Vandaag tikten we de 6e provincie aan van onze Ronde van Nederland: Groningen. Alle 12 zullen we waarschijnlijk niet halen, maar we zijn goed op weg. In alle opzichten. Het is heerlijk om met z’n vieren, eh vijven met Zazou erbij, onderweg te zijn en te genieten van natuur, rust en de aandacht voor elkaar.
Er gaat niets boven Groningen luidt de kreet om Groningen te promoten, maar dat is ook echt zo, boven Groningen houdt Nederland op en loop je zo de zee in. Krijg je vieze drekkige moddervoeten van, zal best goed zijn tegen zweettenen of eksterogen. Leuk voor de wadlopers, maar je kunt ook gewoon wat lopen, dan kom je vanzelf waar je wezen wilt.

Eerst brachten we vanmorgen een bezoek aan het graf van ome Jan en tante Jannie in Winschoten. Over ome Jan en tante Jannie kan ik een boek schrijven, dus ik zal het kort houden. Ome Jan en tante Jannie waren de oom en tante van mijn moeder, mijn moeder heeft als 3-jarig meisje gedurende de hongerwinter ’44-’45 noodgedwongen langdurig bij tante Jannie in Groningen gelogeerd, doordat het zuiden al bevrijd was en ze niet meer terug naar huis in Eindhoven kon. Hierdoor ontstond er een speciale band tussen tante Jannie en mijn moeder, die hen hun hele verdere leven in innige verbondenheid heeft gehouden. Daardoor ook hebben we met ons pap, mam en broer vele bezoeken aan Winschoten afgelegd, en mooie fietstochten gemaakt door de omgeving aldaar. Dat is natuurlijk al hartstikke lang geleden, maar toch herkende ik vandaag menig dorpje en kenmerkend straatje met de typische en heel mooie huizenbouw. Vooral de sjieke herenboerderijen zijn me goed bijgebleven.

We vulden de boodschappentas bij de Ekoplaza in Winschoten, scoorden er meteen onze lunch, lekker biologisch brood en de van ‘thuis’ meegenomen bak groenten. Daarna cruisten we op het gemak door NO-Groningen, kwamen door dorpjes met bijzondere namen, zoals Kromme-Elleboog, Kostverloren en Hongerige Wolf en tenslotte Fiemel, waar we oog in oog stonden met wel 32 zeehonden! Van achter de Zeehondenkijkwand konden we ze op het gemak en zonder te verstoren bespieden, hoe gaaf is dat!
Ook te zien in Fiemel zijn de overblijfselen van de Batterie Fiemel, een belangrijke schakel van de Atlantik-Wall, alwaar zwaar luchtafweergeschut in de nadagen van WOII tegenstand moest bieden aan de geallieerden. Gelukkig slaagden de geallieerden erin de Duitsers in de pan te hakken.

Ik wilde onze jongens ook de meest noordelijke punt van het Nederlands vasteland laten zien, die plek heet niet voor niets de Noordkaap. Maar niet voordat we in de haven van Termunterzijl lekker vis hadden gegeten, terwijl de wolken leegspoelden en de lucht werd doorklieft door bliksem en donder.
Het landschap zo vlak als een biljartlaken, doortrokken met tientallen lelijke windmolens, in de verten kerktorentjes en de industrie van de haven van Delfzijl. Een bijzondere plek, een metershoge dijk, honderden schapen en het Wad, waar als het eb is, je fijn naar schelpjes en krabbetjes kunt zoeken en het enige geluid, het ‘geslurp’, van het Wad je oren streelt. Onze jongens hebben er zich goed vermaakt, de zakken werden gevuld met schelpen en ander zoutig spul, vele souvenirs rijker!
Souvenirs, zo gratis uit de natuur, waar vindt je dat nog? Iets wat je gratis als herinnering kunt oppakken en verzamelen. De mens, ook wij, verzamelt zich helemaal suf met allerhande consumptiegoederen. Als ik nu zo na krap een week onderweg bedenk wat we eigenlijk écht als mens nodig hebben, dan kan eigenlijk de hele inhoud van de verhuiscontainer zo in de verkoop.
Laat ons maar avonturen beleven en herinneringen maken. Vinden we veel leuker en scheelt heel veel plek.
Gistermorgen nog, toen werd ik om half zes wakker van een vogelconcert, ik heb m’n kleren en schoenen aangetrokken, een wandelroute op Strava aangeklikt en zo liep ik net voor zonsopgang de natuur in. Een heerlijke dauwtrap-wandeling, hier achter door Boswachterij Gees, ik struikelde haast over de reeën die ik onderweg tegenkwam, en ook miljoenen muggen….helemaal lekgeprikt kwam ik iets na 7-en weer terug. Het hele spul sliep nog, dus ben ik nog maar even terug in bed gekropen. Maar wel een mooie wandeling door heerlijk geurend bos en veen-gebied rijker!
Na een luie ochtend was het tijd voor actie! Handdoeken en zwembroeken in de fietstassen en op naar het Bosbad van Zwinderen, en dat bleek gewoon een heerlijk ouderwetsch openlucht sportfondsenbad te zijn met glijbaan en duikplank, dus in de hitte van de dag een verkoelend middagje plonsen en spetteren! Dat is toch bijna echt vakantie!

Ook hier op de camping in Gees stonden onze lieve buren Jan-Pieter en Anita, en zonder dat we een strak gezamenlijk programma hadden afgestemd, hebben we wel samen ge-bbqed en heerlijk gegeten en tot veel te laat zitten kletsen onder het genot van lekkere glaasjes. Het was fijn om op zo’n manier afscheid van elkaar te nemen en elkaar te beloven dat onze wegen, waar dan ook, zich toch weer gaan kruisen.
Na het gezamenlijke eten van gisteravond was het tijd voor een potje voetbal met vader en zonen. Mees in de goal en Abel en ik achter de bal aan rennen en proberen te scoren, geweldig om van hun enthousiasme te mogen genieten! Helemaal bezweet kon ik aan de afwas beginnen, terwijl de mannekes zich gingen douchen en daarna heerlijk dromen over avonturen.

Morgen zetten we koers richting Zuidwesten, een camping in Wassenaar is besproken, misschien wel in de achtertuin van onze Willempie 😂😂👑🚐
Maar eerst hebben we morgen afgesproken met Eef en Jannie, ook familie en dochter van tante Jannie en oom Jan.

Hasta la proxima!

Geschreven door Maarten.op.weg