Dag 15
Chiuso - Iseo
97 km (1192-1289)
Zeer zonnig en zeer heet

Dag 16
Rustdag in Iseo
Zeer zonnig en heet

Het moest een keer gebeuren. Mezelf tegenkomen. Ik was liever de jongens en Peet tegengekomen, of Bert Zijlema, om een borrel op z’n verjaardag te drinken. Niets van dat al, het was ikke, in de hitte van 40 graden (in de schaduw...), in een klim van 2 km met een gemiddelde stijging van 8%.
Daarvoor had ik mooi gefietst door Lombardije, de tijd genomen voor een grote salade als lunch, zeker een uur gezeten, het geboortehuis van Paus Johannes XXIII bezocht, en mezelf verwonderd over zoveel verering en aanbidding van de baas van de katholieke kerk.
Daarna fietste ik tegen mezelf aan.
Ik...kreeg...de...pedalen...niet...meer...rond. Ik stapte af, en duwde de fiets verder tot er een muurtje was met schaduw waar ik mezelf en Bibi tegenaan kon parkeren. Ik vervloekte mezelf, welke idioot, welke zak hooi, gaat er nu in de moordende hitte tegen een of andere kloteheuvel op fietsen, om bovenop die heuvel weer af te kunnen dalen? Het was ik, ik Maarten de Jong, die dat wilde en dat deed. Ik appte Peet dat ik nu toch wel aardig kapot zat. Ze vroeg of ik nog water had, ja, ik had net alle bidons met fris water gevuld en had m’n reservefles nog. Ja, het was mooi. Ja, ik wilde verder, moest wel, want had er nog maar 40 km op zitten, en de eerstvolgende camping was nog liefst 60 km verder. Ik luisterde naar de cicaden die met hun typische geluid naadloos pasten in deze entourage. Ik zag ineens het grappige en leuke er weer van in, de cicaden tsjirpten mij moed in en....achter die Lombardijnse puist lag een der mooiste steden in de omgeving: Bergamo. Met al dat mooie middeleeuws bouwwerk en een ijsje zou ik m’n inspanning en afzien snel vergeten zijn.
Ik wilde door, ik ging door. Ik maakte de klim af, kwam bovenop de heuvel en keek kilometers ver over het vlakke land achter Bergamo. Wat een geweldig uitzicht!! En, de Alpen liggen nu echt achter mij. Ik maakte wat foto’s, vulde m’n bidons nog maar eens bij en daalde af over een smalle strook tegels naast een plaveisel van ongelijk en onregelmatig gelegde stenen, een soort kinderkopjes. Ik kwam beneden, ik reed onder de stadspoort de Città Alta in, en parkeerde m’n fiets voor een ijssalon. Dat ging er wel in. Ik genoot van het ijs, en van de aanblik van al het eeuwenoude wat rondom mij rust uitstraalde en wandelde verder met m’n fiets aan de hand, dwars door het oude centrum. Ik hield stil bij een groepje straatmuzikanten die net begonnen aan Zombie van de Cranberries en brak. Met tranen in de ogen genoot ik van hun muziek, gooide wat geld in hun koffer en ging door. Verder door de stad, de stad uit en de Franciacorta (de streek tussen Bergamo en Brescia) in. Een verschrikkelijk stuk, maar gelijk ook weer mooi, woestijnachtig, langs de drooggevallen Serio, 15 km over slecht onverhard fietspad, nou ja, het was meer een weg voor ezels... Fietste in de aanvliegroute van Milaan-Bergamot aeroporto, langs snelwegen, daarna kwamen de stilte en de hitte terug.
In Ghisalba at ik wat fruit, vulde m’n bidonnen bij een fontein en ging door, nog 30 km te gaan. Het liep al tegen 18 uur, en kreeg een plan. In het volgende dorp, Palazzolo, zal vast een pizzeria zijn. Daar eet ik een pizza en heb ik dat al gehad, hoef ik straks op een camping niet meer te koken, had trouwens toch geen ingrediënten voor een maaltijd. In Palazzolo tróf ik een pizzeria. Ik zat en at en er kwam een andere fietser voorbij, ook ver van huis en nog ver te gaan. Hij vroeg aan mij in 3 talen waar ik vandaan kwam. Op mijn reactie in het Nederlands antwoordde hij, awel, dan kunnen we in het Nederlands verder. Het was een Belg, Bernard uit Oostende, een zeer sympathieke man, al heel wat lange fietsroutes op zijn palmares en was nu onderweg naar Kroatië. Hij trakteerde mij op een drankje🍹 en samen spraken we over onze tochten en fietservaringen. Hij ging op zoek naar een hotelletje en ik ging door. Bedankt Bernard, het was zeer plezant om met u even te babbelen en nog een goeie en veilige reis naar Porec!
Na nog een uurtje stoempen kwam ik aan bij het Lago d’Iseo. De zon ging al onder. Volgens Benjaminsens fietsgids zou er in Iseo een fijne camping zijn. Dat bleek waar, ik was heel blij en gelukkig en vooral dankbaar dat ik hier m’n kampement kon opslaan. Honderdduizend vliegen plakten aan m’n bezwete lijf, de douche deed wonderen en daarna bij de bar een dik verdiende Weizen bier gedronken en toen moest ik slapen.

Vandaag heb ik een rustdag, wasje en boodschappen gedaan, heerlijk gezwommen in de zwembaden en geslapen. Mij alle in- en ontspanningen indenkend, kan ik maar 1 ding concluderen. Deze reis is niet alleen maar schoonheid van landschappen, vriendelijke mensen, maar ook uit m’n comfort-zone durven stappen en enorm afzien en daar dan weer het positieve uit proberen te halen. Ik denk dat het me aardig lukt tot nu toe.
Het thuisfront is ondertussen voorbereidingen aan het treffen voor hun reis naar Rome, hun roadtrip, die zaterdag begint. Frans heeft afgelopen weekend de motorkoeling en thermometer weer aan de praat gekregen, super fijn! En Peet is al spullen bij elkaar aan het leggen, een extra ventilator voor de jongens achterin en nog een paar dagen werken. Mees en Abel nog 3 dagen naar school en dan is het zomervakantie! Fijn jongens!😍 En Sander heeft volgens mij heel veel zin in de roadtrip!🚐
Vanavond vroeg naar bed, morgen wil ik in alle vroegte op weg zijn, er wordt voor morgen weer hitte en in de middag regen en onweer voorspeld.
A domani!

Geschreven door Maarten.op.weg