Eergisteren vertrokken we met weemoedige gevoelens van Wonderland en namen we afscheid van Jerry, Wouter & Loyce en Moos en Ollie en Flow, Chantal & Brandon en Luka en Bailey, Teun & Kim en Kato en Jet. We hebben écht een geweldige tijd gehad met jullie allemaal en zullen ons de mooie momenten en goede gesprekken blijvend herinneren. Én, ooit komen we weer terug! Maar jullie zijn natuurlijk altijd welkom op Yosoy!

Voordat we vetrokken van Wonderland vulden we de dagen met een onbekommerd leven in de Algarve. Met iedere middag wel een strandje, surfles van Wouter, een leuk dorpje, ik breng op een mooi strand nabij Aljezur, het Praia de Amoreira, een ode aan m’n moeder die op 19 juli haar 81e verjaardag zou vieren en draai daarbij op de mobiele speaker op luid volume het Grunnens Laid, Mees verliest z’n 7e melktand, we eten bij een (vegan) restaurant met de lekkerste linzenburger ooit, drinken we een pot bier bij de Duitse buurman Walther, de hordeur van de caravan moest worden gerepareerd, nachtelijke ontmoetingen met exotische beesten (een molkrekel, een reuzensprinkhaan en een schorpioen!) én Petra liet een hele mooie tatoeage zetten! En zo vlogen er 2 weken voorbij…

Voor ons doen maken we flink wat kilometers, we verlaten na 3 weken het mooie en vriendelijke Portugese land, zetten de klok een uur vooruit en overnachten in La Redondela op camping Playa Taray. Een grote familiecamping waar heel wat Spanjaarden een haast permanent verblijf hebben, te zien aan hun volledig ingerichte kampeerplaatsen. Het is dan ook een heerlijk levendige Janboel waar het leven tot laat wordt gevierd.
We zetten de wekker op 7 uur om op tijd te vertrekken en voor de middag Sevilla door te zijn. Het zou daar die dag 43 graden worden. We hebben geen RIVM-kleurenwaaier of belachelijk Hitteplan nodig, gewoon zelf nadenken, op tijd vertrekken, voldoende water drinken en tussen de middag even in de siësta-stand.
En zo waren we mooi op tijd in Manilva. Tja, we hebben heel wat mooie steden en streken links laten liggen, maar we willen nu écht door naar Rubite. Van de herfst of winter doen we nog wel een toer door Zuid-Andalusié.
Manilva, dat is een wereld van verschil met de rustige Algarve. Hier heel veel massa-toerisme, grote campings, jachthavens met te grote bootjes, dronken en rood verbrande Engelsen, en vooruit, we laten ons even gaan en eten bij een aardig Aziatisch restaurant met verse sushi en Tepanyaki. Na de maaltijd worden we aangetrokken door een podium met live muziek, na eerst door een groepje Tuna’s (Tuna de Medicina uit Granada) te zijn verrast met hun vrolijke klanken. Dat podium is er vanwege de Nationale Feestdag in België en hier in Manilva is kennelijk een serieuze Belgisch enclave. We feesten even mee met de Belgen, drinken ‘ne goeie pint, en zingen mee met Kathy en Eddy. De jongens vinden het allemaal geweldig, misschien vooral omdat ze nu lekker tot laat mogen opblijven.
Vandaag wilden we dan eigenlijk meteen doorrijden naar Rubite en eindelijk aankomen op Yosoy. Maar de weg langs de Costa del Sol is feitelijk een grote rijdende file en de gemiddelde Spaanse automobilist is kennelijk niet vrijgevig in het verlenen van voorrang. Ik moest serieus een aantal maal in de ankers en op de claxon om een collisie te voorkomen. Wat een slapers. We legden daarom aan op onze laatste ‘pleisterplaats’ van deze reis naar ons nieuwe leven. Camping Cortijo San Miguel, een leuke camping met nu het weekend voor de deur, veel gasten en diezelfde levendigheid die pas echt ’s avonds losbarst.

Morgenochtend na ontbijt en koffie is het nog een uurtje rijden naar Yosoy. Er wordt uitgekeken naar onze aangekondigde aankomst. En wij kijken er naar uit om eindelijk aan te komen op de plek waar we ons nieuwe leven gestalte gaan geven en een bestaan op te bouwen. We zijn immens benieuwd naar wat het gaat brengen en wat het gaat geven.

Op 12 mei jl. zetten we bepakt en bezakt en veel te zwaar beladen koers naar camping de Lier in Lierop en op naar onze Grote Reis. Wat lijkt dát alweer maanden geleden.
De reis naar Yosoy zou in eerste instantie 3 weken gaan duren, hadden we van tevoren bedacht. Maar tussen bedenken, verwachten en doen kan een wereld van verschil zitten. Het verschil met ons oude leven en het leven wat we nu leiden kan niet groter zijn dan dat wat er voor ons in het verschiet ligt. We zijn dankbaar voor deze Grote Reis.

Te veo mañana

Geschreven door Maarten.op.weg