Amigos, ik loop qua bloggen enigszins achter ( niet qua Camino want ik ben al in Zubiri, 1 dag vóór Pamplona) Het is gewoon zo vrolijk, leuk en gezellig, mij in beslag nemend etc. Toch even starten bij 13 April, het begin !!
Vóor de wekker wakker. Goed geslapen en eigenlijk direct in het Camino-ritme: inpakken, ontbijt om 7.00 u, en wegwezen. Het zal tot een uur of 12 niet regenen? Begeleid door kwinkelerende o.a. leeuwerikjes en het geschal van schapen-bellen loop ik de eerste kilometers alsof ik gisteren nog in Portugal/ Spanje liep. Maar dat gevoel verdwijnt snel… wat een hellingen, meer dan 20%, ik dacht echt : wat als ik hier neerstort… Uitrustend bij een kudde schapen deelde ik die gedachte met een jonge Amerikaanse, die zich tot mijn opluchting ook zo voelde. Na een vrolijke ontmoeting met Vitor uit Colombia en David uit NL gaan de laatste kilometers weer prima. Nu zit ik bij m’n overnachtingsplek Refuge Orisson, met fantastisch uitzicht. De rest vd dag blijf ik hier. Zojuist werd ík gespot door een groep van 21 gieren (ze noemen ze hier aigle, Engelsen noemen ze Griffon vultures) die cirkelend boven mijn hoofd zweven, zo indrukwekkend !! Daarna sloten 4 dames uit Pennsylvania VS zich bij mij aan voor een gezellige uitwisseling van ervaringen en inmiddels zit bijna iedereen binnen want er steekt een kil windje op…
18.00 u. Best apart, alle gasten hier binnen, zitten mét jas aan. Het is koud, iedereen dus maar aan de drank ( ik 1 wijntje ) en iedere suggestie om de verwarming aan te doen, de haard aan te steken, wordt genegeerd.
Om 18.30 u staat er een tafel voor 28 gasten klaar en de kilte verdwijnt snel bij het eten van de stevige groentesoep. Wijn en water worden uit melkflessen geschonken; iedereen is vrolijk en praat met elkaar. Ik zit tussen Phil en Paul in, zij lopen een stuk Camino met hun vrouwen en vertegenwoordigen Engeland, Schotland, Ierland. Gang 2 is een stukje vlees met groenten en bij het dessert, cake Basque, vraagt de gastvrouw aan iedereen zich even kort voor te stellen, naam en land, en te vertellen waarom je Camino loopt. Met 100% aandacht wordt naar ieder geluisterd, soms ontroerende, soms amusante verhalen. Hoog ‘scoort’ Goman uit Zuid Korea: ze had genoeg van wassen schoonmaken strijken en koken, had genoeg van haar man en kinderen en nam de benen. Haar manier van vertellen is heel aanstekelijk. Het is meteen al een onvergetelijke avond! Om 21.30 u ligt iedereen in bed. Ik deel een kamer met Goman, Anna uit Minnesota, Natalia uit Brazilië, Sue uit Engeland. Niemand snurkt dus goed geslapen en om 6.30 u weer op voor ontbijt. Donderdag 14/4 We bevinden ons in een wolk die urenlang zeer mysterieus over de Pyreneeën hangt. Met Natalja en Anna loop ik, bijna non-stop naar Roncesvalles. Zo hier en daar ligt nog sneeuw, overal ook tekenen van lente. Ondanks de wolk is het een prachtige tocht met mooie paden. Tegen 13.00 u arriveren we in Roncesvalles, heel vlot gelopen! Een kop koffie helpt me over de ‘dip van de dag’ heen, en nu lig ik lekker op m’n bedje ( soort cabine voor vier personen) te schrijven, na een verrukkelijke warme douche! Zojuist komt m’n ‘slapie’ Marcello uit Argentinië binnen. In Bar Sabina lokt het Estrella Galicia ( een half jaar moeten missen) en al snel sluiten m’n loop-maatjes en een paar anderen aan. Van dagboek - schrijven of bloggen komt niks … Naadloos lopen we naar de eetzaal van het hotel waar voor ons pelgrims de maaltijd geserveerd wordt. Supergoed georganiseerd hier, en totaal zorgeloos rollen we rond 21.00 u naar ‘onze ‘ etage. Als enig minpuntje noem ik dat Marcello vanochtend om 05.00! zich klaarmaakte voor vertrek, en dat gaat bij pelgrims gepaard met een hoop geritsel en gedoe .. van het snurken van Deense Lars had ik minder last.
Vroeg wakker dus, ontbijt weer in hotel, ontmoeting met Tesse, ( ik zal stoppen met beschrijving van alle leuke ontmoetingen want t zijn er zoveel) en daar gaan we weer. Prachtige dag, mooie uitzichten, fijne paden, ook uren solo gelopen en tenslotte weer samen eindigen bij de bar hier in Zubiri. Vanav eten met een grote club.
Één ontmoeting wil ik delen: vanochtend zag ik een dame ergens in de bossen, rugzak met aan achterzijde NL-vlag. Ik groette haar en liep verder en bedacht dat ze vast rond de 80 jaar oud was. Fantastisch.
Vanmiddag kwam zij, met de gastvrouw hier bij de bar.. er was nergens meer n plekje voor deze dame dus de vraag was of Nathalia met haar een kamer kon delen ( zij had 2 bedden). Deze Truus, inderdaad bijna 80, loopt al 31jaar Camino, sloot zich bij ons aan, en met halve liters bier ging de conversatie helemaal vanzelf in alle talen over alle onderwerpen.
Tuurlijk gaat Truus ook mee eten !
Tjonge, zo wil ik wel 80 worden!!

Geschreven door Hoppa