25 fietsdagen, 1 rustdag.
Van Riols naar Lodève
Afst: 110 km. Ca 1551 hm.
Netto fietstijd: 5 uur en 27 min.
Aantal Cols: 4 => 58 /111.
Totaal gefietst: 2201 / 4092 km
Gaëlle had een heerlijk ontbijt voor me klaargezet, met fruit, honing van de bijen van haar ouders, muesli, joghurt, kaas, noem maar op.
Met een volle maag neem ik afscheid, een prachtige acco maar met € 72 (voor B&B) tot nu toe ook verreweg de duurste.
Na een paar honderd meter draai ik naar rechts en begin ik aan de ruim 9 km lange klim naar de Col de Cabaretou.
Het is altijd spannend hoe de benen voelen als ik 's morgens op de fiets stap en de eerste meters begin te klimmen. Gister deden de benen best wel zeer, vandaag gaat het prima.
Leg maar eens uit waarom dat per dag zo verschillend kan zijn! Ik heb er al heel vaak over nagedacht, maar heb er nog steeds geen verklaring voor.
Een fraaie smalle weg voert niet al te steil bergop. Op de hele klim passeert me 1 auto.
Net zoals gister staan er veel tamme kastanjes langs de weg.
Helaas komt de weersverwachting uit en begint het licht te regenen. Een fraai geluid op het gesloten bladerdak boven me. De Niner maakt amper geluid.
Naarmate ik hoger komt begint het harder te regenen. Vlak voor ik boven de voorrangsweg opdraai doe ik m'n regenjack maar aan.
Ik ben nu op een soort plateau, waar de weg op een neer golft. Ik heb het al eerder gezegd, zulke golvende wegen zijn zwaar om te fietsen. Constant van de grote versnelling weer helemaal terug naar klein. Mijn benen houden er in ieder geval niet van.
Het landschap doet me hier sterk denken aan de Ardennen, er staat veel naaldhout.
In een klein dorpje trek ik ook de mouwstukken aan en de windbreker onder het regenjack, anders is het me te koud. De adem condenseert zelfs in de lucht!.
Stel dat het de hele dag zo zou blijven regenen, dan wordt Lodève een hele zware opgave…
Op de smalle weg in het bos is het soms bijna donker. Op meer open terrein zijn de wolkenflarden prachtig om te zien.
Rond de middag wordt het gelukkig droog en stijgt de temperatuur, zodat ik weer terug kan naar korte mouw
In Cenomes zie ik een jongeman zijn garage leeghalen en ik vraag hem om mijn bidon te vullen. Hij wijst naar de kraan die 10 meter verderop stroomt en zegt dat dit heerlijk drinkbaar bronwater is. De kraan hangt van ijzerdraad aan elkaar, maar het water smaakt heerlijk en fris.
Even voorbij het dorp zie ik binnen 200 met 2 doodgereden vuursalamanders op de weg. Prachtige geel/zwarte diertjes.
Ook deze klim is weer mooi gelijkmatig over een goede weg. Ik vind het zeldzaam rustig op de wegen vandaag.
In Roqueredonde zie ik voor het eerst sinds dagen weer gieren zweven, een stuk of 4 houden me van grote hoogte in de gaten.
Deze laatste klim van de dag gaat naar de Col met de fraaie naam Col D'Engayresque. Ze hebben er niet eens een bord voor geplaatst op de Col.
Het uitzicht is weer weergaloos mooi. Aan de andere kant van de Col is het landschap plotseling totaal anders. Links van me staan allemaal rotspunten en het landschap ziet er dor en droog uit.
Heel in de verte zie ik een meer liggen, Lac de Satagou maak ik ervan. Ook verbeeld ik me dat ik daarboven aan de horizon weer de Middellandse Zee zie.
Ik zoek een plekje in de berm om van het uitzicht te genieten. Tegelijk laat ik m'n sokken en schoenen drogen.
Vanaf dit punt is het 12 km bergaf tot beneden in Lodève. Een heerlijke afdaling over een smalle slingerende weg met rechts van me uitzichten diep naar beneden.
Ik had van Bruno, bij wie ik zal slapen, gister nog een SMS gehad met adres waar hij aan het werk zou zijn. Daar zouden we eten, terwijl ik ergens anders zou slapen…
Lodève geeft niet de indruk van een heel mooie stad. Zeeeer smalle weggetjes, waar een personenauto soms maar net doorheen kan.
Toen ik aan kwam rijden werd ik verwelkomd als die fietser uit Nederland. Met 3 man waren ze bezig een grote betonplaat op z'n plek te wrikken.
Bruno is hier blijkbaar al 8 jaar aan een huis aan het bouwen! Hij had nu hulp van 2 anderen.
Om uit te leggen hoe zijn huis eruit ziet zou een veel te lang verhaal worden.
Ik kon douchen bij een douche die boven op een soort buitenterras staat. Daartoe moest ik een trap op, over een bruggetje naar een ander plat dak en daar kon ik douchen. De douche had één aansluiting, alleen op koud water.
Heb daar heerlijk staan douchen.....
Verder is het huis zo te zien een grote chaos met werkelijk overal spullen, net als het huis waar ik zal slapen. Gastvrijheid wordt door Bruno echter met hoofdletters geschreven!
Later bracht hij me naar de slaapplek, dat is bij hem thuis. Hier staan 5 bedden. Douche en wc zijn in zijn privé kamer, afgeschermd met een gordijntje.
Alles wat privé is mogen de gasten gebruiken. Er slapen vooral pelgrims, de route naar Santiago loopt hier vlak langs.
Ik heb even een klein rondje door de stad gelopen en om 19 uur was ik weer in z'n andere huis waar we zouden eten. Even later kwam ook Erik aanwandelen, die op weg is naar Santiago vanuit zijn huis in Lyon.
De vriendin van Bruno, Emily, heeft een super maaltijd klaargemaakt in de tuin. Zijn is Belgische en spreekt Vlaams en Engels. Ook Erik spreekt goed Engels. Het was dan ook een aangename avond zo met z'n vijven.
Morgen blijf ik hier een dag. Sinds ik dat gister besloot voel ik dat m'n lichaam een rustdag nodig heeft en de Niner misschien ook wel….
Op de weg naar de slaapplek, na het eten, brak een riem van mijn sandaal, eens kijken of ik die morgen kan laten maken.
Een hele dag alleen op de fiets levert toch weer voldoende stof op om op te schrijven.
A demain
Geschreven door Volg.Eduard.Onderweg