29 fietsdagen, 2 rustdagen
Van Carpentras maar Malaucène
Afst: 69 km. Ca 1834 hm.
Netto fietstijd: 4 uur en 11 min.
Aantal Cols: 1 => 67 /111.
Totaal gefietst: 2570 / 4092 km

Mythisch, mystiek en natuurlijk legendarisch.
Je komt veel beschrijvingen tegen over de klim naar de top van de Ventoux.
Al die woorden worden tegenwoordig te pas en te onpas gebruikt.
Heb ik vandaag een legendarische klim gemaakt?
Geen idee, voor mijn gevoel in ieder niet. Heb al meer hoge Cols beklommen deze tocht :-).

Hier in huis zijn nog 2 fietsers, een jonge vrouw en haar vriend, die vandaag 3 x (!) naar de top zijn geklommen, iedere keer vanaf een andere kant.
Voor een soort " brevet van idioten" of zo iets :-). Je kunt ook een dubbel brevet halen, moet je in 1 dag 6 x naar boven…..
Prachtig toch om zoiets te doen. Net zoals een 100Cols Tocht fietsen….


Ik had gisteravond de airco een poosje aangezet. Voor het slapen gaan heb ik die uitgedaan en ik heb prima geslapen
Later in de avond viel de WiFi uit, de update kon ik pas vanmorgen versturen nadat de WiFi het weer deed.
Het ontbijt was in buffetvorm en zag er overheerlijk uit. Ik heb de eigenaar een compliment gemaakt, ik vond het een prima hotel met een fijne sfeer.

Al snel had ik de Via Verde weer gevonden en heb die een km of 4 terug gefietst. Ik kon eerder afslaan naar het dorpje Aubignan, waar ik mijn 100Cols track weer op pikte.
De route begint hier eigenlijk al licht te stijgen, waardoor het uitzicht naar rechts al snel erg mooi wordt. Het is een aantrekkelijke streek om te fietsen, mooie dorpjes, fraaie uitzichten.
Ik volg de route naar het bekende Bedoin. Vanuit dit stadje starten heel veel fietsers de klim naar de Ventoux.
Ik kom onderweg nog de Côte de Combeau tegen, waar een venijnig stuk van dik 13% in zit.

Bedoin bereik ik na een uurtje fietsen, het is er al een drukte van belang.
In de supermarkt koop ik nog een banaan als energieleverancier voor de komende klimkilometers.

Ik ben niet de enige die de Ventoux op gaat vandaag, dat is me al snel duidelijk. De eerste kilometers gaan nog erg geleidelijk en door het aantrekkelijke landschap.
Daarna begint de hellingshoek van de weg te stijgen en gaat steeds meer het bos in.
Ik had op het profiel van de klim gezien dat van km 5 tot km 14 de helling constant zo rond de 9 - 10% ligt. Soms ook wel iets meer.
Voor en achter me zie ik fietsers. Al vrij snel zie ik de eerste al lopen (!!), die heeft nog een lange dag (wandeling) voor zich.

Het is leuk om te zien wat voor fietsers er allemaal naar boven gaan. Oud en jong zie ik uiteraard fietsen. Er zijn fietsers bij die een volgwagen hebben. 1 Auto heb ik denk ik wel 7 of 8 keer gezien, stond die weer ergens aan de kant te wachten.
Uiteraard word ik, met m'n bagage, ingehaald, maar ik haal ook racefietsers fietsen in, dat blijft natuurlijk ook leuk.
Opvallend zijn de E-fietsen. Zowel mtb's als ook racefietsen, die in Bedoin, maar ook in Malaucène, volop te huur zijn.
Ik blijf het niet vinden kloppen. Fietsers die met één hand aan het stuur naar boven rijden en zo de spierfietsers eigenlijk een deel van het plezier van hun inspanning ontnemen.
Natuurlijk moest ik inwendig lachen toen ik een E-biker te voet naar boven zag gaan: stroom op 😀.

Een paar keer stop ik om een foto te nemen en een stuk banaan te eten en natuurlijk te drinken. Beneden gutst het zweet me van het hoofd, later is er iets wind.
Een paar keer tijdens de klim door het bos heb ik links zicht op de top met de toren en de witte hellingen eronder.
Pas bij Châlet Reynard verlaat ik het bos definitief. Vanaf dit punt neemt ook de helling iets af.
Bij het Chalet staan veel mensen te wachten op fietsers die naar boven komen.

Dat witte steenlandschap vind ik erg mooi, nog nooit zag ik dat eerder.
Soms kun je de weg een heel stuk in de verte al zien, met alle fietsers en auto's die langzaam omhoog kruipen.
Als ik naar links kijk kan ik enorm ver kijken. Jammer dat de warmte maakt dat het niet helder is tot aan de horizon.

Vanaf het Chalet is het trouwens nog een km of 6, dus best nog een heel eind.
Vanuit de verte kan ik zien dat er veel auto's op de top staan, soms is het zelfs file rijden, om dat auto's moeten rekening houden met zowel klimmende als dalende fietsers.
De klim is per saldo minder zwaar als ik had gedacht.
De weersomstandigheden zijn optimaal vanmorgen: weinig last van vliegen in het bos en er is nauwelijks wind richting de top. Daar kun je hele andere verhalen over vinden!

Op de top is het werkelijk een drukte van belang met heel veel auto's en tientallen fietsers.
Bij het Colbord is het wachten op je beurt om op de foto gezet te worden.
Onderweg naar boven ben ik overigens wel langs een stuk of 6 fotografen gereden die de hele dag fietsers staan te fotograferen in de brandende zon. Wat een baan!
Uiteraard wilde ik ook een foto met het Colbord, zo vaak ga ik hier niet komen, en deze Col is toch mythisch of zo? 😉.

De afdaling is sensationeel, nieuw asfalt en mooi breed. Halverwege gestopt om ergens met uitzicht te eten en daarna weer verder dalen. Eindeloos lang!
Uiteindelijk moet ik in de remmen omdat ik in Malaucène kom en ik bol uit tot in het centrum, waar het weer snoeiheet is.
Ik zie dat het markt is en kijk er even rond. Ik twijfel over wat ik zal doen.

Gisteravond heb ik geen acco kunnen vinden, ook hier in dit dorp niet. Ik zou, net als gister kunnen doorrijden, maar ik voel er ook wel wat voor om het vandaag hierbij te laten.
Ook hier is een VVV waar een dame me weer zeer behulpzaam is en vrij snel een vrije Chambre d'Hote voor me weet te reserveren vlak in de buurt.

Mijn kamer heeft een groot 2-persoonsbed en ik deel de badkamer met de 2 jonge fietsers die de kamer tegenover mij hebben. Naast het grote bed, met een hele stapel kussens, is helaas niet zoveel ruimte over. Is dus een beetje behelpen met alle spullen uit m'n fietstassen.
Na het douchen ga ik te voet op verkenning in het dorp. De markt wordt inmiddels opgeruimd en alle kramen worden leeg gemaakt. Mauacène is niet zo heel erg groot.
Aan de andere kant van het centrum staat een grote en erg oud kerk. De deur staat open en ik loop naar binnen. Tot mijn verrassing hoor ik daar koorzang. er wordt blijkbaar gerepeteerd. Ik krijg er bijna kippenvel van zo mooi en sereen als dat klinkt in de bijna lege kerk. Ik ga op een bank zitten en geniet van dit onverwachte cadeautje.
Op de weg terug haal ik boodschappen om in de accommodatie te kunnen eten. Ik heb geen zin om in m'n eentje in een restaurant te gaan eten. Dat kan altijd pas na 19 uur en dat is me te laat.

Voor morgen heb ik zowaar in één keer een hotel kunnen boeken. Het wordt daarom wel weer een etappe die stevig is aan de afstand en hoogtemeters, maar ik wil weer bijtijds vertrekken.
Vanavond in de grote tuin zitten eten, er zijn legio plekjes waar dat kan, maar zelfs in de schaduw is het eigenlijk haast te warm.
Ik ben benieuwd wat de dag van morgen weer zal brengen.
Vandaag vond ik al met al een best boeiende en leuke dag: een mythische berg, ahummm.

A demain

Geschreven door Volg.Eduard.Onderweg