19 fietsdagen, 1 rustdag.
Van Luz Saint Saveur naar Guchen
Afst: 65 km. Ca 2138 hm.
Netto fietstijd: 4 uur en 17 min.
Aantal Cols: 2 => 31 /111.
Totaal gefietst: 1650 / 4092 km

Gister liep m'n update in de knoop. We zouden om 19.00 uur aan tafel, maar de soep kwam pas om 20 uur en om 22 uur waren we pas klaar met eten.
Is niet erg en het was erg gezellig, maar dan blijft er weinig tijd meer over om te schrijven.
Dat zal vermoedelijk nog wel eens vaker gebeuren.
Ik wil het echter toch wel iedere dag proberen, omdat ik anders bang ben dat ik veel details vergeet. Er is iedere dag zoveel om te verhalen :-).

Het was wederom geen fietsers ontbijt: stokbrood met jam, daar moet je hier de dag maar mee op gang zien te krijgen.
De eigenaar van de JH is een kostelijke kerel, een wat oudere man met pet op en één grote glimlach. Mijn achternaam vind hij helemaal geniaal, daar spreekt hij me steeds mee aan 😀.
Bij vertrek nog samen met Eduardo op de foto natuurlijk, nog niet wetende dat we vanavond weer in dezelfde acco slapen!

De weersverwachting voor Luz vandaag: zon, zon, zon.
Ik kijk naar buiten en wat zie ik: grijs, grijs, grijs. Het miezert nét niet.

Vanaf de JH langs de kerk even steil naar beneden naar het centrum van Luz, daar rechtsaf en dan is de klim naar de Tourmalet al begonnen en gaat het zo'n 18 kilometer aan één stuk ongeveer 1400 meter omhoog.
Ook nu weer een brede weg. Omdat ik vroeg bent valt de hoeveelheid verkeer nog wel mee.
Al snel begint de lucht toch wat te breken en de mist/wolken flarden maken het landschap feeëriek mooi.
Er zijn ook nog weinig fietsers op weg, wel kom ik er een aantal tegen die in vliegende vaart al vanaf de top afdalen.

Na 7 km kom ik in het dorpje Barèges. Hier moet al het verkeer door de zeer smalle hoofdstraat. Die hoofdstraat is af en toe voor bijna de helft nog in beslag genomen door terrassen, dus als je daar zit te eten rijd het verkeer op een paar cm langs je heen: campers, vrachtverkeer en die vele fietsers. Brrrr.

3 Kilometer verder sla ik rechtsaf naar de " Voie Laurent Fignon". Dit is denk ik de oude weg naar de pas, die een grote lus maakt. De kwaliteit van het asfalt is nog maar matig, maar in één keer is het stil en hoor ik de bellen van koeien. Veel bloemen staan er ook.
De weg draait weer terug naar het dal en dan fiets ik plotseling wel 100 meter boven de grote weg. Dat levert weer een prachtig uitzicht over het dal en de weg diep onder me, waarop inmiddels meer fietsers te zien zijn, die als kleine stipjes langzaam bergop fietsen.

Uiteindelijk komt de oude weg weer uit op de grote en in de verte boven me zie ik de Col. Nog wat hoger links, een stuk van de Col af, staat denk ik een groot weerstation.
De laatste meters zijn even erg steil en dan ben ik boven. De Col is maar klein, zoals je misschien van de Tour wel kent. Je bent boven en de weg begint na een paar meter gelijk weer te dalen.
Het uitzicht aan de andere kant is ook indrukwekkend, maar tegelijk ook weer niet. Onder me ligt La Mongie een skidorp, en het dal ligt vol littekens van de wintersport.

Ik zoek een plek met uitzicht om te eten en koffie te drinken, heerlijk in de zon.
Na een half uurtje hoor ik mijn naam roepen en zie ik Eduardo afdalen die vandaag met een vriend en vriendin de Tourmalet fietst, die vanmorgen naar Luz zijn gekomen.

Het is bizar wat het skiën grote delen van berggebieden heeft verruïneerd. La Mongie is daar een goed voorbeeld van: zo immens lelijk dat dorp is, niet te geloven.
Even onder het dorp stop ik om voor het eerst m'n regen/windjack aan te trekken, want ik rijd zo de wolken weer ik en ik voel het kouder worden.

De afdaling is ongeveer net zo lang als de klim en eenmaal beneden ga ik rechtsaf in de richting van de Col d'Aspin. Je hebt hier keuze uit verschillende beklimmingen.
Een stuk verder ga ik nogmaals rechtsaf en begin aan de klim van de Hourquette D'Ancizan. Dit vind ik tot nu toe een van de mooiste Cols.
Een smal weggetje door een prachtig landschap en imposante uitzichten en….. stil.

ik hoor nu in de verte een bosuil roepen

Het is ruim 400 meter klimmen naar de Col en de hoogtemeters doen zich nu toch wel voelen.
De afdaling gaat via een smalle bochtige weg, soms onderlangs de rotsen met af en toe een mooi uitzicht op de grote vallei zo'n 800 meter onder me.
Guchen, het dorpje waar ik slaap, had ik gelukkig vrij snel gevonden en net als ik van de grote weg afdraaien rijd Eduardo me achterop. Het Chateau-Rolland, waar we slapen is van kennissen van hem.
We krijgen allebei een eigen kamer in een apart gebouw dat mooi rustig ligt.

Na het douchen wandelen we samen naar de supermarkt en op de terugweg maken we een omweg om niet langs de drukke weg te hoeven lopen.

In het Chateau logeren iets van 25 - 30 kinderen. Wij eten met een groep van 15 mensen aan een grote tafel, diverse groepjes Fransen, Eduardo en ik.
En je gelooft het of niet, maar van een groepje van 3 Franse (downhill)mountainbikers heet één persoon: Edouard!!
3 Eduarden aan één tafel, hoe bijzonder is dat.

Ik ben vanmiddag weer lang bezig geweest met plannen en zoeken van een acco. Heb uiteindelijk iets gevonden, maar het betekent wel dat ik morgen 3 Cols over moet met veel hoogtemeters. Het wordt ook weer warm met 30+ graden dus ik hoop dat alles goed gaat komen.
Hopelijk hoor je morgen meer.
Fijn weekend iedereen en

A demain

Geschreven door Volg.Eduard.Onderweg