21 fietsdagen, 1 rustdag.
Van Gembrie naar Seix
Afst: 98 km. Ca 2396 hm.
Netto fietstijd: 5 uur en 32 min.
Aantal Cols: 3 => 37 /111.
Totaal gefietst: 1819 / 4092 km

In de grote slaapzaal was vannacht één mug….
De slaapzaal heeft 2 douches en één wc, waar je een douchegordijn voor kunt schuiven. Een variant die ik nog niet eerder zag.
Verder was het stil, stil, heel stil.
Om 7.30 uur ben ik beneden en loop ik de eigenaar tegen het lijf die ik eergisteren aan de telefoon heb gehad. Hij blijkt van oorsprong een Franstalige Belg te zijn.

Het was een super ontbijt: grote zeer stevige boterhammen, dadels, heerlijke jam, 4 soorten kaas, thee, kortom genieten.
Als je water voor thee of koffie wilt hebben kun je in een hoek van de keuken op een pedaaltje trappen. Er stroomt dan fris bronwater uit de kraan!

In Mauléon eerst naar de bakker…dacht ik. Die is op maandag natuurlijk dicht.
Hopelijk kom ik later nog een winkel tegen want mijn voorraad eten is inmiddels beperkt.
Vanuit het dorp gaat het eerst omhoog, het is hier wederom prachtig fietsen, hoewel de lucht donkergrijs is.
Vandaag wordt de eerste dag dat ik geen zon zal zien!

Het eerstvolgende dorpje is Siradan, maar hier bestaan geen winkeltjes meer. Veel dorpjes die ik de afgelopen weken passeerde hebben geen voorzieningen meer. Vaak zie je nog wel uithangborden of reclame, maar deuren en ramen zijn soms al jaren gesloten. In zo'n groot land best een probleem voor degenen die er nog wonen, want die moeten voor hun boodschappen altijd een eind rijden, en daarvoor is dan wel een auto nodig.

Die grootschaligheid laat zich ook zien in het wegonderhoud. Dat is met zo'n uitgestrekt wegennetwerk natuurlijk enorm veel werk en zeer kostbaar.
Ik zie momenteel veel mannen die met gemotoriseerde bosmaaiers bermen maaien en heggen gladmaken, soms op de meest afgelegen plaatsen. Veel handwerk toch.

Het laatste dorp voor de zware (dubbel uitroepteken in de beschrijving) klim naar de Col de Menté is Cierp-Gaud. Hier tref ik zowaar een Intermarché. Dit zijn heel grote supermarkten waar je van alles kunt kopen. Ik heb het idee dat dit soort winkels een grote regiofunctie hebben.
Ik breng m'n voorraden weer op peil, maar houd wel in gedachten dat er snel veel steile klimmeters aankomen.

Al snel na het dorp ga ik linksaf en begint de klim. In een beschrijving van de klim op internet had ik gelezen dat het steilste stuk 17% zou zijn, daar houd ik in gedachten dan toch rekening mee. Uiteindelijk geeft mijn GPS aan dat ik maar een klein stukje rond de 12% tegenkom, dat scheelt nogal wat... Ook van Ans en Jos, die rijden voor me in de Alpen, hoor ik dat hoogtes in de beschrijving en op de gps ook niet altijd kloppen.
Hoe dan ook, je moet altijd gewoon trappen om boven te komen 😀.

Ik kom langzaam weer in de wolken en in de stilte hoor ik druppels van de bomen vallen alsof het regent.
Misschien dat die heel vochtige lucht ervoor zorgt dat er toch voldoende vocht op de grond komt, het is hier namelijk buitengewoon groen ondanks de hitte van de laatste tijd.
Terugkijkend op de foto's kan ik zien dat ik iets meer dan een uur over deze Col heb gedaan.
Bij een restaurantje op de top, op 1350 meter, bestel ik een grote café au lait en daar moet ik €1,50 voor betalen.
Ik doe mijn jack aan tegen de nattigheid en de kou en dan gaat het in vliegende vaart weer eindeloos bergaf!

Soms heb ik het idee dat de afstand bergaf veel langer is dan bergop. Ik verbaas me er dan over dat ik diezelfde afstand ook helemaal omhoog ben geklommen……

Ongeveer op het laagste gedeelte eet ik weer wat voor de volgende uitroepteken Col, de Col de Portet-d'Aspet.
De beklimming naar deze Col begint al snel na de afdaling van de Menté. Het gemiddelde van de Aspet staat op een bord als 9,7% over de hele klim, maar ik zie de gps bijna constant boven de 10% staan…
De smalle weg slingert door een weelderig groen bos. Onderweg komt het Engelse woord "lush" in me op. Het doet wel wat tropisch aan zo groen.

Ongeveer halverwege: lekke achterband! Te voet loop ik een klein stukje verder naar een haarspeldbocht waar wat meer ruimte is naast de weg. Als ik naast de fiets sta hoor ik op de natte weg de lucht uit de band ontsnappen, vlak naast het ventiel.
De boosdoener was dan ook snel gevonden: een scherp stukje steen.
Al met al duurt het toch wel even voordat de tassen terug aan de fiets hangen.

Op de Col was behalve het Colbord niet veel te zien in de mist.
Vandaag heb ik ook niet het idee gehad in het hooggebergte te fietsen zoals gisteren. Onderweg kon ik vanwege de wolken nooit ver kijken.
Het landschap van vandaag was wel veel groener met heel veel bos. Met die wolkenslierten die er in rondzwerven een heel feeëriek gezicht.
De afdaling was een klassieke spaghetti afdaling met een hele serie fraaie scherpe haarspelden achter elkaar. Met de natte weg nam ik de bochten voorzichtig, ik hoef niet te weten waar mijn grens ligt.

In de verdere afdaling eindigen de namen van dorpjes bijna allemaal op …ein. Argein was de optie om te overnachten als de benen niet zouden willen. Ze deden het echter nog goed, dus fiets ik door naar Seix met nog een Col ertussen
In Audressein nog wat gegeten en hier wilde ik het hotel in Seix bellen om te vragen of er nog plaats was.
Is m'n beltegoed op! Nooit bij nagedacht en het is ook nog nooit gebeurd. Nu maar duimen dat er plaats is!

Het fietst heerlijk, hele stukken licht bergaf kan ik rustig meetrappen op de 11.
Uiteindelijk sla ik linksaf en zie ik een bord staan dat de laatste klim ruim 13 km lang is.
Het is genieten omhoog. Onderweg zie ik een platgereden slang, ik houd even in om er een foto van te maken maar bedenk me en rij toch maar door.
Het is een zeer stille weg, goed te fietsen. Het begin van de klim is relatief vlak, meestal zitten de meeste hoogtemeters in de laatste paar kilometer.
Ik verbaas me erover dat ik nog zulke goede benen heb, dat had ik na gister niet verwacht, maar zelfs op deze klim naar de Col de la Core, blijven ze prima rondgaan. Heerlijk gevoel.
De wereld wordt opnieuw kleiner en kleiner.
Op de top staan een paar auto's en een mijnheer is zo vriendelijk om een topfoto van me te maken.

Ook nu volgt weer een eindeloos lange afdaling, de weg ligt er goed bij.
Als ik onder in het dal in Seix uitkom zit ik toch bijna aan de 100 km.
Het is een oud en erg rommelig aandoende dorp met hele smalle straatjes. De auberge die ik in gedachten heb zie ik al snel liggen aan een plein. Op mijn vraag of er vandaag en morgen een kamer vrij is volgt na een telefoontje: complet!
Shit! Wat nu.
Ik fiets wat rond, maar zie nergens bordjes met Chambre of Gîte. Wel een hotel wat heel erg dicht is.
Uiteindelijk ga ik naar het hotel aan de overkant van het plein. Het is wel aan de dure kant, maar dan heb ik in ieder geval een plek. Mijn fiets staat in een grote bagagekamer.

Op mijn kamer ben ik weer aan het puzzelen. Ik zie het niet zitten om hier morgen een hele dag op dat pleintje rond te hangen.
Na bestudering van de route wil ik morgen 2 cols fietsen, dat wordt dan een relatief korte etappe van rond de 50 km.
De Col er na is de "beruchte" Col de Péguère met hellingen van 18%, dat ga ik morgen mooi niet doen, m'n benen moeten nog langer mee! Die bewaar ik dan voor overmorgen.

Vanavond een pizza gegeten bij een kleine kraam, waarin 3 vrouwen pizza's staan te bakken. Ik was er om 19.38 uur (al doende leert men), maar ik mocht pas een pizza op hun terrasje eten na 20.30 uur! Franse logica.
Het is nog geen 100 meter lopen en de pizza smaakte echt top.

O ja, waarom behoedzaam dalen toch wel aan te raden is:
> koeien op de weg
> paarden op de weg
> brokken steen op de weg
> gat in de weg
> stront op de weg
> poes ligt op midden op straat
> vanmorgen steekt er vlak voor me een edelhert over, het kalf draait zich net op tijd om!

A demain

Het raam staat open en onder me stroomt de rivier, een aangenaam ruisend geluid.

Geschreven door Volg.Eduard.Onderweg