20 fietsdagen, 1 rustdag.
Van Guchen naar Gembrie
Afst: 81 km. Ca 2294 hm.
Netto fietstijd: 5 uur en 03 min.
Aantal Cols: 3 => 34 /111.
Totaal gefietst: 1726 / 4092 km

Ik zit hier te schrijven met in m'n rug een druivenrank, met zicht op de weelderige tuin van een groot oud huis, naast een grote vlinderstruik waarop een aantal grote Keizersmantels zitten. Ik krijg ze nog niet op de foto. Ik zag even geleden ook een kolibrievlinder.
Ik kreeg net een glaasje koude cider en daarin is nu een wesp aan het verdrinken. Ga ik ff redden 😀.
Hij waggelt nu gelukzalig wat heen en weer op de balustrade maar dat gaat wel goedkomen als hij zich heeft schoongemaakt. Heerlijk trouwens deze cider.

Nadat de meute kinderen gisteravond krijsend terugkwam was de rest van de nacht dood- en doodstil. Heerlijk geslapen onder een dun dekentje, want het koelde super af.
Eduardo en ik waren rond 7.30 uur klaar voor het ontbijt, maar het was overal nog stil.
Pas tegen 8 uur kregen we door waar we konden ontbijten en dat was weer op z'n Frans.
Daarna hebben we elkaar gedag gezegd hoewel we deze nacht wel weer vlakbij elkaar in de buurt overnachten. Eduardo slaapt in Mauléon met een paar vrienden.
Bijzonder dat we met de weinige gezamenlijke talenkennis 2 dagen zo goed met elkaar op konden schieten.

In een paar kilometer was ik terug op de route, in de schaduw best nog fris maar ik begon al snel aan de klim naar de Col d'Azet. Een smalle bochtige en heel rustige weg. Ik vond de klim best pittig, de hellingen waren onregelmatig.
Heel langzaam haalde ik een fietser met een blauw shirt op een racefiets in. Toen ik er voorbij was bleef hij vlak achter me rijden.
Na een poosje sprak ik hem aan. Zo te zien een al wat oudere man (.....). Hij was hier op vakantie en ik begreep dat hij iedere dag wel ergens een Col op en af fietste. Het was verder niet zo'n prater en mijn Frans kent nu eenmaal z'n beperkingen.

Een kilometer of wat bleef hij naast en achter me rijden totdat we boven op de Col kwamen.
Daar samen nog even van het uitzicht staan genieten. Voor ons lagen, ver in de diepte, een paar dorpjes en onder ons zagen we de eerste paragliders zweven.
Van mijn metgezel hoorde ik dat de Col in de verte aan de overkant de Peyresourde was - mijn volgende Col - daar zat een hele afzink tussen van bijna 600 hoogtemeters.
Even verder zocht ik een plek met mooi uitzicht om rustig te eten en te drinken en met name van het uitzicht te genieten. Gezien de hoogteverschillen (en hoge temperaturen) wilde ik geen risico lopen op een hongerklop.

De afdaling kende een aantal klassieke haarspelden om hoogte te verliezen en al snel na het laagste punt begon de klim weer bijna 600 meter omhoog.

De laatste druppels cider zijn gewild, op de bodem van het glas zit nu een soort hoornaar!

Deze klim ging heel gelijkmatig. Tot de laatste kilometer kon ik op het één na grootste achtertandwiel rijden, de eerste Col reed ik bijna helemaal op het grootste achter.
De weg was echter erg druk met verkeer.
Onderweg haalde ik een paar fietsers in. De blik in hun ogen als ze door een fiets met bagage worden ingehaald is best wel leuk om te zien 😀.

Op de top staat een kleine kiosk waar je wat kunt nuttigen. Ik geef de voorkeur aan een plek met mooi uitzicht. Daarom rijd ik een stuk naar beneden waar ik lekker in de schaduw van een boom een kop koffie heb gemaakt en wat heb gegeten.
Fietsers stuiven in een noodgang bergaf en gaan in hele diverse stijlen bergop, van 'normaal" tot bijna kruipgang.
Motoren en auto's kunnen er trouwens ook wat van. Er zijn erbij die snelheidsrecords willen laten sneuvelen, bizar.

Van 1580 meter hoogte gaat het naar beneden tot 880 meter. Daar sla ik linksaf voor de laatste klim naar de Port de Balès. Het is inmiddels heet geworden en het eerste deel is fraai stijl, na zo'n lange afdaling schiet dat best even in de benen.
In het eerstvolgende dorpje kijk ik links en rechts om me heen of ik een mens zie. Met deze temperaturen zit iedereen meestal binnen. Ik zie gelukkig een jongen en meisje buiten zitten en vraag ze om een bidon vers water. M'n bidons zijn zo goed als leeg en de Col is lang en warm met weinig dorpjes.

De sfeer in de dorpjes hier is aangenaam. Ze zijn compact en sfeervol met fraaie kleine kerkjes die vaak boven in het dorpje staan.
Bourg-d'Ouell is het laatste plaatsje, nu volgt er nog 6 km behoorlijk steil bergop.

Zoals ik eerder al heb verteld is het vaak een verrassing waar een Col ligt, waar je dus het dal uit fietst. Dat is vaak pas vrij laat te zien.
Het is heerlijk fietsen hier in de stilte, slechts af en toe een auto of dalende fietser. Het uitzicht is weids naar het einde van het dal toe, de dorpjes lijken van boven steeds kleiner.
Als ik bijna boven ben zie ik aan de horizon de hoge toppen van de Pyreneeën. Daar zie ik nu voor het eerst sneeuwvelden of misschien wel delen van gletsjers. Die hebben het met deze temperaturen ook niet fijn….

Een Col is natuurlijk een geliefde plek voor wandelaars, er staan dan ook vaak veel auto's en vaak campers. Op de Col tel ik er wel een stuk of 75. Vanuit de verte vind ik het geen mooi gezicht, zo'n sliert glimmend blik in dit landschap.

Een heel lange afdaling, lager door mooi bos en langs een rivier, brengt me uiteindelijk in Mauléon-Barousse.
Op de kruising staat een hotel met terras. Het lijkt me een mooi punt om misschien wat te eten.
Degene die ik gisteravond sprak was wat onduidelijk of ik in de acco kon eten.
Ik heb een hele poos zitten wachten, maar niemand kwam iets opnemen. Toen ben ik maar gegaan.
Hier in Mauléon moest ik van de route af naar Gembrie, waar ik de acco geboekt had. Een afstand van een km of 4-5.

De oprit naar de acco was een procent of 25 denk ik: het ging net niet meer…
Een heel groot huis, binnen lekker koel. Ik slaap op een grote kamer/zaal waar iets van 8 bedden staan.
Ik werd ontvangen met een kop koffie en water, maar verdere aandacht of instructie bleef uit.
Als ik wat wilde eten moest ik weer terug naar …., yes, hetzelfde restaurant in Mauléon.
Ik besloot al vrij snel maar te gaan. Ik zag het niet zitten om dat vanavond nog een keer te doen. Zou ik me weer moeten omkleden en weer douchen.
Lang verhaal kort: restaurant gesloten, pas om 19 uur open.
Denk, denk. Heb een heerlijke ijs besteld en besloot om vanavond in mijn acco maar om op te eten wat ik nog heb. Een keer geen warm eten krijg ik niets van, alleen misschien wat weinig energie…

Ik heb voor morgen 2 alternatieven en pas onderweg besluit ik wat ik ga doen.
Ik zou graag in Seix overnachten en daar een rustdag nemen. Dan moet ik echter weer 3 Cols over met 2000+ hoogtemeters en ik weet niet hoe de benen zullen zijn na de inspanning van vandaag.
Ik heb ook een acco op het oog die vóór de laatste Col ligt als het me te zwaar wordt.
Het is morgen overigens wel 10 graden minder warm, dat scheelt een slok op een warme borrel.

A demain

Geschreven door Volg.Eduard.Onderweg