34 fietsdagen, 2 rustdagen
Van St. Etienne-de-Tinée naar Guillestre
Afst: 91 km. 2400 hm.
Netto fietstijd: 5 uur en 30 min.
Aantal Cols: 2 => 80 /111.
Totaal gefietst: 3024 / 4092 km

De wekker ging om 6 uur. Met de deur open vannacht kon ik in de verte tot laat de muziek horen, vanwege het feest.
Het is nog schemerig, aangezien de zon pas rond 6.30 uur op komt.
Ik had gisteravond al een forse kom met kwark, muesli, perzik en abrikoos klaargemaakt en in de koelkast gezet.
Kom thee erbij, paar snee brood en om 7 uur zit ik op de fiets.

Ik had mouwstukken en windbreker aangetrokken, maar het duurde niet zo lang voordat ik die toch maar uittrok.
Het dorp ligt eigenlijk al ik de klim naar de Col de la Bonette en nadat ik de rivier over ging kon ik gelijk terug naar een kleine versnelling. De weg was, na de regen van gister, op veel plekken nog nat.
Het dal voor me is deze keer vrij breed en ik rij nog in de schaduw van de bergen om me heen.
Soms zie ik een glimp van hoge verre toppen die al in de zon liggen: mooi vind ik dat contrast.
Ik vind het begin van de klim nog niet meevallen, hoewel de hellingsgraad nog niet al te groot is.

Rond de 1700 meter fiets ik de schaduw uit en de zon in. Het bos wordt minder dicht, er zijn meer alpenweiden. Zo vroeg is er nog weinig verkeer: daar hou ik wel van.
Zo'n 100 meter hoger fiets ik langs een soort gehuchtje van gebouwen, grotendeels met golfplaten op het dak. Aan de weg staan een aantal auto's, dus vermoedelijk kun je er logeren.
Nog een keer 50 meter hoger kom ik in een gehuchtje met de naam Boussieyas.
Hier staan een paar oude huizen: zoals je je - vroeger - op een ansichtkaart zag staan zo romantisch. Er is ook een soort berghut waarvoor een groep vroege wandelaars zich klaarmaakt om te vertrekken.
Het uitzicht is inmiddels stilmakend mooi. Ik ben zo'n beetje de boomgrens gepasseerd en kom nu in de grote open ruimte van de alpenweiden en ik zie overal om me heen hoge toppen. Sommige groen, sommige die scherp tegen de lucht afsteken.
Terwijl ik een bananenstop maak hoor ik voor het eerst marmotten fluiten. Lang geleden dat ik dat heb gehoord; volgens mij fluiten ze mij toe 😉

Onder het klimmen probeer ik vaak uit te vogelen welke kant de weg op zal gaan en waar ik straks het dal ga verlaten. Hier kan ik heel ver voor me uitkijken en af en toe zie ik een auto, die aangeeft waar de weg boven me ergens loopt.

Plotseling hoor ik boven me het gebel van schapen. Tegen het zonlicht in zie ik een grote kudde, terwijl iets hoger op de berg de herder de dieren in in de gaten houdt en z'n honden aanstuurt.
Een heel bijzonder beeld: ik schat een paar honderd schapen die heel dicht bij elkaar over de helling wandelen. Echt zij aan zij, een heel mooi gezicht en fraai geluid in de stilte van de ochtend.
Ook zie ik vlak voor me een klein hermelijntje als een haas de weg over rennen, staartje in recht de lucht.

Rechts boven me, op een bergtop zie ik tegen de lucht aan een gebouw liggen. Heeft wel iets kasteelachtigs. Even later zie ik een groepje huizen dat deels is gerestaureerd. Dat zullen barakken zijn geweest in de laatste oorlog. Later, boven op de Col, zie ik meer militaire structuren, een soort bunkers voor afweergeschut. Dit soort passen speelden in oorlogen natuurlijk een belangrijke rol.

Rond 9.45 uur ben ik boven. Een kleine 3 uur dus aan een stuk klimmen, zo'n 1400 hoogtemeters naar de hoogste berijdbare Col van Europa. Ik zit nu op ruim 2700 meter. Nog nooit was ik op de fiets zo hoog.
De hellingen van de Cime de la Bonette zien er uit als een soort verharde modderhellingen, heel apart.
Het is mogelijk om nog een stukje verder te klimmen naar de Cime , maar ik vind het wel goed als ik zie hoe steil dat stuk is en . . . ik moet nog verder vandaag.
De Col is maar heel smal, je komt boven en een paar meter verder ben je er over en kijk je in een heel nieuw stuk van de Alpen, nog ruiger lijkt het wel.

Ik heb geen zere benen vanmorgen, maar er zit niet veel power in. Ik heb geregeld gestopt om iets te eten, het is net alsof ik brandstof tekort heb.
Hier boven op de Col neem ik dan ook alle tijd om te eten en te drinken. Het uitzicht naar waar ik vandaan kom is fenomenaal; de slingerende weg is mooi te zien in de diepte, als een sliert spaghetti die in het dal geworpen is.

Ik heb op de weg naar boven al bedacht dat de Col de Vars, die ik ook had willen fietsen vandaag, een Col te hoog / ver is. Ik moet er nu even niet aan denken nog weer een keer 900 meter te moeten klimmen. Ook heeft het laatste deel van de Col een rode streep in de beschrijving en is dus extra zwaar (lees steil).

De afdaling is werkelijk adembenemend mooi: zowel qua weg als qua landschap. Ik daal af in een ruige enorme soort kom waar de weg zich steil en in bochten naar beneden slingert.
Op de weg naar boven heb ik geen fietser gezien, aan deze kant zie ik ze met bosjes richting Col klimmen. De hele afdaling, zo'n 13 km lang, zie ik ze bergop rijden.

In Jausiers is het druk en in een kleine super vul ik mijn voorraden aan.
Ik zou hier kunnen overnachten, maar het is pas 11 uur….
Ik heb weer energie gekregen van de afdaling en van het eten. Ik besluit toch om te beginnen aan de Col de Vars.
Na een eetpauze aan de rivier sla ik even verder linksaf van de grote weg en begin aan de klim.
Het laatste deel van de klim is inderdaad zwaar met percentages van soms meer dan 10%. Onderweg maak ik nog even een praatje met een fotograaf, die hier de hele dag fietsers en motoren staat te fotograferen. Ook op de Bonnette stond er al eentje.

Uiteindelijk kom ik natuurlijk boven, maar het houdt nog steeds niet over.
Op de Col staat een restaurant waar het druk is o.a. met fietsers. Logisch, hoogseizoen, prachtig weer en een waanzinnig landschap.

Als snel na de afdaling kom ik in het skidorp Var. Ik heb er op een van de verslagen in de Pyreneeën als een keer iets over geschreven, ga ik niet weer doen. Er staan volop hijskranen en er wordt lustig bijgebouwd. De natuur zit hier inmiddels vol met schrijnende lelijke littekens…

Onderweg in de afdaling stop ik nog een keer bij een uitzichtpunt. Voor me in de diepte ligt ergens Guillestre, en daarachter zie ik de imposante bergtoppen van de Ecrins. Ik zie een aantal vlekken sneeuw en volgens mij zelfs een paar gletsjers. Hoe lang nog is de vraag met deze hitte die we de laatste tijd hebben.
Met een snelheid van even over de 50 per uur daal ik af. Het lijkt wel of ik een schilderij binnen rijdt met die prachtige bergen voor me. Genieten is dat.

Eenmaal in Guillestre, waar het overigens bloedheet is, zoek ik de Maison de Tourisme. Ik weet dat er een jeugdherberg is, maar de dame vertelt me dat er een vergelijkbare Gîte is, die wat dichter bij het centrum ligt.
Ik hoor dat deze Gîte van het dorp is. Ik verwacht op een slaapzaal te komen, maar tot mijn verrassing krijg ik een 1-pk.
Ik meld me aan voor het avondeten en het ontbijt en moet dan € 44 afrekenen.
De verschillen van de ene dag met de andere zijn groot.

Ik ga nog wat foto's selecteren en dan…

A demain

Geschreven door Volg.Eduard.Onderweg