7e fietsdag, 0 rustdagen.
Van Ardillats naar Panissières
Afst: 72,7 km. 1540 hm.
Netto fietstijd: 4 uur en 19 min.
Hoogste snelheid: 55,2 km/u.
Aantal Cols: 4 = 15/111.
Totaal gefietst: 603 / 4092 km

Zon, zon, zon.
Vandaag is het 10 juli.
Ik ben begonnen in Mannheim op 1 juli en de 4e ben ik vanuit Saverne vertrokken op de 100Cols route.
Er is wel eens wat bewolking geweest, maar iedere dag was het tot nu toe zonnig tot zeer zonnig.
Ook vandaag weer, een strak blauwe lucht en in de middag hoge temperaturen.
De komende dagen gaat het echt heet worden, in de loop van komende week richting 38 graden! en ook daarna blijft het nog dik boven de 30. De komende 2 weken wordt er ook geen neerslag verwacht.
Wij zijn dan natuurlijk al een stuk verder naar het zuiden, maar het beloven warme tot erg hete dagen te worden.
Benieuwd hoe we op die hoge temperaturen zullen reageren.

We werden pas om 8 uur wakker vanwege toeterende auto's en het luiden van de kerkklok. We hadden om 8 uur aan het ontbijt willen zitten! Oeps!
Het ontbijt was prima, maar zoet: echt Frans. Alleen jam (zelfgemaakte) als beleg en naast brood geen kaas of granen o.i.d.
We vulden onze bidons met het frisse bronwater en zwaaiden de andere gasten gedag.
Om terug op onze route te komen moesten we gelijk al even naar de kleinste versnelling.
Na een kilometer of 2, in St. Didier, begon gelijk de klim van de Col de la Casse Froid. Een Col met index 1,9.

Index
Alle Cols op deze tocht hebben een index cijfer (moeilijkheidsgraad). Het cijfer van de index wordt berekend op basis van de afstand en het hoogteverschil aan de hand van een formule.
De Col met de hoogste index is de Mont Ventoux met 11,1. De Tourmalet heeft 11,0. Alle andere Cols zitten verder onder de 10, verreweg de meeste onder de 5.
Tot nu toe hebben de meeste van onze beklimmingen een index tussen de 0,3 en 0,6.
De Casse Froid is met 1,9 de hoogste tot nu toe, hoewel dat nog niet betekent dat die heel zwaar is, want het kan ook een lange geleidelijke beklimming zijn…

Vlak na de start van de klim zagen we voor ons een vader en zoon de klim opdraaien en heeeel langzaam haalden we die in.
We raakten al fietsende aan de praat en de vader vertelde dat er op de Col een Fête du Bois was dit weekend, vandaar de vele auto's die naar boven gingen.
Een groot feest met allerlei activiteiten, voor een groot deel gericht op de bosbouw. Er was op een heel groot terrein van alles voorbereid, de verwachting was duidelijk dat het erg druk zou worden. We hebben er even rondgekeken maar zijn al rap weer verder gereden.
Onze gemiddelde snelheid over het eerste uur was 10 km/u!

Ik kan het geluid niet opnemen bij dit bericht, maar op dit moment vliegen tientallen gierzwaluwen rond het hotel te gieren; het lijkt soms of ze haast onze kamer binnen vliegen. Ze vliegen zo dicht langs het openstaande raam, dat we de wind van hun vleugels kunnen horen: prachtig!

Een lange klim betekent meestal ook een lange afdaling. Het mooiste zijn natuurlijk de afdalingen waarvan de remmen niet slijten 😉. Wind door de haren en genieten van de uitzichten.

In het dorp Claveisolles waren we weer beneden en op een hoek was een terras open, waar we koffie/thee gedronken hebben. Gelijk bij de bakker aan de overkant een brood gekocht en even verder geld gepind, want geld uitgeven gaat toch redelijk rap…..

Er volgden nog 3 langere Cols voordat we aankwamen in Tarare, een wat grotere plaats. Hier moesten we dwars doorheen en in de foto hieronder kun je zien wat er in onze routebeschrijving staat bij het begin van de Côte du Rochat. Een dubbel uitroepteken en een rode lijn aan de rechterkant.
Aan het eind van Tarare rechtsaf en het weggetje loopt gelijk steil omhoog tot ca 26%!!
Of ik ooit zo steil geklommen heb weet ik niet. Ik was ook heel benieuwd of ik het met mijn 1:1 verzet fietsend zou redden.
Yes het lukte, maar het steile stuk had ook geen 5 meter langer moeten zijn.
Ik heb bijna de hele klim gestaan anders was ik niet boven gekomen, Harry heeft de klim zittend kunnen volbrengen, zijn kleinste verzet is nogal wat kleiner dan mijn kleinste.
Ik schat de lengte van deze korte heftige klim op iets van 300 meter. Toen kwamen we uit op een bredere weg en die klom in 'normale ' percentages een paar kilometer verder.

Vanaf de laatste Côte, op ruim 860 meter hoogte was het ruim 250 meter dalen naar Panisièrres, waar we vandaag logeren.
Een hemelse afdaling: brede mooi geasfalteerde weg, weinig auto's en een mooie loper, waar de snelheid zonder te hoeven remmen rond de 50 km/u lag.
In het dorp, op een klein pleintje super heerlijke pizza gegeten.

Als ik nu vanaf bed naar buiten kijk zie ik in de verte een heuvelketen met daarachter een warm oranje lucht van de zon die inmiddels achter de heuvels is verdwenen.
In het dorp slaat de klok nu 22 uur.
Een heerlijke dag!

A demain


Ps: Harry had vandaag het nieuwe clubshirt aan, daar is er maar eentje van omdat het een demo shirt is.
Ik moet zeggen dat ik het erg mooi vind en ik denk ook erg herkenbaar uit de verte. Top.

Geschreven door Volg.Eduard.Onderweg