9e fietsdag, 0 rustdagen.
Van Arlanc naar St. Poncy
Afst: 83,6 km. 1432 hm.
Netto fietstijd: 4 uur en 43 min.
Hoogste snelheid: 54,8 km/u.
Aantal Cols: 0. => 17/111.
Totaal gefietst: 782 / 4092 km

Alweer een hele poos bezig geweest met het zoeken naar een acco voor overmorgen, vandaar nu pas aan het dagboek.
We hebben een Table d'Hôte geboekt die een paar km van de route af ligt.

Het ontbijt was - helaas - weer echt Frans, zoet, zoet.
De eigenaresse is een buitengewoon vriendelijke en goedlachse jong vrouw, die nog een poging heeft gedaan om een acco te reserveren voor morgen, maar ze kreeg geen gehoor.

Vanaf de start begon al snel de eerste lange klim van een km of 10 naar Côte du Procureur. De hele klim maar 1 of 2 auto's, heerlijk rustig dus, veel door het bos.
Er werd aan het asfalt gewerkt. Ik weet nog steeds niet wat het is, we hebben het meer gezien vandaag. Net of er een witte vloeistof over de weg wordt verspreid, die na verdamping een wittige kleur op de weg achterlaat.
Ik vraag me af of ze dat op sommige plekken doen om te voorkomen dat het teer op de weg vloeibaar wordt met deze warmte.
Wie het weet mag het zeggen.

Boven, op ruim 1000 meter, een kop koffie klaargemaakt met zicht op het dorpje La Chaise-Dieu met een prachtige kasteelachtige kerk.

Brioude was de grootste plaats waar we door fietsten vandaag, helemaal onder in het dal. Boven was de temperatuur nog aangenaam, in Brioude straalde de warmte ons weer tegemoet, wat een hitte.

De Côte de Brioude had in de beschrijving ook weer een uitroepteken en een rode streep. Dit was echter maar een heel kort steil stukje.
Bij een benzinestation wat water getankt en toen begon de 17 km naar de Côte du Mirial. Lang, maar niet steil.
Soms lijkt het wel of we in een driedimensionaal schilderij fietsen, zo mooi met die weidse vergezichten. Heel in de verte zien we de heuvels hoger worden.

Toen we vertrokken vanmorgen was de supermarkt nog dicht. Onderweg hebben we in een klein dorpje bij een bakker 2 kleine stokbroden gekocht. Er stonden en zaten 4 mensen voor de kleine winkel en toen ik naar binnen wilde werd me vriendelijk verzocht te wachten op mijn beurt. Het was een inimini winkeltje, waar ook maar 1 klant in kon. Zelden zoveel 'troep' op een paar vierkante meter zien staan en liggen. Achter de toonbank een kleine, maar buitengewoon vriendelijke bakker. Zo leuk om dit soort plekken onderweg te vinden.
Even later in de schaduw van een bosrand ons brood gegeten.

We slapen vannacht in een gehuchtje, St. Poncy, in een Auberge Alagnonette, genoemd naar het kleine riviertje dat door het dorpje stroomt. De Auberge staat naast het kleine kerkje. Er is zelfs geen bakker, dus dan is het echt wel klein.

We waren hier rond 15.30 uur en de deur ging pas om 17 uur open. We konden echter heerlijk buiten op het terras zitten in de schaduw.
We hebben de grootste kamer tot nu toe, weer met een 2-persoons bed plus een eenpersoonsbed.
Morgen gaan we richting Puy Mary: klimmen!

A demain

Geschreven door Volg.Eduard.Onderweg