geworden van hevige regenval, nu scheen de zon en om 8.10 zomertijd vertrok ik bij Casa Maria. De route gaat in 9 km naar Barcelos , de grote stad hier. De Douro-streek wordt Minho. De nog volledig kale vinho-verde-stokken vind je hier in veelvoud.
Alhoewel ik tijdens Caminos zelden bang ben krijg ik het op een verlaten bospad even benauwd als er ineens een ‘vieze man’ à la Kees van Kooten in het bos opduikt. Geen hond, geen tent … wat doet die kerel daar .. ? Ik groet hem vriendelijk maar voel me heel ongemakkelijk. Gelukkig niks aan de hand. Verder, door de dorpjes vóór Barcelos waar deze wandelende Bakker door de rijdende (en bezorgende ) diverse malen wordt gepasseerd. De Portugezen zijn er vroeg bij: kerkgangers, wandelaars, tuinierders.
Barcelos staat in de steigers, helaas. Voor de koffie/ontbijt-stop kies ik een terras waar ik heerlijk in de half schaduw / half zon zit.
Verderop herken ik de Capela Santa Cruz, het snoezige kapelletje dat mij alle grote pracht-en-praal-gebouwen doet vergeten.
Veel cobble-stones en asfalt tot dusver, nu komt er meer bos-en-land-pad.
Mooi stuk naar beneden en dan de pittige klim omhoog, naar Tamels albergue, voor een half uur rust. Poeh, het gaat weer een pittige dag van 30 km worden want ik heb mijn zinnen gezet op Casa Fernanda, een onvergetelijk fijne en leuke albergue voor pelgrims. Die was mij tijdens m’n vorige keer ( sept ‘21) op deze route ontgaan en stond nu op m’n verlanglijst.
Het gaat echt niet vanzelf. De enorme afstand van zaterdag eist z’n tol, de eerste tekenen van blaren kondigen zich aan. Een gevalletje van letterlijk : eigen schuld dikke bult ..
Eindelijk sta ik bij Casa Fernanda’s tuinhek. Ik zie een prachtige moestuin, kippen, hanen, hondjes ( 1 blijkt Stevie Wonder te heten) katten, en de ontvangst is meer dan warm. Met de andere eerder gearriveerde pelgrims word ik in de watten gelegd. Niet gereserveerd ? No problem. Wil je wijn? En water? Tuurlijk !! Wat een lieve mensen zijn dit. Er wordt gekookt, ge Bbq’t, om 20 u gedineerd en de avond wordt besloten met oa zelfgemaakte Eau-de-vie … we tollen met z’n negenen onze bedden in. Bill uit Canada snurkt zo zacht als hij kan en we tukken allemaal dik 8 uren door.

Geschreven door Hoppa