Na de ‘afterparty’ met de Vlaamse vrienden was het prima opstaan en vertrekken met opgaande zon. Fantastisch om het eerste stuk solo, in gedachten en met aandacht voor de schoonheid van het landschap te lopen. De afwisseling van mét en zonder anderen vind ik fijn. Na een uurtje of twee trof ik bij de koffiestop oa Eddy en passeerden Kees en Ed zodat binnen de kortste tijd alweer een ‘kliekje’ omstond dat dan die dag in elkaar slipstream loopt. Ook Boris ( boom van een kerel, ex basketballer , nu verpleger, fervent hiker ) was erbij met wie ik hele enden liep; best inspannend om voortdurend Duits / Engels en soms Frans te spreken. Ook daarom was het heel leuk om urenlang met Kees ( en Ed maar hij liep met Boris) op te trekken. Time and kilometers can fly, en voordat ik t wist waren we, nog nét in Portugal, in Valença in de oude vesting waar we gezellig lunchten mét vinho verde terwijl de regen op de parasols kletterde, lijkt kwestie van planning maar meer geluk dan wijsheid. Kees en Ed blijven in Valença en zwaaien Boris en mij uit want wij gaan de Spaanse grens over richting Tui. Controle ?? Waar ?? Niets te merken. Wel moet ik zeggen dat zowel de Portugezen als de Spanjaarden vele malen gedisciplineerd met afstand en mond-kapjes omgaan.
Boris en ik naar Tui, lastig om kamers te vinden en dan daar ook echte stortregens , jas doet t goed. Wel enorme dip van de dag want ik ben echt toe aan ‘benen omhoog’ en ff niks aan m’n kop. Pas tegen 20 u hebben we een piep-kraak onderkomen .. dus daarna snel op zoek naar eet-plek. Zo fijn, in Spanje wordt bij ieder glas standaard iets lekkers te eten gebracht, stukje empanada, broodje serranoham.. zovele gesprekken inmiddels gevoerd .. zoveel verschillende emoties ervaren… Enigszins uit zelfbescherming besluit ik de volgende ochtend ( naar Porriño) zeker solo te starten.


Nu 26 sept Redondela, eerst lopen, uitgebreider verslag volgt tzt.
Het is zo leuk en fijn om jullie reacties te krijgen en lezen: GRAÇIAS!!

Geschreven door Hoppa