40 fietsdagen, 3 rustdagen.
Van Albertville naar Béon
Afst: 100 km. 1620 hm.
Netto fietstijd: 4 uur en 50 min.
Aantal Cols: 3 => 94 /111.
Totaal gefietst: 3461 / 4092 km

Ik was wakker net voor de wekker, rond 6.30 uur, na een prima nacht.
Op de kamer een ontbijt klaargemaakt en mooi op tijd op weg.
In de stad is het uitgestorven, alles stil. Vandaag, 15 aug, is een nationale feestdag, waarop bijna iedereen vrij is en derhalve heel veel winkels gesloten.
Via Komoot had ik de route van m'n hotel naar de track gemaakt en na ruim 5 km en 160 extra hoogtemeters pakte ik die weer op.
Het laatste stuk beklom ik trouwens weer de Col du Vorger, die ik gister ook al beklom, maar nu kwam ik van een andere kant.

De klim naar de Collet de Tamié is bijna 500 meter en heerlijk stil, zeker in vergelijking met de Alpencols van de afgelopen week!
In het begin is die best steil, met stukken van 10%, maar verderop vlakt die af naar beter te fietsen percentages.
Ik ben al snel boven Albertville uit. Beneden in het dal, en ook hoger in de bergen, hangen weer van die fraaie witte wolken, waar soms de zon op schijnt. Ik heb tijdens de klim weer verre uitzichten. Het is nog wel tamelijk grijs, maar regen wordt niet verwacht.
Als ik bij het Colbord sta word ik verwelkomd door de roep van een raaf!

Na een mooie afdaling kom ik in het fraaie dorpje Faverges. Hier zijn best veel winkels open.
Ik fiets langs een bakker en knijp in de remmen, ik heb nog maar een klein stukje brood in de fietstas.
Ik koop een kleine pain du ségle en kijk m'n ogen uit naar de Patisserie die net in de vitrines wordt uitgestald. Wat een mooie kunstwerkjes allemaal. Omdat ik niets koop, maak ik er maar een foto van 😀.

Een stukje verder in het dorp sla ik linksaf een vrijliggend fietspad op dat ik kan volgen tot St. Jorioz aan het Lac d'Annecy, wel een kilometer of 12! Mooi vlak en glad asfalt, dat is even heerlijk ontspannen fietsen.
Bizar zo druk het - al - is met fietsers, mountainbikers en hardlopers, iedereen maakt gebruik van dit fraaie fietspad op deze vrije dag.
Daar waar ik eraf moet, staat een koffietentje met een mooi terras, waar ik een half uurtje ga zitten en lekker van een kop koffie geniet.

Ik fiets nu naar de bergketen links van me en in de beschrijving staat bij het begin van de beklimming van de Côte des Marterays 2 uitroeptekens plus dat het begin 13% zou zijn.
Nou, mijn Garmin (én mijn benen) geeft aan dat het wel 23% was. Het stuk was niet zo lang, maar ik kon alleen staand op de trappers boven komen!

De Côte gaat over in de klim naar de Col de Leschaux, die eerst ook nog even erg steil is maar dan overgaat in een aangename klim van 4 - 5%
Een paar honderd meter na de top geniet ik aan de kant van de weg van mijn lunch.
Ik fiets nu nog één keer een stuk weer in zuidelijke richting, maar dan buigt de route definitief naar het noorden!

Vrij plotseling zie ik het landschap totaal veranderen. Ik kom op een grote weg die door een enorme kloof gaat met aan aan beide kanten een hoge bergrug, heel groen en helemaal bebost, terwijl het bovenste deel van de bergrug bestaat uit loodrechte rotswanden.
Die kloof wordt plotseling weider en ik krijg uitzicht over een heel ander en zeer weids landschap. Meer heuvelachtig, met veel weilanden, akkers en kleine dorpen. Ook staan hier plotseling weer zonnebloemen, waarvan de koppen nu zwaar van het zaad naar beneden hangen.
Ook de huizen zijn heel anders. Groot en opvallend zijn de grote dakoversteken; typisch Jura.
Erg mooi landschap om doorheen te fietsen.

Vlak voor het dorpje Biolle steek ik een snelweg over en even later een klein riviertje. Dan volgt er, zonder waarschuwing, weer zo'n stukje weg, waarbij m'n benen bijna afbreken: een procent of 15-20 over een afstand van misschoen maar 200 meter of zo: pffff.
Het is gelijk het begin van de laatste Col van de dag, de Chambotte.
De afdaling daarvan is prachtig en brengt me hoog boven het Lac de Bourget. Tijdens de afdaling van de Col, via een mooie smalle en bochtige weg, heb ik links geweldig mooie uitzichten op het meer.

Eenmaal in het dal wordt het uiteindelijk vlak en ik steek voor de 2e keer de Rhone over, die langs de voet van de Grand Colombier stoomt!

Ik fiets Culoz binnen en zie op een parkeerplaats 2 jongens hun fiets bij de auto zetten. Het blijken 2 Nederlanders die hier een paar dagen gefietst hebben.
Van hen hoor ik dat de klim vanuit Culoz weliswaar nog is afgesloten, maar dat je er op de fiets wel langs kunt.
Volgens mij is er ergens in juni, door zware regenval, een grondverschuiving geweest waardoor de weg vanuit Culoz is verspert.
Fijn om te horen, dan hoef ik morgen niet helemaal om te rijden om aan de klim te beginnen.

Om 14 uur ben ik bij mijn acco, maar ik kan er pas om 17 uur in. Dat is toch wel een groot nadeel van veel acco's. Uiteraard snap ik het wel, maar het is als fietser wel erg onhandig. Je zult maar nat en koud te vroeg bij je acco aankomen.....

Aimé (ik denk dat ik haar naam zo moet schrijven) is een vrouw uit Ivoorkust en eigenaar van deze Chambre d'Hote. Ik geef aan dat ik vergeten ben om gister, toen ik reserveerde, te vragen of ik ook wat te eten kon krijgen. Vandaag is echt álles dicht, zelfs de grote supermarkten.
Ze kijkt in haar grote koelkast en belooft me een eenvoudige maaltijd klaar te maken: ik ben al lang blij.
Het is een eenvoudige pastamaaltijd met groentesaus, die ik met heel veel smaak opeet.
Als ik het op heb vraagt ze of ik nog een beetje wil, er is nog wat over.
Dat hoef je een fietser natuurlijk niet te vragen.
Van het groenteprutje, die al voor 2 anderen op tafel klaarstaat, haalt ze even de folie af en schept mij daarvan nog wat op de pasta, met een grote glimlach 😀, de schat!

Ik zit nu voor het open raam te schrijven en kan, links van me, de Grand Colombier bijna aanraken. Als ik zie hoe steil die aan deze kant is, en dat daar dus ergens een weggetje tegenop moet gaan. . . .
ik heb er toch wel een beetje schrik voor merk ik, het zijn nogal percentages die ik morgen voor de wielen krijg.

Het is me nog niet gelukt om een overnachting te boeken voor morgen. Is geen fijn gevoel. Morgen zal je wel horen of ik een bed heb kunnen vinden.
De weersverwachting is zonnig en warm. Het ontbijt is pas om 7.30 uur, dus m'n vertrek is niet zo vroeg.
Hoor nu net een uil roepen ergens in het bos.

A demain

Geschreven door Volg.Eduard.Onderweg