37 fietsdagen, 2 rustdagen.
Van Aussois, Fort Marie-Christine naar Séez, YH
Afst: 94 km. 1717 hm.
Netto fietstijd: 4 uur en 30 min.
Aantal Cols: 2 => 87 /111.
Totaal gefietst: 3267 / 4092 km

Ik dacht dat ik gister toch écht had verstaan dat het ontbijt zou zijn vanaf 6.30 uur, ik had daar nog enthousiast op gereageerd.
Wekker op 6.15 uur, zou ik mooi vroeg weg kunnen. Om 6.30 uur was alles echter nog doodstil. Ik zag voor de poort van het Fort 2 grote zakken met brood en broodjes staan, de bakker was dus al wel geweest...
Het was buiten niet koud.
Awel, om 7.30 uur dan maar ontbeten.
Ik vind het, gezien hetgeen we inmiddels weten over voeding, bizar dat het Franse ontbijt veelal bestaat uit suiker, suiker en nog meer suiker.
Ik trap die zoetigheid in een paar uur wel weg, maar dat gaat voor de meeste mensen natuurlijk niet op.

Ca 1,5 km terug naar het dorp, daar rechtsaf en het laatste stukje van de Côte de Rossanges opgefietst.
Het is een mooie ochtend. In de berggroep die ik in de verte ziet hangt wat mist/bewolking die mooi oplicht omdat de zon er mooi in schijnt.
In Solières-Sardières kom ik na de afdaling beneden in het dal en sla ik linksaf.
In het volgende dorp, Termignon, staat al een bord naar de L'Iseran, als ik me goed herinner nog 38 km!

Het is bij een beklimming natuurlijk maar net wat je het begin van de klim noemt.
Eerst moet ik hier de Côte de Termignon op, niet zo hoog maar pittig steil.
De dorpen waar ik door fiets zien en vriendelijk uit en zijn qua bouw totaal anders als bijvoorbeeld in de Pyreneeën. Het is overal zeer druk met toeristen, parkeerterreinen puilen uit.
Aan het eind van Lanslevillard begin ik aan de klim naar de Madeleine.
Die is vanuit dit dorp maar 4 kilometer, maar is voor het grootste deel rond de 10%, pittig zwaar fietsen.

Terwijl ik bij het Colbord een foto maak, komt er van de andere kant een fietser aan. Het is een Zwitser die in een week van zijn woonplaats in Zwitserland naar Nice wil fietsen: een soort Transalp. Ook weer een fietser met heel beperkt bepakking aan z'n frame van z'n racefiets. Hij wil zo rond de 100 km per dag fietsen.

Na de afdaling steek ik de rivier over en hier maak ik een etenspauze aan de rand van het water. ik wil voldoende energie innemen voordat ik straks aan de L'Izeran begin.
Een paar kilometer verder fiets ik door Bessans en dan gaat het verder naar Bonneval-sur-Arc.
De Zwitser die ik eerder trof had hier geslapen en adviseerde me in ieder geval het dorpje even in te gaan. Het is een heel gaaf oud dorp blijkbaar.
Toen ik echter alle auto's langs de weg zag staan, besloot ik om dat toch maar niet te doen.
Na het dorp draait de weg scherp naar links en dan kan tot aan de top het kleine verzet erop.
Ver boven me zie ik een dunne schuine streep over de berg, daar moet ik dus helemaal heen. Het is haast ontmoedigend te zien hoe hoog en ver dat nog is…..

Het is rond 10.45 uur als ik aan de klim van 13 km begin. Jammer van het late ontbijt vanmorgen, ik had hier al graag een uur eerder willen zijn.
Wat kan ik zeggen over de klim: het is wederom een prachtige beklimming, de uitzichten zijn werkelijk adembenemend mooi. Rechts achter in het dal hangen een aantal gletsjers, met tegenlicht zien die er zeer indrukwekkend uit.
De snelheid van fietsers die omhoog gaan ligt over het algemeen dicht bij elkaar. Zo rijd ik een heel stuk achter een man en een vrouw, totdat ik stop voor een foto. Daarna zie ik ze natuurlijk niet meer terug.

Op een gegeven moment buigt de weg naar links en fiets ik een nieuw dal in, heel erg groen. Hier staan zelfs nog wat kleine boerderijen.
Ergens aan het eind moet de weg ook dat dal weer verlaten.
Het klimmen valt me zwaarder dan gister. Zoals ik al vaker heb vermeld is op voorhand niet aan te geven hoe de benen zullen zijn.
Onderweg stop ik af en toe wel om foto's te nemen. Opvallend vind ik de mooie gele kleur van bloeiende sedum, die soms hele plakkaten op de hellingen vormen.
Ook hier weer heel veel verkeer. Alle fietsers ademen zwaar op zo'n beklimming en met al dat verkeer adem ik heel wat dampen in in plaats van zuivere berglucht.

De laatste 2 - 3 kilometer vind ik heel zwaar, er waait een stevige wind, die ik geregeld ook tegen heb.
Het lijf zegt vaak, "stop nou even". Het hoofd zegt dan "over een paar honderd meter". Of "het lijkt dat de helling even verder iets minder steil wordt".
Eigenlijk best boeiend om zo naar je lijf en hoofd te luisteren en welke afwegingen er constant worden gemaakt en welke keuzes je dan maakt.
De lichaamstaal van bijna alle fietsers laat wel iets van deze tweestrijd zien. Eigenlijk wil je het liefste stoppen en even op adem komen, maar je wilt ook doorfietsen omdat je op het hoogste punt de spanning definitief van de benen kunt halen. . . . . .

Ik ben blij dat ik uiteindelijk, rond 12.15 uur, boven ben. Het is prachtig zonnig, erg druk en wat gelijk opvalt is dat het best koud is hier op bijna 2800 meter (een deel van het gehijg wordt natuurlijk ook door de hoogte bepaald).
Ik wacht even op mijn beurt bij het Colbord. Er is altijd wel iemand die een foto wil maken net zoals ik al heel wat foto's van anderen heb gemaakt 😀.

Deze Col is wat meer afgeplat. Er staat zelfs een heel klein en laag kerkje (erg mooi) en een restaurant wat niet meer in gebruik is.
Ik trek m'n mouwstukken aan, m'n windstopper en daarover m'n regenjack. Het gaat een lange afdaling worden.

Vanaf het begin vind ik het dal waarin ik afdaal veel minder mooi als andere dalen.
Hoe verder ik afdaalt hoe meer ik dat vind. Het is het dal van Val d'Isere en dat enorme dal is helemaal opgeofferd aan de skisport.
De afdaling is maar liefst 17 km lang tot aan het skidorp!

Vanaf Val d'Isere is het nog ca 30 km tot aan mijn overnachting in Séez zie ik in de beschrijving.
Vlak na het dorp zoek ik een plekje in de warme zon (!) om te eten.
Daarna klimt de weg een stukje totdat ik langs het stuwmeer kom te fietsen. Daarna gaat de afdaling verder.
Wat ik niet gedacht had was dat de afdaling zou doorgaan tot Séez. Bizarbizar zo lang die weg blijft dalen. In totaal vanaf de top van de Izeran tot Séez daal ik zo'n 45 kilometer! Met gemak de langste afdaling van de hele tocht.
Als je de Izeran dus vanaf de andere kant op fietst is het dus een immens lange klim waarbij je ca 2000 meter aan bijna één stuk moet klimmen!

Was het op de top echt koud, 2000 meter lager, bij de jeugdherberg, is het weer de bekende oven, wat een hitte. Misschien wel 20 graden warmer als op de Col.
Ik kan me gelukkig al inschrijven en hoef niet te wachten tot 17 uur. Kan ik mooi m'n spullen al op de kamer zetten en met de fiets naar Séez om wat inkopen te doen.
Ik slaap op een "slaapzaal" in 2 verdiepingen. 3 Bedden beneden en 3 boven, die 1 kleine douche en toilet delen.
Ik lig alleen onder, boven slaapt Henrique uit Italië, die vanuit de jeugdherberg een aantal dagen dagtochten wandelt. Henrique spreekt overigens goed Engels.

Het is buitengewoon stil in de jeugdherberg, er zijn maar een handjevol gasten. Vanavond buiten aan tafel gegeten met een Française uit Lyon, die hier een week komt logeren om ook dagwandelingen te maken.

Ik heb besloten om hier morgen een dag te blijven. De benen zijn toe aan een dag zonder fiets- en hoogtemeters.
Ook merk ik dat ik het wel even gehad heb met al dat verkeer de laatste dagen. Het is in dit deel van de Alpen gewoon heel erg druk, met name op al die grote Alpencols waar ik er nu een aantal van achter elkaar fiets.
Is natuurlijk ook wel logisch, het is hoogseizoen.
De volgende Col is de Gormet de Roselend, ruim 1100 meter klimmen en de laatste met een index van boven de 6 als ik het goed gezien heb heb in het overzicht. Nee, alleen de Grand Colombier komt daarna nog, die heeft nog een index van boven de 7.
Een lage index wil overigens niet zeggen dat een Col of Côte niet steil is!!

Het bekende Bourg St. Maurice ligt hier een km of 5 vandaan en via een fietspad kan ik daar morgen misschien mooi heen wandelen.
Nu nog een keuze maken uit de vele foto's van vandaag…

A demain

Geschreven door Volg.Eduard.Onderweg