Saverne - Lochem

02 fietsdagen
Van Mettlach naar St. Vith
Afst: 147 km. 1390 hm.
Netto fietstijd: 6 uur en 55 min.
Gefietst vandaag: 147 km.
Totaal 289 km en 2180 hm

Ik kon al om 7 uur terecht voor het ontbijt. Echt een uitgebreid Duits ontbijtbuffet met veel ingrediënten waar ik als fietser heel blij van wordt 🙂.
Om even voor 8 uur zit ik op de fiets.
De grote brug over de Saar over en gelijk aan de andere kant rechtsaf.
Tot mijn verbazing is het fietspad een gravelpad, wel erg mooi trouwens. Ik volg dat wel een km of 7 voordat ik weer op de harde weg ben.

De Saar is hier best een brede rivier en het water is vandaag zo goed als rimpelloos. Met al kleurende bomen vanwege de droogte zijn het soms erg mooie sfeervolle beelden.
Na een paar kilometer staat er aan de overkant een fabriek, waarvan de rook recht omhoog gaat. Erachter loodrechte rode rotswanden van misschien wel 100 meter hoog. Hier wordt die berg langzaam maar zeker afgegraven voor…. ?
Ik weet het niet, misschien wel voor de wegenbouw?

Ik fiets vervolgens een heel eind op een fietspad, naast de grote weg en het spoor. Voor me zie ik de eerste steile hellingen met wijngaarden.
De Saar slingert zich een weg van oost naar west, en dus slinger ik vrolijk mee. Ik fiets zeker niet de kortste verbinding tussen 2 punten 😏.

Het is prachtig fietsen door het rivierdal. Zo passeer ik het buitengewoon idyllisch uitziende Saarburg. Tegen de helling wijngaarden, een kerk met een smalle ranke toren, een kasteelruïne en ik vermoed een fraai wijngoed, met daaronder de brede langzaam stromende rivier.
Hier steek ik via een brug de rivier over, die ik nu weer rechts van me heb.

Op een gegeven moment kom ik bij een grote 3-sprong van rivieren. Van links komt een brede rivier, de Moezel, en de Saar stroomt hierin uit. Samen stromen ze verder als Moezel.
Ik draai mee met de bocht naar links en fiets nu langs de Moezel. Aan de kant van de rivier is het water groen van de algen. Of dat iets te maken heeft met de warmte? Ik zou er nu niet graag in zwemmen.

Een paar kilometer verder kom ik in Oberbillig en hier neem ik de pont naar Wasserbillig aan de andere kant. Het is - nog - rustig voor de pontbaas. Alleen voor mij vaart hij over en met een dame alleen vaart hij weer terug..

In Wasserbillig staat naast de veerstoep een grensbord tussen Duitsland en Luxemburg. Als ik verder fiets is het me eerst niet helemaal duidelijk in welk land ik nu ben: het blijkt toch Luxemburg te zijn.
Naast de veerstoep staat een alleraardigste beeldengroep van 2 hengelaars, waarbij de jongste in de gaten heeft dat een poes de vis uit de emmer van de volwassene grijpt: erg beeldend en mooi gemaakt.

Ik vervolg de route nu langs de rivier de Sauer of Sûre. Een kleinere niet gekanaliseerde rivier die veel interessanter is om naar te kijken.
Op een picknickbank maak ik een eerste etenspauze met gevaar voor eigen leven vanwege de vele appels die hier uit de bomen vallen.
Een hele groep wielrenners komt een meter of 40 verder tot een stop vanwege pech van een van hun.
Een van de wielrenners komt even bij mij aan tafel zitten voor een praatje. Ook weer zo'n leuke onverwachte ontmoeting.

Ik volg de Sûre een heel eind stroomopwaarts en fiets o.a. door het bekende Echternach.
Ik volg de rivier tot Wallendorf Pont. Hier sla ik rechtsaf en verlaat ik het rivierdal.

Ik lag gisteravond al in bed toen ik nog iets bedacht over de planning van de route voor vandaag. Midden in de nacht heb ik nog weer wat anders bedacht en ik heb er voor gekozen zolang mogelijk langs de rivier te blijven fietsen, dat betekent dus relatief vlak.
Vanaf Wallendorf beginnen dus pas de hoogtemeters. Ik kan je melden dat daar zeer zware (is dus steile) stukken tussen zitten!!

Komoot leidt me bijna uitsluitend over prachtige stille fietspaden, maar daar kom ik geregeld korte klimmen tegen van 15% en meer!
Zelfs nog een keer een hele klim over een bosweg van steenslag. De logica van af en toe zo'n stuk onverhard ontgaat me, helemaal van dat stuk over die grove stenen…

Bij een enorme windmolen gaat het fietspad weer steil tegen de helling op. Ik zie op de Garmin 17% staan en geef het op en stap af, na zoveel kilometer is het gewoon te steil.
Zelfs het omhoog duwen van de fiets is zwaar.
Ik wordt er ook wat moedeloos van, het zijn mooie stille fietspaden, maar het is geregeld achter elkaar steil naar beneden en dan weer even steil weer omhoog; de benen vallen er op deze manier zo een keer af.
In een dorpje ga ik bij een kapelletje even zitten en bedenk wat te doen, dit is gewoon niet leuk meer.

Ik besluit om een stuk de grote en erg drukke D-weg te volgen, waar ik via de fietspaden steeds omheen geleid wordt (op die D weg wil je natuurlijk ook niet fietsen).
Naar Weiswampach is het nog zo'n 10 kilometer en die D weg kent maar geleidelijke hellingen, dat scheelt een stuk.
In Weiswampach draai ik van de D weg af richting Burg Reuland, waar ik wil overnachten.
Van grote delen die ik vandaag heb gezien van Luxemburg wordt ik niet vrolijk. Ik vind het sfeerloos en onpersoonlijk. Natuurlijk geldt dat niet voor het hele land.

Uiteindelijk bereik ik Burg Reuland. Dit ligt overigens al in België en aan de Vennbahn.
Met mijn rug tegen de kasteelruïne bel ik de eerste acco die ik in gedachten heb: antwoordapparaat!
Ik besluit naar het VVV te gaan, dat onder in het dorp ligt. De deur staat open en ik hoor van alles, maar zie niemand.
Via de website van de Vennbahn kijk ik of er in St. Vith ook acco is te vinden en ik zie dat daar een jeugdherberg is!
Ik waag het erop, die 15 kilometer fiets ik er nog wel bij.
Eerst neem ik even pauze op een terras een meter of 70 terug, bij een bakker. Yes, heerlijke koffie met een kersenvlaaitje, mjammmie. En heel veel wespen ook!

Een kilometer of 2 na het dorp pak ik de route van de Vennbahn op. Het moet een mooi project zijn heb ik gelezen.
Na een kilometer of 3 staat aangegeven dat ik niet rechtdoor kan (zo van afstand te zien wordt daar een nieuwe brug over een riviertje gebouwd), maar met een grote pijl staat een omleiding naar rechts, even steil bergaf, pad wordt onverhard, draait naar links en eindigt voor datzelfde riviertje!! Geen noodbrug of niks! Je zou bijna zeggen: typisch Belgisch.
Ik sta op het punt om te draaien als er nog een fietser, met volle bepakking op een Koga Worldtraveller, aankomt, Nederlander dus.
We overleggen even, hebben allebei sandalen bij ons en zo waden we met onze bepakte fietsen door het - gelukkig ondiepe - riviertje naar de overkant 🙂.

Tot aan St. Vith fietsen we samen op. Benedictus, zo heet hij, komt uit Maastricht en is een dag of 9 op pad geweest met z'n nieuwe fiets.
Hij fietst nog een stukje verder op zoek naar een camping.
Ik bel de jeugdherberg en tot mijn vreugde is er plaats! Ik heb nu een 4 persoonskamer voor mezelf.

In overleg met Klaartje, thuis in Lochem, heeft zij net een Vrienden op Fiets overnachting voor me geboekt. De gegevens moet ik nog door krijgen. Zal morgen ook weer een etappe worden van ergens rond de 140 - 150 km. Als het goed blijft gaan kan ik vrijdag terug zijn in Lochem.

We gaan het zien. Eerst morgen genieten van de doorsteek door de Ardennen via de Vennbahn.

A demain

Geschreven door Volg.Eduard.Onderweg