Dag 3

Wat is het toch een heerlijke en bijzondere stad! Na vandaag omarmen we Parijs nog meer dan voorheen. Vanmorgen zaten we vrijwel direct in ons ritme van opstaan, ontbijten, koffie en en route. En zo liepen we om kwart voor elf in Montmartre. Ik moet hier iets vertellen over de shuttlebus. De camping raadt bezoekers aan om de auto/camper te laten staan en met de shuttlebus naar het centrum te gaan. Je zou verwachten dat men dan een fatsoenlijke bus in gebruik neemt, maar verwacht er niet teveel van. Een elektrisch aangedreven koekblik op wielen met plaats voor 20 personen, maar met een beetje passen, meten en duwen passen er met gemak 35 in. En een hond. Zo’n rit kan niet snel genoeg voorbij zijn. Maar ach, het scheelt 4,5 km lopen naar de dichtstbijzijnde metrohalte, dus niet zeuren.
Voordat we de trappen van de Sacré-Coeur beklommen, moesten er eerst souvenirs gekocht worden. De jongens kregen een sjieke plastieke fotocamera met alle toeristische hoogtepunten op ouderwetsch diaformaat. Wat waren ze er blij mee!
We beklommen de heuvel (Mees en papa renden..) en genoten van het uitzicht en het mooie weer. Want waar afgelopen dagen nog volop regen werd voorspeld voor vandaag, liet de zon uitbundig haar stralen over de Lichtstad schijnen. De jassen en truien kunnen uit en we sluiten aan in de rij om de basiliek van binnen te bekijken. Ondanks dat wij ook slechts toerist zijn in deze stad, merken we dat we ons niet prettig voelen temidden van de massa. Mees en Abel steken een kaarsje aan, voor iedereen die ze kennen! ❤️
Na dit spirituele rustpunt, en voor Mees en Abel herkenbare ornamenten zoals St.Michael (en de draak!) en Maria met kindeke Jezus, gingen we linksaf waar de meute rechtsaf ging. En zo liepen we verder Montmartre in en ontdekten we onbekend terrein. We liepen langs de enige wijngaard van Parijs, kwamen er later achter dat we nét het oogstfeest hadden gemist en gingen op zoek naar fruit en brood voor de lunch. Bij Boulangerie Les Deux Frères en het daartegenover gelegen groenten- en fruitstalletje kochten we allerlei lekkers en met stokbroden onder de arm vonden we een mooie plek om te lunchen tegenover voormalig literair café Au Lapin Agile. Op een bankje aldaar zat een kunstenaar z’n best te doen een mooie tekening te maken van de historische bebouwing om hem heen. Hier klopt het kunstenaarshart van Parijs, het nabij gelegen Place du Tertre is daar het levend bewijs van. Later die middag liepen we daar overheen, Abel in de rugzak, want z’n beentjes waren moe. En als je ziet wat zo’n kunstenaar voor een aquarelletje of pentekeningetje vraagt dan wordt je portemonnee ook heel moe.
Na de meters stokbrood liepen we verder door en ontdekten de jongens bij toeval een fijne speeltuin en voor papa en mama hadden ze een bankje in de zon gezet. Om beurten vielen onze ogen dicht en konden de jongens even lekker los op klimrek en glijbaan.
Buiten het hierboven genoemde en druk bezochte Place du Tertre is Montmartre eigenlijk best een rustige wijk. Bij de buste van Dalida is het dan weer wel even druk maar dat heeft een andere oorzaak. Het goedgevulde decolleté van Dalida wordt kennelijk vaak door (mannen)handen getoucheerd en derhalve opgepoetst.
Gedurende deze mooie maandag in Montmartre worden we keer op keer verrast door de mooie huizen en leuke details die deze wijk rijk is. We besluiten daarom niet verder te gaan en lekker door te gaan met struinen en genieten. Ook in het voordeel van onze rust en die van de jongens.
We drinken wat op het terras van Relais de la Butte, ik had wel zin in een bière sans alcool, maar dat ben ik hier nog nergens tegen gekomen.
We lopen langzaamaan richting metrohalte Blanche, om de hoek bij Moulin Rouge. Daar waar de mooie meisjes van Parijs hun benen hoog in de lucht gooien om menig (mannen)hart sneller te doen laten kloppen. En het geld uit hun zakken.
Met de metro sjezen we in korte tijd naar de opstapplaats van de shuttlebus en dankzij een sprintje zijn we niet veel later terug op de camping.
Nu, onze buikjes rond gegeten, de jongens en mama fris gedoucht (papa is morgen weer aan de beurt), nog een glaasje en dan op tijd naar bed. Morgen verplaatsen we ons richting het Zuiden, in de buurt van Clermont-Ferrand zou al een mooi eindje op weg zijn.
Herinneringen aan een stad als Parijs zijn voor altijd verbonden aan een moment. Het mooiste moment is nu.
A demain!

Geschreven door Maarten.op.weg