24 fietsdagen, 1 rustdag.
Van Limoux naar Riols
Afst: 116 km. Ca 1775 hm.
Netto fietstijd: 5 uur en 53 min.
Aantal Cols: 8 => 54 /111.
Totaal gefietst: 2092 / 4092 km

Ik heb in m'n kleine kamer prima geslapen, de fiets heb ik gisteravond toch maar binnen in de kleine douche/wc ruimte gezet.
Ik wilde vandaag vroeg op pad, vanwege de warmte, in de middag worden buien voorspeld en ik wil graag bijtijds in Carcassone zijn, dan is het misschien nog niet zo druk.

Het ontbijt was stevig. I.p.v. fromage blanc heb ik gister per ongeluk crème faìche gekocht. Smaakt heerlijk maar dat komt omdat er 30% vet in zit! Muesli er bij in en fruit, smullen…

Een uur later heb ik al 3 Cols onder de Niner gehad. Smalle rustige wegen in een zeer boeiend en afwisselend landschap. De smalle weggetjes zijn vandaag wel erg slecht. Een enorm gehobbel en heel goed uitkijken voor scherpe randen in gaten in het wegdek. Vooral bij het afdalen moet ik goed opletten als ik schaduwplekken voor me heb, dan is het vaak slecht te zien. Wil graag zuinig zijn op de banden van m'n Niner.

Het valt me al veel langer op dat veel wegen in slechte toestand zijn. Een gat, of lengte scheuren in de weg worden met een paar scheppen asfalt opgevuld en dan stampt iemand dat een beetje aan. Zo heb je allerlei soorten pleisters op pleisters, naast pleisters.
Helemaal link zijn die grote putdeksels. Soms is het asfalt eromheen weggereden en blijven de scherpe metalen randen over.
In St. Hilaire kwam ik zo'n pleisterteam tegen. Pick-up met een tank met warme teer. Met een spuitlans wordt een slecht stuk in de teer gezet, vervolgens gaat daar grind of gravel overheen en iemand met een kleine wals rijdt het vast. Klaar, volgende plek.

Na 2 uur fietsen bereik in Carcasonne, van boven had ik de oude stad al zien liggen. De fietsroute gaat om de oude vesting heen, maar ik ben met de fiets natuurlijk door een van de immense poorten naar binnen gefietst.
Man, man, wat een vesting, massief gebouwd met veel torens! Gaaf om te zien en niet zo heel erg groot. Er wordt druk aan gerestaureerd op dit moment.
De oude stad is vandaag de dag één groot restaurant en souvenirwinkel. Dat is tegenwoordig helaas het lot van veel aantrekkelijke / mooie plaatsen.
Het was gelukkig nog rustig, zo links en rechts gingen de zaken net zo'n beetje open.
Ik zocht m'n poort weer op en vervolgde de route rond de oude stad. De route gaat langs het station voor fietsers die de route nog met een stempelboekje fietsen.
In de beschrijving staan plaatsen vetgedrukt met een groene balk waar ze moeten stempelen. Het stempelboekje dient als bewijs dat je de hele 100Cols heb gefietst. Vanaf dit jaar kun je ook de gps track opsturen, dat doe ik.

Als ik de stad uitfiets is het landschap open en weids. Een paar kilometer moet ik langs een drukke weg, dat komt gelukkig maar weinig voor.
Dik 25 km verder geeft m'n GPS aan dat ik aan de klim begin naar de Col de Salette: bijna 20 km lang!!
Het is een prachtige klim, erg rustig met slechts af en toe een auto en 3 kleine dorpjes.
Ik fiets door een nauw dal, veel door bos. De ene keer heb ik de rivier - bijna droog trouwens - links, dan weer rechts.

In het dorpje Citou zie ik een vrouw voor een open raam staan praten met een man binnen. Ik stop en vraag of ik misschien een bidon water kan krijgen want ik sta bijna droog.
Ik krijg van de man vers water uit de koelkast!
De vrouw heeft een mandje in haar hand met 3 enorme tomaten. Ik vraag of die uit haar moestuin komen, maar ze geeft aan dat ze die gekregen heeft van de man binnen en dat die heel lekkere tomaten in z'n tuin heeft.
Ze geeft me met een wat schalkse glimlach de hint om tegen die man te beginnen over die tomaten, zo met het idee dat ik er dan misschien ook wel eentje kan scoren. Doe ik niet, met zo'n grote zware tomaat de bergop fietsen…

Een stuk verder knijp ik in de remmen, hoewel de klim langzaam gaat…
Op de vlinderstruiken vlak naast de weg zie ik in het voorbijgaan een paar fraaie grote vlinders. Het lukt me die mooi op de foto te zetten. Ben benieuwd of ik er later een naam van kan vinden.

Het laatste dorpje voor de Col heet Lespinassière. Het is een klein en smal dorpje; hier op de helling is er links en rechts van de weg alleen plaats voor 1 huis. Twee huizen achter elkaar past niet. Wel staat hier tot mijn grote verbazing een enorm oud schoolgebouw, dat in een groot dorp niet zou misstaan. Bizar.

Nog een stuk verder staat een geel bord midden op de weg: ROUTE BARRÉE. De Deviation staat naar rechts aangegeven.
Ja doei, een deviation naar ik weet niet waarheen met hoeveel bergen er tussen. Uit ervaring weet ik dat je op de fiets heel vaak wel langs een opbreking in de weg kunt.
Een paar kilometer verder kom ik bij het obstakel. Een meter of 60 van de weg is gewoon weg! Gewoon weggegraven, een gat van een meter of 2 diep, waar onderin een grote graafmachine staat. Net als ik stop lost een vrachtwagen aan de andere kant een lading gravel in het gat. Dat levert een enorme stofwolk op.
Links is een heel smal strookje langs het gat en ik gebaar naar een van de 3 werkers of ik daar langs mag. Is OK.
Op mijn vraag wat hier is gebeurd hoor ik dat door regenval een deel van de weg weggezakt is.
Ze hebben het betreffende stuk weg weggegraven en brengen daar nu drainage in aan.
Daarna moet de weg weer worden opgevuld. En dat allemaal op een smalle weg boven in de bergen. Vrachtwagens die het gravel brengen moeten het laatste stuk achteruit rijden, omdat ze vlakbij het gat never nooit op de weg kunnen keren. Om maar aan te geven dat wegonderhoud hier toch wel een " dingetje" is.

Uiteindelijk kom ik boven. Het deel bergop is zeer bosrijk, nu kijk ik aan de andere kant naar beneden en is het plotseling veel opener, met veel grasland, dat hier allemaal geel verbrand is. Dit in tegenstelling tot de Pyreneeën, die prachtig groen waren.
Ik Geniet weer met een grote "G" vandaag, hoewel de benen het vandaag zwaar hebben.

Tijdens een van de afdalingen van een andere Col, zie ik voor me een uitzichtpunt, waarvoor ik in de remmen knijp. Hier staat bij een aantal rotsen een fraaie uitkijk tafel met namen van wat er in de verte te zien is.
Heel in de verte kan ik de Pic du Canigou zien, een van de hogere toppen van de oostelijke Pyreneeën. Onder aan die berg, in het gehuchtje Mantet, heb ik ooit een individueel wandelarrangement gehad met de Belg Guy. Fijne en leuke herinneringen.
Verder naar links lijkt het wel of ik de schittering zie van de Middellandse Zee. Staat ook op het overzicht aangegeven. Ik raadpleeg m'n telefoon en inderdaad zou het de zee kunnen zijn!!.

Ik zal beginnen aan de laatste afdaling staat er midden op de weg weer een geel bord: ROUTE BARRÉE!! 9 Kilometer verder. Hier ook een bord met deviation.
Shit, nog een keer. Ik fiets om het bord heen, het is een heel grote en brede weg, die zeldzaam heerlijk daalt, ook al omdat er geen ander verkeer is. Onderweg denk ik: onder geen voorwaarde ga ik 9 km terugklimmen!!
Ik hoor het inmiddels in de verte ook wat onweren.
Lang verhaal kort: in het dorpje waar ik heen moet, inderdaad na 9 km spectaculair fraai dalen, St. Pons de Thomières ligt een paar honderd meter weg eruit, wordt klaargemaakt voor nieuw asfalt. Voor auto's niet toegankelijk maar op de fiets kan ik over de stoep er mooi langs.

Terwijl ik in het dorp inkopen doe hoor ik het op het dak regenen. De eerste echte regen sinds ik ben vertrokken. Het is een heftige korte bui en als ik buiten kom lijkt het wel of iemand de thermostaat hoog heeft gezet, pfff.
Nog 4 km naar m'n acco.

Het duurt ruim 5 kwartier voordat Gaelle er is om me in te checken. In de enorme tuin staan ligstoelen, waarop ik bijna in slaap val 😀.

Ik heb nu net een acco geboekt in Lodève. Weer een lange en zware etappe, ik hoop daar een rustdag te kunnen plannen.
Als ik hier morgen vertrek moet ik 200 meter terugfietsen, rechtsaf en dan moet ik gelijk van 282 naar 1003 meter. Hopelijk zijn de benen morgen beter dan vandaag......
Ik denk dat ik vannacht maar weer voor een ventilator slaap, het is warm en de vooruitzichten voor de komende week zijn steeds 30+. Pfff

P.s. ik ben in de beschrijving, vlak voor Carcassone, kilometer 2000 van de route gepasseerd. Dat betekent dat ik het "point of return" vandaag bereikt heb.

A demain

Geschreven door Volg.Eduard.Onderweg