Dag 1

Jaaaa! We zijn weer vertrokken voor een nieuw en rollend avontuur. Ditmaal niet met de fiets naar Rome, maar met ons vieren in de Hulk naar Frankrijk!
Na 12 jaar ons te hebben onthouden van een bezoek aan de Franse hoofdstad hebben we besloten eerst 3 nachten in Parijs te vertoeven. Parijs! Stad van de liefde, het licht, de Tour de France, Ratatouille, de Eiffeltoren, Montmartre, je zou er boekenkasten vol over kunnen schrijven.
Dus, vanmorgen, na de laatste zaken te hebben ingepakt, koffie en een groet aan alle buren, gingen we op weg.
Omdat we de Péages deze reis willen vermijden, reden we wel via de snelweg via Antwerpen en Brussel naar de Franse grens, maar vanaf dat punt via de Route National verder op weg.
Noord-Frankrijk is mooi, heuvelachtig, vol met akkers, waar boeren druk in de weer waren met het oogsten van suikerbieten, mais, aardappelen en windmolens de horizon een non-pittoresk uitzicht verschaffen. Het land is hier verlaten, de dorpen staan leeg, jongeren trekken naar de grote stad voor opleidingen, werk en een toekomst ver weg van klei en kasseien. Met Peet achter het stuur tuffen we op het gemak verder. We hebben geen haast, de jongens slapen, papa doet ook een poging en we passeren mooie dorpjes. Toch niet zo gek die departementswegen en de Route National!
Nog een goeie 100 km te gaan. Jongens, zien jullie de Eiffeltoren al? Ja, we zien ‘m! Grapjassen zijn het.
Van de RN2 gaat het moeiteloos over in de A1, het wordt drukker op de weg, landende vliegtuigen voor Aéroport de Paris-Charles de Gaulle, de jongens hebben heel wat te kijken. En dan ineens is het aansluiten op de ring rond Parijs, niet zijnde de Périphérique, die omsluit alleen het stadscentrum. Dit is wel even wat anders dan de Leenderweg op een drukke vrijdagmiddag...🚕🚌🚚🚑🚗🚙🚐🚛🚙🚗🚐
En dan ineens, jaaaa, daar is ‘ie echt! De Eiffeltoren! Verscholen achter de Basilique du Sacre-Coeur dat dan weer wel, maar Mees en Abel herkennen ‘m.
Papa moet opletten, de gemiddelde Parijse auto pik je er zo uit, vol met deuken en krassen, dat wil ik de Hulk niet aandoen. Het gaat allemaal prima en na 467 kilometer rijden we Camping de Paris aan de rand van het Bois de Boulogne op.
We krijgen een plekje aan de rand van de camping, helaas naast een drukke weg, maar slapen doen we toch wel.
De jongens slapen om half tien eindelijk, we drinken nog wat, Peet leest in het boek Frankrijk Binnendoor (aanrader voor iedereen die de onthaasting omarmend Frankrijk wil ontdekken) en ik heb me hervonden in m’n favoriete bezigheid tijdens het maken van een reis.
Morgen gaan we Parijs in!
A demain!

Geschreven door Maarten.op.weg