We hebben de historiek van de Tweede Wereldoorlog achter ons gelaten en ons in de Franse historie gedoopt.

In de 10e eeuw werd er op een eiland vlak voor de kust van Normandië door hertog Richard I een Benedictijner abdij opgericht. Tal van oorlogen, revoluties en verbouwingen later is de Mont-St-Michel de betoverendste bezienswaardigheid van Frankrijk.
We kunnen niet anders dan beamen dat dit zo is. Een Middeleeuws dorpje gelegen onder een imposante kerk en abdij. Een mooie en bijzondere plek waar we een paar uur hebben doorgebracht, temidden van duizenden andere toeristen.
We hadden er speciaal de wekker voor gezet, om op tijd en de grote meute voor te zijn, want je loopt er niet alleen.
Mees en Abel vonden het na een half uur al genoeg, die grote hoop stenen en 30 verdiepingen met traptreden omhoog. Ze zouden liever zijn gaan zwemmen. Maar voor Peet en mij was het meer dan de moeite waard. Echt een indrukwekkend bouwwerk, en de gedachte dat er op deze plek gedurende 1000 jaar zo veel moet zijn gebeurd, is duizelingwekkend.

Ondertussen staan we 3 nachten op camping Huttopia Baie du Mont St Michel, een prima camping (mét zwembad), maar nagenoeg alle pitches liggen schuin (we zijn een uur aan het klooien geweest om de caravan waterpas te krijgen) en vlak (!) naast een redelijk drukke D-weg.

Van de week na het avondeten vroegen we aan de jongens wat ze het meeste missen aan ons oude huis. Met name het vertrouwde en dat alles daar een vaste plek en structuur had en hun bakken met Lego binnen handbereik. Maar nu, vandaag precies 4 weken onderweg (het rondje Nederland meegerekend), vinden ze het ook wel fijn, en hun knusse stapelbed achterin de caravan geeft ze ’s nachts een gevoel van geborgenheid.
Peet heeft niet echt dingen aan het huis die ze mist, hoe gek dat misschien ook klinkt. Alles wat ze nodig heeft, heeft ze bij haar, Mees & Abel en mij en haar kookeiland, want dat is toch wat ze het liefste doet. Lekkere gerechtjes klaarmaken op inspiratie van de Franse keuken of lekkernijen die we onderweg tegenkomen. En een fijn en cozy bed.
Toen ik gisteren op de fiets op terugweg van wat boodschappen doen, én eindelijk een Franse SIM-kaart voor ons MIFI (mobiele WIFI)-apparaat had gescoord, voelde ik me een beetje verlaten. Moeite met het vinden van de weg in een onbekende stad en moeite met de Franse taal. Ik hoef de lat niet hoog te leggen, het onbekende is juist leuk om ontdekt te worden en ook met handen en voeten en hulp van een Franse jongeman die een beetje Engels kon, slaag ik in het communiceren met de Fransen. Ik mis vooral de structuur van ons leventje in Eindhoven, maar de vaste patroontjes zorgden ook voor een ingesleten saaiheid en weinig verrassingen.
Ik mag me meer laten leiden door het spontane en niet bang zijn voor drama’s die ons mogelijk zouden kunnen overkomen als Mercurius in één lijn staat met Pluto en als de hemel doorklieft wordt door bliksemschichten, duizend bommen en granaten.
Dus, ik laat het op me afkomen en GENIET! Follow the sun!

Na de koffie pakken we in en rijden we naar Coulon in het departement Deux-Sèvres, onder de Vendée. Hopelijk schijnt daar de zon voor de wolken en is het echt korte-broeken-weer. En maken we ons op voor de verjaardag van onze Abel! Dat wordt feest!!! Joehoe!!!

Geschreven door Maarten.op.weg