Hola!!!!! Ben er !! Wat een bijzondere ervaring, toch weer. JaJa, ook effe gehuild, zelfs 2 x.
Rest volgt .. eerst koffie …
De dag begon al aangenaam: geslapen tot 6.30 u ( 1 pitstop), velen al op pad en daar gewoon doorheen getukt, lekker. De eerste 20 minuten lopen doen afgrijselijk pijn, dan begint de Ibu z’n werk te doen en zo kwam ik tegen 10 u aan in Santiago. Daar, bij de kathedraal terwijl de lage sonore klok 10 sloeg, werd ik onder bewonderend applaus welkom geheten door een groepje dames uit de VS. De tranen sprongen in m’n ogen, ineens het besef: Ja ! Ik ben er !
Zulke lieverds, ze waren zelf een paar dagen eerder gearriveerd en wilden op hun vertrekdag andere pilgrims begroeten. Raak ! Vervolgens liep ik ( strompelde ik..) naar het centrum waar je je Compostela krijgt. Daar moet je eerst een soort incheck doen, en daarna staand wachten, in een lange gang. Van m’n vorige Camino wist ik nog dat er in een zijgang stoeltjes stonden. Ik zat nog niet .. of wie liep mij tegemoet ?? Mon Matthieu!! Wat een surprise ! De avond tevoren aangekomen en nu op
weg naar het station om naar huis te gaan. Wat een heerlijk weerzien en natuurlijk weer huilen. En weer afscheid nemen. Met m’n nieuwe Compostela besloot ik m’n kleine pension Ramos te bezoeken, en vast een kamer voor de laatste avond te reserveren, hetgeen nét lukte. Toen eindelijk even een echt zit-momentje voor koffie & churros, en daarna door naar het bus/trein - station. Wie lopen mij tegemoet ? Dinh en Jacqueline! Zo stomtoevallig, en ja, weer huilen. Zij waren ook de avond tevoren al gearriveerd en liepen plannen maken voor Finisterre per bus of lopend.
Ik neem de bus van 13 u, en met naast mij een aardige Frankfurter ( die net de Camino Portugues afrondde) kom ik de rit prima door. De woeste kust, de zee, de dorpjes alles lokt je naar deze streek ! Ondertussen boekte ik voor 2 nachten een appartement ( met 3 slaapkamers haha) vlakbij de zee en het centrum van zoals ze hier zeggen : Fisterra. Na incheck snel naar terras met gamba’s en Estrella; daar word ik zo hartelijk begroet door de Italiaanse Gloria, die duidelijk 2 ( of 3 ?) weken geleden met pijn in hart en lijf aan tafel zat, vlak na León. Volledig opgebloeid en zoals ze zelf zei: happy ! Zo goed te zien.
Nu lig ik, in het app, met de verfomfaaide voeten lui omhoog, beschik over een uitgebreide badkamer, wasmachine etc. En je zult ‘t niet geloven … morgen heb ik een rustdag !!
Ook qua blog ga ik dus, voor de liefhebber, nog even door …

Geschreven door Hoppa