27 fietsdagen, 2 rustdagen
Van Mont Aigoual naar Saint Jean du Gard
Afst: 75 km. Ca 929 hm.
Netto fietstijd: 3 uur en 27 min.
Aantal Cols: 3 => 64 /111.
Totaal gefietst: 2368 / 4092 km

Ik heb de update van gisteren laat nog gedaan vlak voor het restaurant, daar was voldoende WiFi.
De sterrenhemel was ongelofelijk fraai, op deze hoogte zonder licht in de directe omgeving. Rondom in de verte kon ik natuurlijk lichtjes zien van bewoning.

Heb prima geslapen onder een deken! Op deze hoogte koelt het 's nachts heerlijk af.
Toen ik wakker werd vanmorgen zag ik dat het best hard waaide. Tot mijn verbazing was de wind echter al warm, had het veel kouder verwacht.

Het eerste deel van de afdaling vanaf de top gaat via een goede en brede weg. Na een paar honderd meter hoor ik voor me het "lawaai" van de schapen die gisteravond ook op de top rondliepen. Ik vraag de herder, met 4 honden, hoeveel beesten hij heeft. Als ik het goed versta: 800. En heel veel hebben een bel om de nek. Een prachtig geluid op deze vroege ochtend.

Na een kilometer of 8 sla ik linksaf en gaat de afdaling verder via een smalle bochtige weg. Het landschap is hier paradijselijk mooi. Gele weilanden, bosjes, kruiden, bos en diepe kloven van de Gorge du Tapoel.
Ik fiets door Massevaques, een piepklein dorpje dat tegen de helling lijkt te zijn geplakt, idyllisch ziet het eruit, in een mooie harmonieuze bouwstijl die je veel ziet op het platteland.
Zeldzaam mooi is het hier, ik stop geregeld om er van te genieten.

In Racoules sla ik linksaf en begin aan de klim van de Col de Solperiere. Weer eentje met uitroeptekens in de tekst, net zoals trouwens de hierop volgende Col. Dat betekent percentages van 10 tot wel 14%. De hitte maakt het er niet makkelijker op, vooral op de stukken waar geen schaduw op valt straalt de warmte van het asfalt omhoog.

In Barre hoop ik wat inkopen te kunnen doen. Een fraai dorpje met ook weer een zeer smalle hoofdstraat. Er is één winkeltje, maar dat is op maandag helaas dicht.
Net voorbij het dorp, op een bankje in de schaduw, voor de begraafplaats, maak ik een eet- en drinkpauze. Ook nu weer met een prachtig uitzicht. Even eerder, bij zo'n beetje het laatste huis van het dorp heb ik mijn bidon nog kunnen vullen met fris bronwater.

In het dorpje Sainte Croix-Vallée-Francause (die namen verzin ik niet zelf…) is gelukkig wel een kleine super open waar ik wat inkopen doe om nog voor de volgende klim op te eten. Die klim begint gelijk na het dorp al.
Deze keer een Côte en geen Col, maar wel ook met uitroeptekens.
Er staat boven niet eens een bord met de naam.

De "mooiste" en makkelijkste Col van de dag is Col de St. Pierre. Die bereik ik na een afdaling van ruim 100 meter vanaf de Col de L'Exil. Snapje het nog?? 😀.

Het tweede deel van de etappe is landschappelijk totaal verschillend van het eerste deel. Het landschap is nu zeer bosrijk, geen agrarisch grondgebruik meer. Wel met grote hoogteverschillen.

Via een zeer brede weg daal ik nu een km 8 af, waarbij ik nauwelijks hoef te remmen: heerlijk fietsen is dit.
Naarmate ik lager komt voel ik het steeds heter worden. Alsof er soms deuren van een over open staan.

Uiteindelijk rijd ik St. Jean du Gard binnen, waar een plezierige sfeer hangt en waar ik veel wandelaars zie.
Vanmorgen rond een uur of 10 heb ik gebeld met de acco in Lasalle, die ik op het oog had. Helaas was die vol, en dat betekent dat ik nog niets heb voor vanavond.
Ik zit een poosje in de schaduw op een trap te bedenken wat ik zal doen.
Ik moet nog een niet al te moeilijke Col over naar Lasalle maar ik zie hier rond me best veel acco's.
Ik besluit om te kijken of ik hier iets kan vinden.
Er is een VVV en daar verwijzen ze me naar dit B&B hotel van Virgini. Haar man is Engels en dat spreekt zij ook prima.
Ik wordt gastvrij ontvangen in een relatief koele kamer. Het is een oud en groot huis met dikke muren waarvan de luiken uiteraard dicht zitten.
Er is een heel grote tuin, maar het is snoeiheet buiten.

Er komt een andere gast naar beneden, Favid uit Zwitserland, die me na een paar tellen vraagt of ik vanavond mee wil eten. Hij zal een eenvoudige spaghetti maaltijd maken. Er komt een vriend van hem, Mauri, die naast Frans ook behoorlijk Duits spreekt, dus de taal zal geen probleem zijn. Verrassend leuk dat Favid me na een paar tellen uitnodigt. Zie ik in Nederland nog niet zo snel gebeuren.

In de tuin heb ik later een hele poos zitten praten met Kim en haar vriend uit Nederland, die hier een paar dagen hebben gelogeerd.
Ik ga nog even het dorp in en haal nog wat boodschappen, waaronder kaas voor op de spaghetti en om 19 uur zitten we met z'n drieën aan een zeer smakelijke maaltijd.
Mauri komt uit Malie en is zilversmid. Ieder jaar komt hij 3 maanden naar Europa om op markten z'n spullen te verkopen. Morgen is hier blijkbaar een hele grote markt waar hij een kraam heeft.

Vanwege het eten met elkaar is het nu alweer laat. Ik fiets morgen toch maar verder, ondanks de hitte. Die hoge temperaturen blijven nog minimaal een hele week.! Morgen maar eens kijken of ik in Uzès iets kan vinden.
Ik zal wel zien hoe het gaat met de warmte.

A demain

Geschreven door Volg.Eduard.Onderweg