33 fietsdagen, 2 rustdagen
Van Entrevaux naar St. Etienne-de-Tinée
Afst: 83 km. 1792 hm.
Netto fietstijd: 4 uur en 28 min.
Aantal Cols: 1 => 78 /111.
Totaal gefietst: 2935 / 4092 km

De Wifi gisteravond bij het VVV, deed het niet. Is vermoedelijk gekoppeld aan de openingstijden. De update van gisteren heb ik daarom pas vanmiddag geplaatst.

Een wat mindere nacht. Met de open ramen kwam er veel geluid binnen van het plein voor de Gîte en de weg.
Ik had de wekker op 6.30 uur gezet en een klein uurtje later fietste ik weg.
De lucht is voor het eerst sinds lange tijd niet helder, er hangt wat bewolking waardoor de temperatuur aangenaam is.
De route gaat voor de Gîte langs, dus ik hoefde niet te zoeken.
Ik draai rechtsaf de weg op die langs het spoor en de rivier de Vars loopt. Het water in de rivier is asgrijs van de regen die gevallen is.

Ik fiets met de rivier mee, de weg loopt dus een heel klein beetje naar beneden. Dat fietst heerlijk, met een ontspannen gangetje van rond de 30 km/u.
Het is een klassiek V-vormig dal: links een bergrug, dan de weg, het spoor en de rivier en dan rechts ook een lange bergrug.
Na 14 kilometer sla ik linksaf bij een huis waar zo vroeg op de zondagochtend (rond 7.30 uur) al lokale groenten verkocht worden en met name meloenen.
Hier begint de klim naar de Col de la Sinne van bijna 20 km. Op het laatste deel van de beklimming staat in de beschrijving een rode lijn!

Op de weg kan ik zien dat het hier gisteravond fors heeft geregend, overal liggen waaiers van naar beneden gespoeld gruis en steen.
Deze klim gaat ook weer voor een heel hoge klassering in de top van mooiste klimmen! Sensationeel mooi en zo ongelofelijk stil, ik merk dat ik daar toch wel heel gevoelig voor ben.
Ergens halverwege sla ik rechtsaf. Volgens kom ik nu op de oude weg naar de pas: zeer smal en bochtig en duidelijk minder onderhouden.
Je zou hier kramp in je nek krijgen van het naar boven kijken naar de loodrecht oprijzende rotswanden.
Opvallend is dat de bergen hier bestaan uit grondlagen die schuin staan en meer van grond en steen zijn dan van massieve rots, zoals gister.

Op een gegeven moment zie ik een hele serie korte haarspelden boven elkaar en de helling neemt toe. Ik zie 11, 12 en zelfs 13% op de Garmin, het is een zeer pittige klim en bij de steilste delen hang ik bijna met m'n neus op het voorwiel. Voor percentages boven de 10 zou ik achter graag nog een groter tandwiel hebben, maar dat heb ik helaas niet.

Op een gegeven en moment zie ik dat ik nog 430 meter moet stijgen in iets minder dan 6 km.
Voor de Lochemers onder de volgers van mijn reisblog die de mtb route kennen: dat is het hoogteverschil van 2 ronden Lochem binnen 6 km!
Zo tijdens het fietsen maak ik wel eens vaker dit soort vergelijkingen om hoogte of afstand in perspectief te plaatsen.

En… het is hier stil, heel erg stil.
Een bocht verder zie ik tot mijn verrassing een slanke vos de weg oversteken. Onderweg zie en hoor ik weinig dieren en vogels, dat verbaast me al voor een heel groot deel van de tocht. Wel veel, soms heel kleurige, vlinders.

Voor me zie ik boven me het kleine dorpje Pierlas. Als ik daar doorheen fiets vraag ik me af wat de eerste bewoners ooit bezield heeft om te zeggen: hier ga ik een huis bouwen. Zo ver in de bergen, in een tijd dat er nog geen wegen en auto's waren…

Boven op de Col de la Sinne staat een kleine witte camper. 2 Fransen uit Nice maken zich klaar om te gaan wandelen. Van hun hoor ik dat de komende dagen in de loop van de middag in het gebied onweersbuien kunnen ontstaan. Die wil je niet treffen als je bovenop een Col bent. Ik ben dus van plan morgen vroeg te vertrekken, als het goed gaat fiets ik daarna ook de Col de Vars nog op. Zien hoe de benen zijn.

Hier bovenop de Col staan zowaar een paar picknickbanken. Ik maak daar mooi gebruik van om een kop koffie te maken en te pauzeren en van het immens weidse uitzicht te genieten.
Even later komen van rechts (die kant daal ik zo af) 2 fietsers naar boven, die bij de bron die hier loopt, hun bidons vullen.
Als ik weer vertrek raken we even aan de praat. Zij keren om en gaan dezelfde weg weer naar beneden.
In de afdaling spreken we elkaar nog 2 keer, als ze staan te genieten van het uitzicht.

Dit is echt een heel wild en ruig deel van de Alpen. Na het dorpje wordt de afdaling helemaal super: de smalle weg slingert van links naar rechts naar beneden. Vaak stop ik in een haarspeld om naar beneden te kijken. Ver in de diepte zie ik miniatuur autootjes rijden op de weg waar ik straks op uit moet komen.
Ook hier zie ik van die dorpjes die tegen de helling geplakt lijken, als ik heel goed kijk zie ik soms het weggetje dat naar zo'n dorp gaat.
Een van de 2 fietsers, die hier in een van de valleien woont vertelt me dat we hier hemelsbreed maar een kilometer of 10 van Italië zijn. Naar Nice, aan de Middellandse Zee is het maar een km of 60.
Na een wonderschone afdaling kom ik beneden op de grote weg waar ik linksaf ga.
Mijn route draait nu definitief in noordelijke richting.
Het is een drukke weg en eigenlijk begint hier al heel langzaam de klim naar de Col de la Bonette, die hier nog tientallen kilometers vandaan ligt.

Wat opvallend is, is de donkerrode kleur van de rotsen hier, heel mooi, een kleur die ik nog niet eerder zag.
Ik volg deze weg ruim 30 kilometer en kom dan in St. Etienne-de -Tinée. Het dal heet Tinée naar de rivier die erdoorheen stroomt.
Het is een wat groter dorp en er is vandaag een feest. Ik had ook gezien dat er een VVV is, maar ik moet nog een half uur wachten voordat dat opengaat.
De jongedame antwoord bevestigend op mijn vraag of hier een Gîte d'Etape is, alleen is het heel moeilijk de eigenaar te spreken te krijgen.
Ik stuur hem een SMS en een mail en krijg niet veel later een reactie dat er plaats is!! Ik moet nog wel ruim 2 uur wachten voordat hij komt.
Ik kleed me bij de Gîte om en zet m'n fietstassen in een kast voor schoenen, zo kan ik met goed fatsoen te voet het dorp in.

Ik kan vanavond gebruik maken van de keuken (de maaltijd die ik bij hem kan bestellen is niet vegetarisch) en maak weer een kostelijk diner voor 2 personen dat ik alleen op eet 😉.
2 Andere gasten zaten hier net te eten en boden mij nog salade en aardappel aan. Dat aanbod heb ik natuurlijk niet afgeslagen :-).

Een uur of 2 geleden heeft het hier stevig geregend en zelfs even gehageld.
Ik verwacht dat het morgen wel koud zal zijn als ik vertrek en ik moet zeker rekening houden met kou als ik op de top van de Bonnet kom op 2700 meter. Dit is de hoogste befietsbare Col van Europa als ik het goed heb.
Het dorp ligt al in de klim, dus vertrek ik morgen gelijk in de kleine versnelling.
Ben benieuwd: het moet een mooie klim zijn en ik kom morgen in hoog Alpien terrein. De hoogte zal morgen ook een rol gaan spelen, hoe hoger hoe minder zuurstof in de lucht.

A demain

Geschreven door Volg.Eduard.Onderweg