10e fietsdag, 0 rustdagen.
Van St. Poncy naar Jussac
Afst: 94,3 km. 1688 hm.
Netto fietstijd: 5 uur en 15 min.
Hoogste snelheid: 51,6 km/u.
Aantal Cols: 2. => 19/111.
Totaal gefietst: 877 / 4092 km

Ons ontbijt was vanmorgen in het gebouw tegenover de Auberge. Een buffet en het brood kregen we warm geserveerd. We hebben stevig calorieën getankt, want er stonden heel wat hoogtemeters op het programma.
Buiten was het best fris, zouden we voor het eerst even een windbreker nodig hebben? Uiteindelijk niet, want na het ontbijt was het al weer warm genoeg.

Vanuit de Auberge langs het kerkje naar de weg, daar rechtsaf. 60 Meter verder linksaf en we beginnen aan de eerste klim van de dag: de Còte de Luc, ruim 170 m klimmen over een geleidelijke klim. Goed te doen met een volle maag 😀.

In het dorpje Talizat moest ik een nieuw stuk track van 200 km in m'n GPS laden. De hele route hebben we opgedeeld in tracks van ca 200 km.
Vandaag 2 Côtes met een uitroepteken, beide blijken in de praktijk goed te doen. Er zit nogal verschil in het ene uitroepteken als waarschuwing en de andere.

We zien het landschap best vrij snel veranderen. Het wordt opener en weidser en aan de horizon verschijnen bergen. Daar ergens moeten we heen, want vandaag staat de beklimming van de Puy Mary in de beschrijving.
Ook opvallend vandaag is dat we vrij plotseling geen dakpannen meer op de daken zien, maar dikke leien, meer dunne stenen haast. Heel mooi om te zien.

Af en toe zien we andere fietsers met bepakking. Uiteraard komen we onderweg geregeld lokale wielrenners tegen, soms in groepjes.
Het gebied wordt veel rotsiger en soms kunnen we ver naar beneden kijken.
De afdaling naar Chastel is heerlijk lang met geweldige vergezichten.

We willen eigenlijk nog wat inkopen doen voor de lunch, maar in de dorpjes waar we door fietsen is niets…
Net na Dienne zien we een terras met daarnaast een aantal motoren, maar op het terras gebeurt niets...
Even verder gaan we dan maar in de schaduw naast de weg zitten. Van gister hadden we nog een stuk brood en kaas en een grote tomaat. Met een kop bouillon smaakt dat voortreffelijk.

Als we vertrekken beginnen we zo'n beetje aan de klim naar de Col du Pas de Peyrol. Deze pas ligt onder de top van de Puy Mary.
Een klim van 10 km brengt ons uiteindelijk 500 meter hoger naar 1590 meter.

Al snel zien we in de verte een gebouw op de Col; vanwaar we nu zijn is dat nog een heel eind.
Ik klim iets sneller dan Harry en we fietsen ieder in eigen tempo bergop.
Als snel rijden we boven de bomen in de volle zon. Links kijk ik naar beneden met daarachter mooi groene hellingen en toppen. Er lopen koeien, mooi donker roodbruin van kleur met gedraaide horens.
Het is een Frans ras uit het Centraal Massief en ze heten "Salers" koeien. We zien ze vandaag best veel, soms heeft een koe een bel om; ik hou van dat vrolijke geluid!

De bermen zijn een feest van bloeiende planten, het lijkt wel of ik door een botanische tuin fiets.
Omdat het steiler wordt adem ik uiteraard dieper en geniet van de warme geurige lucht, drogend gras, kruiden en bloemen en uiteraard de geur van het hete asfalt.
Ik stop onderweg een keer om foto's te maken, maar verder fiets ik in één keer door naar de top.

Deze klim kent ook weer borden naast de weg. Om de kilometer geeft zo'n bord de huidige hoogte, het gemiddelde klimpercentage over de komende kilometer en de hoogte van de uiteindelijke top.
In het begin zijn de percentages rond de 3 tot 4, maar die lopen uiteraard op en de laatste 2 kilometer zijn gemiddeld 9,8%. Die drukken best door in de benen.

Boven op de Col is het druk, er staat een restaurant, er zijn veel mensen die naar de top van de Puy Mary klimmen, via een lange trap, maar ook heel veel wandelaars die in deze omgeving een dagtocht maken.
Een poosje later maak ik een filmpje van Harry als hij ook boven komt.
Uiteraard maken we een foto bij het bord van de Col en genieten van het werkelijk prachtige uitzicht oven de omliggende toppen.

Een Vlaming komt met de blik strak op de fiets van Harry gericht aanlopen en begint z'n verhaal met: ik heb ooit 2 van deze frames stuk gefietst…
Blijkt een man te zijn die hier een fietsevenement organiseert en zelf iets van 600 Cols heeft beklommen.

Overigens… tijdens de beklimming en afdaling van de Puy Mary hebben we nog over 3 andere Cols gefietst, maar die tellen niet mee voor onze 100Cols Tocht.

Terwijl we staan te praten komt er een fietser aan op een gravelfiets met weinig bepakking met het shirt van de 100Colstocht aan. Ik raak even met hem aan de praat en hij is nu aan z'n 4e 100Cols bezig. Heeft minimale bepakking en maakt lange dagen, wil de tocht zo snel mogelijk rijden.
Even later begint hij aan de afdaling. (achteraf blijkt dit Lieuwe te zijn, die zit in het bestuur van de 100Cols. Hij zal de hele route in ca 21 dagen fietsen!)

De afdaling was prachtig. Met dit mooie weer kun je ver kijken en de route naar beneden was super! Boven ons vliegt een parapent.
Ruim 35 km later komen we hier in Jussac aan.
Hotel Prado, waar we slapen ziet er vanaf de weg niet uit, alsof het al jaren dicht is.
De ingang zit aan de zijkant en we worden hartelijk verwelkomt en onze fietsen staan bij de receptie! Hoe luxe wil je het hebben.

Even het laatste deel van de Tour gekeken met een prachtige finale en daarna ontdekte ik beneden dat er achter het hotel zelfs een klein zwembad is!! Het was echter veel te heet om buiten te zijn, dus geen zwembad vandaag.

Op internet gezien dat de verwachting is dat het nog zeker een week rond en boven de 30 graden blijft: pffff.

Een warme groet uit Jussac

Geschreven door Volg.Eduard.Onderweg