26 fietsdagen, 2 rustdagen
Van Lodève naar top Mont Aigoual
Afst: 93 km. Ca 2475 hm.
Netto fietstijd: 5 uur en 46 min.
Aantal Cols: 3 => 61 /111.
Totaal gefietst: 2294 / 4092 km

De wekker liep af om 6.10 uur. Ik had met Jean Francois afgesproken dan we samen rond 6.30 uur zouden ontbijten. I.v.m. de hitte wilde hij ook bijtijds vertrekken.
Hij spreekt nauwelijks Engels, maar ondanks dat hebben we gisteravond heel gezellig samen in de keuken zitten praten en eten.
Hij had bij de buren - een Libanees restaurant - eten besteld, dat werd gebracht. Het was zoveel dat ik er ook wat van heb mogen proeven: inderdaad erg lekker. Er bleef nog genoeg over voor JF om vandaag nog wat mee te nemen onderweg.
Het was gisteravond dampend warm op bed, niet fijn.

Ik zit nu op de top van de Mont Aigoual te schrijven met m'n trui aan!. Ik zit hier op 1500 meter hoogte met rondom een krankzinnig uitzicht. Hoewel het niet helemaal helder is, kan ik enorm ver kijken.
Toen ik vanmiddag hierheen omhoog reed zag ik in de verte een rookpluim in de richting van Marseille. Later zag ik dat het zich fors had uitgebreid, vermoedelijk een forse bosbrand.

Het ontbijt had Amelie gisteravond deels klaargezet en verder moesten we maar in de koelkast kijken.
Om even over 7 uur fietste ik weg.

Had de route vrij snel te pakken. Al voordat ik Lodève uit was begon de weg al te stijgen. Een smal en buitengewoon slecht weggetje.
Nadat ik de snelweg passeer begin ik aan de Côte de St. Pierre, een brede weg die geleidelijk klimt in de schaduw van het bos.
Boven heb ik de eerste 400 hoogtemeters dan al weer gemaakt. Hier staat weer een bordje van Route Barrée, maar ook hier kan ik makkelijk langs; er was gisteravond een feest in het dorp geweest.

Hierboven kom ik op een soort hoogvlakte, met zeer weidse uitzichten. De weg richting Navacelles is lang en recht en het fietst heerlijk op de 13, soms zelfs de 11.
In St. Maurice-Navacelles ga ik linksaf in de richting van de Cirque de Navacelles. De weg slingert eerst nog een kilometer of 6 bochtig op en neer door het landschap met veel dode - verdroogde? - struiken.
Dan kom ik bij een parkeerplaats met een uitzichtpunt op - beter is 'in' - de Cirque.
Een enorm diepe kloof in het landschap met helemaal onderin het gehucht Navacelles. Indrukwekkend mooi om te zien. Betekent wel ruim 300 meter afdalen, a 12%, en later aan de andere kant weer 300 meter bergop tegen 10%.

Het voordeel van zondagochtend 9 uur is dat het nog heerlijk rustig is. Ben op de hele lus door de Cirque slechts 5 auto's en 3 motoren tegengekomen. En het was qua temperatuur ook nog goed te doen.
Aan de andere kant, in het dorpje Blandas heb ik een lekkere kop koffie gedronken op een terras in de schaduw van een paar platanen. Naast me zat een groepje wielrenners, die ook een pauze hadden.

In het volgende dorpje, Montardier, zie ik boven het dorpje een fraai kasteel staan. Het is al even geleden dat ik kastelen zag. Het landschap is hier weids en doet droog aan.
Vlak voor het naambordje van Le Vigan merk ik dat m'n achterband opnieuw leeg loopt. Ik rij nog even verder totdat ik in de schaduw van een muur de band kan verwisselen.
Mijn route gaat in dit stadje, met een werkelijk erbarmelijk slecht wegdek, linksaf, maar ik fiets even rechtdoor het centrum in, in de hoop dat er een bakker of kleine winkel open is.
Na de kerk kom ik in een eigenlijk best wel leuk centrum, waar diverse terrassen en ook winkels open zijn.
Ik koop een banaan, een stuk chocolade, een blikje vis en een blikje fris: er gaan nu een paar lange en zware beklimmingen komen.

In zie een park met banken in de schaduw en daar eet ik het meeste gelijk op. Chocolade kun je met deze hitte niet meenemen en moet dus direct op.
Aan de rand van het park staan kraampjes waar mensen 2e hands spullen verkopen.

Na m'n pauze volgt gelijk de Côte d'Aulas, eentje met een uitroepteken. In dit geval omdat de klim van ca 150 hoogtemeters bijna constant rond de 10% is.
Ik kom op een voorrangsweg en die gaat, veel minder steil, verder naar de Col de Mourézes.
Dan komt de klim naar de Col de la Lusette, van 500 naar ruim 1300 meter. Een smalle weg, met veel grind en split die zeer onregelmatig stijgt. Vaak met van die geniepige stukjes van boven de 10%.

Op een gegeven moment zie ik voor me een fietser klimmen in een blauw shirt. Al snel haal ik hem in. Even verder zie ik door een bocht heen dat er nog een blauw shirt voor me rijdt.
Het fijne is er bij mij echter aan het afgaan met die steile stukken en ik maak op een punt met wat wind en een mooi uitzicht een pauze om mijn banaan op te eten. De blauwe fietser die ik voorbij ben gereden zie ik echter niet voorbij komen.
Op de 34 achter stoemp ik naar boven, de helling wordt nog steiler, ik zie op m'n Garmin percentages verschijnen van 17%. Dat is niet leuk meer om te kunnen blijven fietsen en ik moet stoppen om de adem weer terug te krijgen. Bij een Cote bordje zie ik de eerste blauwe fietser, een jonge knul, staan uitkijken, en ik vraag hem of hij een foto van me wil maken bij het bord. Al snel blijkt dat hij Nederlander is 😀.
Vanaf dit punt is de klim weer goed te fietsen. Inmiddels weet ik dat ik 10-11% goed kan volhouden.

Vanaf de top van de Lusette gaat het weer naar beneden tot de laatste klim naar de Mont Aigoual, nog weer een keer 300 meter klimmen, maar nu tegen een aangenaam stijgingspercentage.
Vlak voordat ik er ben fotografeer ik nog weer een keer vlinders en hele grote zwart/blauwe kevers, die met de kop diep in de paarse bloemen van grote distels zitten.

Hier op de top van de Mont Aigoual is het een drukte van belang. Het is een groot gebouw met een waarnemingsstation voor het weer, maar er is ook info te krijgen en uiteraard horeca. Veel mensen starten hier ook wandelingen.
De Gîte gaat pas om 16 uur open, en ik moet dus nog een poosje wachten.
Ik zie de 2 blauwe fietsers ook aankomen en die komen bij mij aan tafel zitten: vader en zoon blijken het te zijn. Vanmorgen hadden ze de auto hierboven neergezet en zijn toen afgedaald naar Le Vigan, zijn daar omgedraaid en hebben toen dezelfde beklimming terug gedaan als ik.
Een 3 kwartier heel gezellig zitten praten, leuk stel.

In de Gîte is geen WiFi, in het restaurant wel. Daar ben ik met dit verhaal begonnen. Om 19.30 uur was het tijd van eten. Bij een Gîte kun je dat vaak mee boeken, heb ik ook hier gedaan, en de keuken heeft een zeer smakelijke maaltijd klaargemaakt op het buitenterras. Inmiddels niet meer in de zon en op een gegeven moment kreeg ik het bijna bibberend koud. Ben toen maar verkast naar het restaurant.
Nu lig ik op bed te schrijven. In een 10 persoons kamer ben ik de enige (terwijl gister op de website stond dat er gen plaats zou zijn....).
Ik loop zo nog even naar het restaurant om te proberen of de wifi buiten sterk genoeg is om dit te versturen.

Morgen begint mijn dag met een afdaling van zo'n 1000 meter, dan zal ik eerst de warme kleren wel aan moeten.
Heb voor morgen weer een Gîte gevonden. Is van de gemeente en die kon ik vanavond uiteraard niet bereiken. Morgen kijken of dat lukt.
Ik zie in mijn schema dat de Mont Ventoux deze week in zicht komt. Moet ik met de planning voor de komende dagen wel rekening mee houden, ik wil de Ventoux niet op aan het einde van een lange etappe.
Ik maak zo in de keuken nog een kop thee, morgen om 8 uur is ontbijt, maar wat later ontbijten is prima want de etappe is niet zo heel erg lang.
De weersverwachtingen zijn voor dit hele deel van Frankrijk bijzonder heet de komende week: ver in de 30 graden = niet leuk.

A demain

Geschreven door Volg.Eduard.Onderweg