Dag 12
Trein naar Samedan
Samedan - Berninapas - Tirano
64 km (989-1053)
Zonnig en zeer warm

Vandaag was een superdag!

Zoals mijn vriend Rembo in zijn reactie schreef, is dit een tot leven gekomen jongensboek, en eerlijk gezegd heeft hij daar absoluut gelijk in.
Wat bracht de dag van gisteren mij verder? Na m’n rustig ochtendje op een Zwitserse berg, ben ik met Bibi de trein ingedoken om via één van ‘s werelds mooiste spoorlijnen, maar in ieder geval van Europa, naar Thusis te reizen. Om daar morgen de klim naar Italië via de Splügenpas aan te vangen.
Onderweg passeerde ik het bekende Landwasserviaduct, wat een meesterlijk bouwwerk! Het hele traject keek ik m'n ogen uit, zo'n geweldig vet gaaf berglandschap. Italiaans aandoende dorpjes, het spoor hoog boven een ravijn waar in de diepte een woeste rivier zich een weg baant door een torenhoog rotsmassief wat zich in de loop van miljoenen jaren zich in deze positie heeft uitgesleten. De bouwers van dergelijke bruggen en galerijen zijn ware meesters in de bouwkunst.
Eenmaal in Thusis aangekomen en camping Via Mala opgezocht, bleek er een verrassing voor mij te zijn. De Splügenpas blijkt helaas afgesloten! Ruim 2 weken geleden heeft enorm noodweer daar wegen en bruggen weggeslagen. Ik had over dat noodweer al iets gelezen op een Duitse weersite, maar verder niet meer aan gedacht. Tegen de bergen en natuurgeweld kan de mens niets inbrengen, daar kun je enkel ontzag en respect voor hebben. Dus, geen Splügenpas! Geen paniek, Zwitserland heeft nog een aantal bergpassen grenzend aan Italië, dus een andere route was snel uitgezocht. Moest ik wel weer een heel eind met de trein, datzelfde traject als waar ik net overheen was gekomen, hè vervelend, maar dan verder door richting St. Moritz.
Zo gezegd, vanochtend met de Glacier Express van 7.30 uur vertrokken, naar Samedan, net voor St.Moritz. De superlatieven met de treinreis van gisteren waren niet aan te slepen! Ik waande me als in een tot leven gekomen Diorama uit de Efteling en was live toeschouwer van m’n eigen treinreis. Ik wilde dat de jongens hierbij waren, voelde me als een kind zo gelukkig met zo’n Märklin-landschap!
Via keerbochtentunnels, meerdere van Zwitserse degelijkheid getuigende stenen boogbruggen, het trein-tracé hoog boven peilloze diepe ravijnen, het was een heel vet stoer, woest en tegelijk idyllisch landschap.
Maar toen, eenmaal in Samedan aangekomen, moest er gefietst worden, daar had ik onderhand wel weer zin in na het neuspeuteren van gisteren. Maar niet zonder eerst een blik te werpen op de Inn, die hier niet ver vandaan ontspringt. De Inn, waar moeten we die van kennen? De Inn stroomt eerst een heel eind door Oostenrijk, door tal van plaatsen waar ik als kleine jongen op vakantie ben geweest, (ik ben er m’n ouders eeuwig dankbaar voor dat dat toen het prille begin was voor m’n liefde voor de Alpen), door Innsbruck en voegt zich later bij Passau in de Donau. De Donau, daar maakte ik vorige week nog een duik in, maar dat lijkt al eeuwen geleden.
De klim naar de Berninapas, 2.330 meter hoog, werd geserveerd, een mooie klim van gemiddeld 6% met uitschieters naar 10%. Al meteen vanaf het begin heb ik zicht op het ruim 4.000 meter hoge Bernina-massief, een geweldig uitzicht! ⛰. Supergaaf!!
Ondertussen word ik ingehaald door de bekende rode treinen van de Rhätische Bahn, die onderhand over alle Zwitserse Alpenpassen spoorlijnen heeft aangelegd. En niet m’n Bibi vergeten, in Pontresina breng ik de banden op druk bij de plaatselijke fietsenmaakster, annex lokale Heidi!
De klim begon lekker fris, maar hoe hoger ik kwam, hoe gek, hoe warmer het werd. Natuurkundig gezien is daar natuurlijk niks mis mee, want warmte stijgt. Maar normaal is het boven op een berg kouder als beneden in het dal. Het moge duidelijk zijn, de warmte van Italië kwam voelbaar nader.
Tijdens de klim zag ik in de bermen mooie Alpenbloemen staan, ik weet dat m’n moeder dat erg waardeert als...ik heb ze gefotografeerd en naar m’n ouders gemaild, zodat ze er van dichtbije afstand van kunnen genieten🌸❤️!
Ook vandaag werd ik ingehaald door woest vrachtverkeer, maar omdat de weg hier breder is dan van de week in de klim naar Davos, konden ze me hier ruim inhalen, pfff anders had ik weer moeten omkeren 😂😂. Eenmaal boven werd m’n klimwerk vastgelegd op de foto en ik trakteerde mezelf op een espressso doppio en een reep Toblerone. Na nog een banaantje en een remmen- en bandeninspectie begon het dalen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik niet zo’n sterke daler ben. Ik heb mezelf dat door de jaren heen wel aangeleerd en met wat tips en trucs van wielervrienden gaat het steeds beter. Maar nu dus met 15 kg bagage achterop en 36 km bergaf in het vooruitzicht...het ging eigenlijk wel heel lekker...tot.......ik moest stoppen voor een werk aan de weg en <PANG> m’n voorband klapte! WOW, als dat toch was gebeurd als ik net voor die ene bocht..niet aan denken, dat is niet gebeurd, het gebeurt nu en niets aan te doen. Tassen eraf, wiel eruit, nieuwe binnenband monteren, pompen, en hop weer op weg. Nadat de steilste haardspeldbochten achter me lagen, kon ik ‘m lekker laten lopen.
En toen was ie daar: de grens met Italië! Ik zwaaide nog even naar de Zwitserse douaniers, en CIAO BELLA ITALIA🇮🇹! De tranen liepen over m’n wangen, wat gaaf! Hoe moet dat over 2 weken gaan in Rome, met het weerzien met Peet en de jongens en Sander? Het St. Pietersplein zal blank staan van m’n waterlanders.
Na nog wat afdalen en de weg gedeeld te hebben met de trein, ja, ook dat is hier normaal, kwam ik aan in Tirano. Daar zit ik nu, wegens het ontbreken van ook maar 1 enkele camping in dit mooie dal, heb ik m’n intrek genomen in een B&B midden in het centrum, met uitzicht op de middeleeuwse kerktoren, waar volgens overlevering Maria zou zijn verschenen. Nou, ik zit hier goed. Ik ben potverdorie in Italië...! Bellissimo!
Nu naar de pizzeria, morgenvroeg een B&B-ontbijt en dan over een mooi nieuw aangelegd fietspad door het gehele Valtellina-dal richting het Comomeer. Het begint ergens op te lijken! Oh ja, ik moet nu echt rustig aan doen van Peet, anders kom ik veel te vroeg aan in Rome. Weet je wat Mees zei? Fietst papa toch terug!😍
Oh ja! Heb ik al verteld dat ik intussen ook buitenlandse volgers heb! Mensen uit Zwitserland en uit Taiwain! 歡迎台灣人. Schön Sie zu begrüssen!
A domani!

Geschreven door Maarten.op.weg