16 fietsdagen, 1 rustdag.
Van St. Jean Pied de Port naar Col du Soudet
Afst: 81 km. Ca 2883 hm.
Netto fietstijd: 5 uur en 44 min.
Aantal Cols: 3 => 24/111.
Totaal gefietst: 1451 / 4092 km

@ Dick: heb het aantal Cols gecorrigeerd 😀.
Het aantal klopt nu. Komende dagen zullen het er beduidend meer worden.

De slaapzaal van de Gîte lag boven de Rue de Cathedral. Rond 23 uur hoorde ik plotseling gezang van buiten dat erg mooi klonk. I.p.v. naar bed ben ik buiten gaan kijken en bij de kerk kwamen mensen naar buiten die werden toegezongen door een 10-tal zangers onder begeleiding van een accordeon. Tussen de hoge huizen klonk dat fenomenaal mooi, er stonden veel mensen te luisteren. Ik heb een paar filmpjes gemaakt en ik zal proberen of ik er eentje op pindat kan plaatsen. Ik vond het super mooi, volgens mij werd er in het Baskisch gezongen.

Rond 8.15 uur reed ik SJPDP uit en 5 km later pakte ik de 100Cols route weer op. Een heldere ochtend met de messcherpe hoge toppen voor me. De klim naar de Col de Burdincurucheta zou al snel beginnen en ik vroeg me af waar die ergens voor me zou liggen. Als je zo het dal inkijkt gaat de weg er ergens overheen, alleen waar??

Het is een van de zwaardere Cols van de route.
Zoals meestal begint de klim geleidelijk tot aan het punt waar de percentages snel oplopen.
Het begin was érg steil, met percentages ergens tussen de 15 en 20%. De bordjes langs de kant geven iedere keer een gemiddelde voor de volgende kilometer, maar die percentages zijn bijna altijd minder dan mijn Garmin aan geeft.

Aan het begin van de klim dacht ik: als dit de norm van hellingen in de Pyreneeën wordt haal ik Saverne nooit. Uiteindelijk ben ik natuurlijk toch boven gekomen:-).
Net na de Col heb ik me een koffie/lunchplek gezocht mét uitzicht, heerlijk in de zon. Boven me cirkelden tot wel 11 gieren langzaam in de rondte. Onder me zag ik een rode wouw voorbij drijven.
Het uitzicht was overweldigend, hoewel het door de hoge luchtvochtigheid niet helemaal helder was.
Het heeft hierboven afgelopen nacht geregend, de weg was hier en daar nog wat vochtig.

Op de Col nog even staan praten met een jongeman die de andere kant op fietste op een MTB met frame bepakking. Ik ben kwijt welke tocht hij reed, hij had er een shirt van aan, een tocht van rond de 3800 km die hem van Oost naar West ook over de Pyreneeën voerde.

De afdaling aan de andere kant leek me haast nog steiler, wat een super uitzicht naar beneden. Jammer dat de weg zo steil is dat alles vol in de remmen moet!
Ik kwam nog een fietser tegen die hier naar boven kwam, we hebben heel even met elkaar staan praten. Lager op de berg werd het asfalt op stukken erg slecht.
Zo'n afdaling gaat dus zeker niet hard! Als je de remmen hier loslaat zit je in een paar tellen op de 40 - 50 km per uur en als je niet remt loopt dat niet goed af.

Van de jongeman met de MTB hoorde ik dat er in St. Engrace een gite zou zijn. Dit dorp ligt al in de klim naar de Soudet.
Bij dorp moet je je trouwens niet teveel voorstellen, slechts een paar huizen.
Bij een kleine oude waterkrachtcentrale heb ik een poos tegen een muur gezeten: wel of niet over de Col du Soudet. Ik kon geen acco vinden en na lang twijfelen besloot ik om te draaien naar een camping, een kilometer terug bergaf.
Daar gevraagd of ze een acco wisten aan de andere kant van de Soudet (het was nog vroeg in de middag en zoals de benen voelden, zou ik het wel aan durven om de Col op te gaan). Er zitten ook niet van die hele steile stukken in zoals bij de Burdincuruchta.
Ze hadden een folder liggen van een refuge op de top van de Soudet en de jongeman belde er heen en zowaar was er nog een plek vrij, die hij voor me reserveerde. Joepie!

Dus weer omgedraaid en weer naar boven.
Rechts van me lagen diepe kloven en zeer steile hellingen, wat een mooi gebied. Na een paar laatste huizen is de klim verder leeg en heel erg stil.
ik hoor alleen het geluid van m'n banden en m'n eigen gehijg. De Soudet heeft ook een uitroepteken in de beschrijving en kent dus toch ook nog erg steile stukken.
Een paar keer stop ik onderweg even om te drinken en op adem te komen.

Uiteindelijk rijd ik het bos uit en wordt het mistig; het zicht wordt langzaam minder.
Ik ben bijna boven als ik voor me een fietser zie, zwaar bepakt, die van links naar rechts over de weg slingert. Als snel haal ik hem in: ene Bertus uit Beltrum!! en hij rijdt ook de 100Cols Tocht! Wat een verrassing.
De Achterhoek is goed vertegenwoordigd op de Soudet vandaag 😉.
Zijn fiets is zeer zwaar beladen en hij fietst in een heel klein verzetje. Te langzaam voor mij, dus na een kort gesprek rijd ik verder.
Ik ben al snel boven in een inmiddels kleine wereld en ik zie Bertus in de verte uit de mist aankomen.

Uiteraard maken we een topfoto van elkaar. Hij zal nog afdalen op zoek naar een camping, mijn acco ligt ergens verstopt in de mist hierboven.
Gelukkig had ik beneden een kleine track op de gps gemaakt hoe ik er kon komen. Ik moet nog een stukje verder bergop….
Uiteindelijk kon ik de vorm van de Refuge boven me zien liggen, maar hoe ik er moest komen?
Ik ben nog een stuk verder omhoog gereden, maar het bleek dat ik de laatste 200 meter over een soort gras/gravelweg de fiets omhoog moest duwen. Er gaat geen weg naar deze berghut!
Ik zag een kabelbaan die werkte, het is hier een skigebied in de winter, maar het uitzicht is helaas nul.

Het is een klassieke berghut, klein en sfeervol, met stapelbedden en de warme geur die hoort bij vocht en zweet van wandelaars….. De hut ligt aan de GR20, een veel belopen route door de Pyreneeën.
Het eten was geweldig, met 25 man en een paar vrouwen zitten we aan een lange tafel. Eerst een aardappel/wortelsoep, daarna voor mij als vegetariër een zeer smakelijke linzenschotel (heb ik gecombineerd met spaghetti) en als nagerecht een heerlijke chocolademousse.

Morgen om 7 uur ontbijt en een uur later sluit de hut!
Vanaf de top moet ik natuurlijk eerst een heel eind afdalen, de kans groot dat ik voor het eerst extra kleding aan moet op de fiets.
Dan staat de Col de Marie Blanque op het menu, ook weer met 2 uitroeptekens, een klim van 700 meter. Ben benieuwd.
Overmorgen dan de Col d'Aubisque en ik hoorde net van mijn slapie (die boven me ligt) dat de Tour daar morgen overheen gaat, die ga ik dus net missen.

Iedereen zal zo wel te bed gaan, morgen vroeg op. Ik zoek nog een paar foto's bij het verhaal en dan gaat het online.

Salut et a demain

Geschreven door Volg.Eduard.Onderweg