8e fietsdag, 0 rustdagen.
Van Panissières naar Arlanc
Afst: 94,8 km. 1437 hm.
Netto fietstijd: 5 uur en 01 min.
Hoogste snelheid: 48,6 km/u.
Aantal Cols: 2 => 17/111.
Totaal gefietst: 698 / 4092 km

Onze etappe van vandaag is een keer relatief eenvoudig te beschrijven.
Vanaf onze acco in Panissières ging het gelijk een kilometer of 11 naar beneden, in het begin nog best fris.
Vervolgens een kleine 30 km zo goed als vlak tot Montbrison door agrarisch gebied waar de mais volop beregend werd.

Daar begon de eerste klim: 17 km naar Col de Baracuchet naar 1276 m.
Vervolgens een afzink terug naar 932 m en toen weer 10 km klimmen naar de Col des Pradeaux tot 1196 m.
Tenslotte een afdaling van ca 15 over een prachtig smal weggetje met geweldige uitzichten.
Ik vond deze de mooiste afdaling tot nu toe.

Moet je je voorstellen dat je dik 15 km de benen stil kunt houden, alleen maar het freewheel hoort en dat je veelvuldig moet remmen om de snelheid binnen de perken te houden. Dat is ongeveer de afstand van Lochem tot over de IJssel 😀

Die lange klimmen beginnen er op te lijken: heerlijk om zo in de stilte van het landschap naar boven te trappen. Omdat de velgen van m'n Niner hoger zijn dan van eerdere fietsen, maken de wielen een iets ander geluid, het resoneert iets anders denk ik. Ik vind het een heerlijk rustgevend geluid 😀.

De bermen van de wegen zijn tot nu toe erg kleurrijk en bloemrijk en we zien heel veel vlinders.
Boven op de Col de Baracuchet zag ik 3 personen aan de kant van het weggetje met kaki hoeden op en kaki kleding aan die met fototoestellen in de berm stonden te fotograferen. Ik sprak de dame aan en vroeg of ze misschien vlinders aan het tellen waren.
Het was een gezin met zoon uit Engeland (een beetje Livingstone uiterlijk) die voor hun hobby vlinders aan het fotograferen waren. Ze vertelde dat er hier wel zo'n 100 soorten konden voorkomen!!. We zien veel mooie exemplaren.

In de klim naar de Col de Pradeaux, een geleidelijke klim over een brede weg, werd een nieuwe slijtlaag van grind op de weg aangebracht. Met de hitte vanmiddag was dat nog wel listig, het grind bleef nogal aan onze banden plakken. De weg zelf leek soms wel van plakband, zo plakkerig: een dunne film van zachte teer maakte een bijzonder geluid onder de banden.
M'n Niner gromde van plezier over deze klevende steenslaglaag (maar niet heus).

Trouwens: op alle asfaltwegen beginnen al teerbubbels te ontstaan. Belooft wat als het de komende dagen nog veel warmer wordt!

A demain

Geschreven door Volg.Eduard.Onderweg